Апошнія два дні патанаю ў трывожнасці на роўным месцы, прычым такой, што не магу глытаць ваду і дыхаць
А галоўнае, на ўсе магчымыя прычыны я не здольная паўплываць

Я абавязкова выжыву

Хмммм, а што калі пачаць шытпосціць тут пра кейпоп...

Сяджу на лекцыі па філасофіі, лаўлю нейкую дэрэалізацыю ад несувязнасці тэматычных блокаў

Сёння жанчына, у якой я вяду другую палову гуртка, імкнулася падтрымаць такі інтэнсіўны зрокавы кантакт, што мне стала кепска. Мне апошні раз так у вочы глядзелі (5 гадоў таму), калі хацелі пацалаваць.

Пачну, мабыць, шытпост з чагосьці прыгожанькага, бо хадзіла сёння з самай зручнай прычоскай у свеце пасля стрыжкі пад нуль