(ทันเสมอคนับบบบ)

"โอย หูฉันจะแตก"
เขาย่นคิ้วเอี้ยวคอหนีเสียงที่แม่งไม่ต่างอะไรกับตอนเล่นเกม

"ฉันว่าไม่ได้มีปัญหาที่ไมค์แล้วแหละ ปัญหาที่เสียงแกชัดๆ"
เสียงทุ้มบ่นกระปอดกระแปดให้เพื่อน

"ขี้เกียจอ่าดิ ตอนแรกก็อยากซ้อมตอนนี้เริ่มขี้เดียจละ ทำไงได้พลังงานช่วงนี้ของฉันมันต่ำสุดๆไปเลย"

ไม่พูดเปล่าพลางหาวโชว์

"มาทำอะไรที่นี่ละ"

"ซ้อมนี่ คนเดียวก็เหลือๆ"
เขาพ่นลมขำ

"ผี?? เธอเชื่ออะไรไร้สาระพวกนั้นด้วย? โโนแกล้งละซิไม่ว่า"
เจมิสันพ่นลมออกจมูก

"แล้วนี่มาซ้อมเหมือนกันหรอ??"
เขาเอ่ยถาม

(ขออภัยยิ่งๆนะคะ พอดีกลับบ้านต่างจังหวันแล้วติดพันจนไม่ได้มาตอบโรล สามารถตัดจบได้เลยนะคะ เกรงใจและรู้สึกผิดมาก)

"แถวนี้แหล------"
สายตาของชายหนุ่มไปสะดุดกับชื่อตัวเองที่ห่างออกไปประมาณสองล็อคเกอร์

"แถวนี้แหละ บ้าชิ--- ไม่เห็นได้ไง"
ชายหนุ่มขยี้ผมตัวเองหน่อยๆ

"เจอแล้ว"
มือหนาชี้ให้หญิงสาวดู

(ขออภัยยิ่งๆนะครับ กลับบ้านต่างจังหวัดเลยลากซะนาน สามารถตัดจบได้เลยนะฮะ ขออภัยยิ่งๆT___T)

"โห วิชาดีนี่ ตั้งใจเข้าล่ะ"

เขากล่าว เจมิสันเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนจะตรงไปลอคเกอร์ของตน เขาละไม่ถูกโรคกับวิชาการเลยจริงๆ

" ถ้าหยิบเสร็จแล้วไปก่อนได้เลย เดี๋ยวฉันเอากุญแจไปคืนให้"
ชายหนุ่มถอดเสื้อออกพร้อมตะโกนไล่หลังเพราะไม่อยากให้รุ่นน้องต้องเสียเวลา

(ขออนุญาตจบของเจมส์ไว้ตรงนี้นะครับ ขออภัยที่ลากมายาวมาก เกรงใจT___T/ไหว้ย่อ)

(ขอบพระคุณค่าบ ขออภัยที่ช้ามาก)

"..."
จิ๊ปากเบาๆแล้วยอมแบ่งให้ก็ได้

“แค่ครั้งนี้ โอเค๊?”

"ปีหน้าฉันอาจจะเกษียณก็ได้ ใครจะรู้"
เขายักไหล่พูดติดตลก เจมิสันชอบนักกับการพูดไปเรื่อยของตน

เขาเดินออกมาสนามเพื่อรอเดินไปพร้อมอีกฝ่ายซะเลย

"มีเรียนต่อมั้ยน่ะ?"

"อุ แค่กๆๆๆๆ"
เขาสำลักน้ำลายด้วยความตกใจ เจมิสันไอจนตัวโยน ใครจะคิดว่ามีคนเข้าสนามซะเช้าขนาดนี้

มือหนาทุบอกตัวเองเล็กน้อย ดีนะไม่ได้กินอะไรอยู่ ไม่งั้นคงติดคอตาย

"โอ่ย...แค่กๆ"

"ไง"
เขาหันมาทักทาย
"มาเข้าอะไรเบอร์นั้น"

(ขออนุญาตปักนะครับ เดะมาแจม)

เขาหัวเราะเมื่อเห็นเด็กมันทำตาม

"ก็อายุมากกว่าหน่อยก็เรียกว่าแก่แล้วรึเปล่า?"
เขาเลิกคิ้วน้อยๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ไฟเขามันไม่ได้แรงเหมือนแต่ก่อนแล้วทำไงได้

"จะรีบแก่ไปไหนละดันเต้ อยู่ถือถ้วยแชมป์ก่อนได้น้อง"
ก่อนที่ตนจะลงจากนั่งขอบสนามมายืนดีๆ

"ไหน จะไปเอาของเลยไหม พี่จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย"

มือที่สวมถุงมือหนายืนออกไปตรงหน้า ข้องในมือลูกอมมิ้นต์อยู่สองสามเม็ด เจมิสันยกขึ้นเล็กน้อยเชิงที่บอกว่าหยิบมันไป

"อ๋า ลืมของในล็อคเกอร์ พอเข้าใจได้"

เขาพยักหน้างึกๆ

"ช่วงเย็นคนมันเยอะ ทำไงได้ แต่ก็ไม่ได้ซ้อมเช้ามาพักใหญ่แล้วล่ะ แก่แล้ว"

เจมิสันไม่พูดเปล่า เขาบีบเสียงตัวเองให้แหบๆไปด้วย

"ดูพวกไฟแรงซ้อมสนุกกว่า"

"ดันเต้?"
เขาหันกลับไปมองบุคคลปริศนาที่เอ่ยทัก เมื่อไม่ใช่ใครอื่นเป็นรุ่นน้องของเขานิเอง
"โย่"

เจมิสันยกมือทัก ก่อนจะกวักมือเรียก

"ว่าไงล่ะ มาซ้อมหรอ?"
"ส่วนผมไม่ได้มาซ้อมหรอ ตอนแรกก็คิดงั้น อุสาเปลี่ยนชุดแล้ว ดันขี้เกียจซะได้"

(เนียนเหมือนซี้ได้เลยครับ!)

(ก็มาดิวู้ๆ)