: นางเหงือก

: เชฟน่ะ เขาไม่ต้องชิมก็รู้ว่าอร่อย!!

: ถึงเค้าจะไม่เคยลองชิมแต่คิดว่าได้อยู่นะ👍🏻

: ว่าไงเจ้าฮะ

: เขินจัง

: จะไปไหนยัยหุ้นส่วน

: ก็ของมันดีอยากบอกต่อ

: พี่ไซอยากไปโรงบาลหรอ

“เท็ดนั่นแหละดื้อ..”

แอบถอนหายใจด้วยเหมือนกัน ทำไมถึงโดนกล่าวหาว่าดื้อทั้งที่ยังไม่ทันทำอะไรเลยกันนะ

วางมืออีกข้างบนไหล่ของเท็ดแล้วถึงนึกออกว่ากำลังจะเต้นอะไรกัน ส่วนใหญ่มักจะเคยเห็นในหนัง ไม่นึกเลยว่าจะมีโอกาสได้มาเต้นจริงแบบนี้

“คงได้อยู่”

แน่นอนว่าเต้นไม่เป็น แต่คิดว่าคงพอถูไถได้ รอให้เท็ดเป็นฝ่ายนำแล้วรอทำตามน่าจะดีที่สุด

“…”

พูดไม่ออก นี่เราโดนหลอกล่อให้จับมืองั้นหรอ

“ก็เท็ดยื่นมือมา..“

”ไม่เต้นไม่หายหรอกนะ“

แกล้งทำหน้าบึ้งใส่อีกรอบ ถึงจะงอนไม่จริงแต่ไม่ปล่อยโอกาสเห็นเท็ดเต้นไปง่ายๆหรอก

ตอนแรกไม่ได้มีความลังเลใจใดๆ ทว่าพอเห็นยื่นมือมาถึงได้เริ่มลังเล

น่าสงสัย..

ทำไมถึงยื่นมือมา เต้นอะไรถึงต้องจับมือ จะโดนแกล้งอะไรรึเปล่า? หรือตอนนี้เท็ดกำลังตั้งท่าเตรียมเต้นโชว์อยู่?

คิดดูแล้วอย่างที่สองคงเป็นไปได้ยาก สุดท้ายจึงยอมวางมือบนมือของอีกฝ่ายอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“เต้นอะไร”

ทำหน้าบึ้งใส่อีกรอบ เท็ดมันกวนตีนเราจริงๆด้วย

“ดำน้ำ.. ดูปะการัง.. เต้น..“

ลิสต์ยาวเหยียดมาขนาดนั้นใครจะจำได้หมดกัน ทำให้พูดได้แค่อันที่พอจะจำได้ในหัวสมองอยู่บ้าง จากที่พูดๆมาลดลงเหนือสามอย่างซะงั้น

เท็ดกวนเราอยู่รึเปล่าหรือตั้งใจเสนอแนวทางง้อจริงๆ กันเนี่ย…

“เอาสิ” หยักหน้าให้ “พาเราไปทำทุกอย่างที่พูดมาเลยนะ”

นายเป็นคนพูดเองนะเท็ดเท็ด

“ยังไม่หิวสักหน่อย”

การให้เท็ดเดาใจสิ่งที่ไม่มีวันถูกต้องนี่มันสนุกกว่าที่คิดแฮะ

คิดได้ก็แอคหน้าบึ้งเสียหน่อย จะให้รู้ไม่ได้ว่ากำลังสนุกอยู่

ส่ายหัวให้ ไหนๆก็แกล้งงอนแล้วมาแกล้งเท็ดให้เต็มที่เลยดีกว่า

“ไม่เอา”

แอบตื่นเต้นหน่อยๆ อยากรู้อยากเห็นเอามากๆว่าเท็ดจะทำยังไงต่อหากพูดแบบนั้นออกไป

เงียบไปอีกรอบ แม้ในใจจะอยากทุบตีเท็ดอีกซักรอบแต่ก็พยายามข่มใจไว้

รู้สึกแปลกกับคำพูดของเท็ด อยู่ดีๆก็รู้สึกตัวเองกลายเป็นเด็ก ไม่สิ.. ในสายตาเท็ดต้องเป็นหมารึเปล่านะ??

”ทำไม.. “

”…“

”งอน“

มีบางอย่างที่อยากถามแต่คิดดูอีกทีไม่ถามดีกว่า สู้ไม่ได้ก็แกล้งงอนไปเลย

“ก็เท็ด..!”

ชะงักเมื่อได้ยินประโยคนั้น ทั้งที่เป็นชื่อตัวเองแต่กลับรู้สึกไม่คุ้นหูเสีย และทั้งที่บอกว่ากัดอีกรอบทำให้การทุบนั้นชะงักลงไป

“ถ้ากัดอีก เราไม่ปล่อยไว้แน่!”

อีกคนขู่มาเราก็ต้องขู่กลับ แม้จะเจ็บคอที่ต้องพูดอะไรยาวๆ แต่ครั้งนี้คงย่อไม่ได้จริงๆ ต้องแสดงให้เห็นว่าเราสู้นะ!