To performer. Wie doskonale 😁

Ilustracja z sieci. Ernest Knippel, widok Opola z 1852 r.

Ale nie wszyscy się cieszyli. Wekturanci, transportujący konnymi wozami węgiel, mieli duże wpływy w ówczesnym Beuthen, dzisiejszym Bytomiu. Widzieli w kolei konkurencję. Przez ich sprzeciw kolej ominęła miasto, które dopiero w późniejszych latach zostało dołączone do linii Kolei Górnośląskiej.

Kolej Górnośląska, czyli Oberschlesische Eisenbahn stała się arterią, dzięki której rozwijał się górnośląski przemysł i dokonał się skok cywilizacyjny.

Na początku lipca 1937 roku, próbując odbyć lot dookoła świata wraz z nawigatorem Frederickiem Noonanem zaginęła. Do tej pory nie udało się potwierdzić miejsca zaginięcia samolotu i dokładnego losu obojga lotników.

Na zdjęciu Amelia Earhart w marcu 1937

Ale 21 maja 1932 roku pilotowała ona. I leciała sama. Po 14 godzinach i 56 minutach wylądowała w pobliżu Londonderry w Irlandii Północnej.
Amelia Earhart stała się symbolem kobiecej siły i emancypacji. I jako symbol zaangażowała się w walkę o prawa kobiet i o równouprawnienie płci.

Sama Earhart miała dystans do siebie i do swojej transatlantyckiej podróży. Wtedy bowiem nie pilotowała samolotu (był nim Wilmer Stultz, drugim pilotem i mechanikiem był Louis Gordon), była pasażerką. Po wylądowaniu powiedziała, że była jedynie bagażem, jak worek ziemniaków.

Dokonała tego w 1928 roku, rok po locie Charlesa Linbergha (też 21 maja, ale 1927 roku), który jako pierwszy człowiek przeleciał nad Atlantykiem z Ameryki do Europy.

Dziękuję i nawzajem 😊

Bezgłośnie wzywa pomocy 😉😁

Tak 😀 i urokliwy. Deseń ubioru św. Józefa zwala z nóg 😉

Owszem, ale najprawdopodobniej pośmiertnie nim został. W meldunku dziennym dot. śmierci i znalezienia ciała nazwano go "Oberst".

Ilustracja z Internetu - pułkownik Walter Herold na niemieckiej pocztówce propagandowej z serii przedstawiającej odznaczonych Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Niemcy jeszcze tego samego wieczora rozpoczęli akcję odwetową i zatrzymania. 29 listopada ciało pułkownika Herolda zostało odnalezione przez grupę poszukiwawczą. Był to wstęp do dramatu, który dotknął okolicę.

Zamachowcy odjechali niemieckim samochodem z umierającym Heroldem w stronę Żerosławic i Słupi. Pułkownik po drodze zmarł, partyzanci ukryli jego ciało w lesie.

Ubrani w mundury Wehrmachtu próbowali zatrzymać samochód z niemiecki oficerem, jego adiutantem i kierowcą. Auto się nie zatrzymało. Partyzanci otworzyli ogień, samochód zatrzymał się w rowie. Pułkownik Herold został śmiertelnie postrzelony, a jego towarzysze pojmani.

I trzeci uśmiech szczęścia, chyba najcenniejszy dla każdego artysty – dzieła trubadura, przynajmniej niektóre, zachowały się do dziś. Oto przykład w tłumaczeniu i wykonaniu Jacka Kowalskiego ze świetną animacją. Całość urocza!

Jeśli faktycznie tak było, to korzyść była obopólna, bo Marcabru był piewcą rekonkwisty i wypraw przeciw hiszpańskim muzułmanom. Z racji bycia „celebrytą” jego utwory miały niezłą moc propagandową.

Panowie Gaskonii, którym się naraził skazali go na śmierć.
I tu drugi raz uśmiechnęło się szczęście do podrzutka. Jednym z jego protektorów stał się Wilhelm X z Akwitanii, książę i trubadur w jednej osobie. Przypuszczalnie innym admiratorem twórczości Marcabru był Alfons VII, król Leonu.