เดี๋ยวขี่แบบโมโตจีพี ขี่ขนานถนน แล้วไปแดนซ์ต่อกับเทวดา

200 ที่ได้มาฟรีนี่ทะแม่งล้ะ

เคยฟังตอนขี่รถกลับบ้าน เกือบบิดเป็นทางซิกแซก

เตวงเปนคอลเซนเตอร์เหรอ

คิดค่าแรงเชฟกระทะเล็ก 500 บาท

ข้าวต้มแห้งใส่หมูกรอบ กากหมูทอดโรยเยอะ ๆ เพิ่มไข่ต้มผ่าครึ่ง 1 ลูก

กวน จะต่อยหมวยจริงอะ

ไม่เยนแล้ว ตีหนึ่ง

คนไทยใจดี มีเด็ด ๆ โปรดแบ่งปัน

ตะกี้เห็นคำแรกแล้วดุ้ง มันดึกตาพร่า

(ก่อนจะได้ฟาดอาจารย์อาจจะขำขาดใจตายก่อน)

(หรืออยากให้ครูถือไม้แขวนเสื้อ)

(แจกกาวกับเทป)

ทันทีนั่งลงตรงเก้าอี้เคาน์เตอร์ก็ได้ยินตัวเลือกของอีกคนและเรื่องวงเหล้าสมัยมหาลัย ซึ่งเขาไม่คิดแสดงความเห็นอะไรเป็นพิเศษ

โยยกมือขึ้นจัดหน้าม้าที่กระเซิงเพราะการเต้นให้เข้าที่เข้าทาง ระหว่างนั้นก็คิดคำถามไปพลาง

“ตรงนั้น—ได้มายังไงครับ” ถามแล้วยกนิ้วขึ้นแตะคิ้วขวาของตัวเอง

เขากำลังพูดถึงแผลเป็นบนหน้าอีกฝ่าย

ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรกับเสียงผิวปากนั้น ทว่านึกแปลกใจนิดหน่อยที่จู่ ๆ อีกฝ่ายก็เดินกลับไปนั่ง

ตอนแรกเขาคิดว่าจะยืนเต้นเพลงช้าต่ออีกสักหน่อยเพราะเริ่มคุ้นชินกับคนในฟลอร์บ้างแล้ว เพลงช้าแบบนี้มักเปิดโอกาสให้ได้พูดคุยกว่าเพลงเร็ว

แต่ก็ไม่เป็นไร

สุดท้ายโยก็เดินตามกลับไปนั่ง ไม่มีอาการหอบเหนื่อยแสดงให้เห็นแม้แต่น้อย ราวกับเมื่อกี้ไม่ได้ไปเต้นมา

+

(ไม่คีพลุคแล้วจะขาดใจ 😔)

กำลังจะเปิดปากพูดแต่ได้ยินเพลงเข้าช่วงเร่งจังหวะพอดี จากที่ทำท่าจะตอบเลยเว้นจังหวะไปเต้นอีกพักหนึ่ง ก่อนปิดจบสเต็ปด้วยการใช้มือเสยผมหน้าม้าขึ้นอย่างลวก ๆ

“แก้วกาแฟที่ผมสะสม“
”สวนผักที่คอนโด“
“แล้วก็ตัวเอง”

ให้คำตอบด้วยรอยยิ้มสบาย ๆ

หลังจากเพลงเร็วจบลง ดนตรีก็สลับไปเป็นช้าเพื่อให้คนในฟลอร์ได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เผื่อว่าจะได้พักข้อเข่ากันสักหน่อย

”ตาคุณ“

( ขอบคุณค่ะ ส่วนพาร์ทดุจะมาตอนเด็กไม่ส่งการบ้าน 😔)

แม้ว่าในฟลอร์จะเสียงดังพอควร แต่โยก็ยังได้ยินเสียงสวดนะโมชัดเจน เขามองอีกคนทำตามคำสั่งพิลิกพิลั่นแล้วหัวเราะนิดหน่อย จากนั้นก็รอจนผู้ร่วมเกมเดินกลับมา

พอได้ยินคำถามก็ตอบไปว่า

“จริง ๆ คุณท่องไม่ครบ แต่แค่นี้ก็ตลกละ ปล่อยผ่านให้” พูดด้วยรอยยิ้ม

“รอบนี้ผมเอา T แล้วกัน”

ฟังตัวเลือกของอีกคนแล้วทำหน้าครุ่นคิด เต้นไปคิดไปอยู่อย่างนั้นได้พักหนึ่งถึงนึกคำสั่งออก

“อ๋อ อันนี้ดีกว่า”

“เลือกคนแปลกหน้าในฟลอร์มาคนนึง จากนั้นให้คุณไปสวดนะโมตัสสะใส่หน้าเขาสามจบ”

“ห้ามโกงด้วยการสวดเบา ๆ นะ ต้องเอาให้เขาได้ยินด้วย“ พูดจบก็เลิกคิ้วนิดหน่อย