Uit onderzoek dat ik met Julia van Rijn en Yannick Feld heb gedaan bij het Instituut voor Publieke Economie blijkt dat slechts één op de tien gemeentelijke regelingen vrij besteedbaar geld geeft om lagere inkomens te helpen. De ‘natura-reflex’ van al die gemeenten is schadelijk.

Een gezin met twee kinderen in Almere kan voor 2000 euro aan cultuurlessen volgen. Een alleenstaande vrouw in Schiedam ontvangt een mand boodschappen met zes broden en een pond gehakt van de voedselbank. En een alleenstaande vader krijgt van de gemeente Leiden 250 euro korting op een zwemabonnement.

Bekijk hier ons rapport.

Lees ons rapport voor de overige problemen, waaronder valbijlconstructies, en voor concrete voorstellen voor een eerlijker en eenvoudiger armoedebeleid. www.instituut-pe.nl/highlights/g... (6/6)

Daarnaast zien we dat mensen geld mislopen dat ze hard nodig hebben. Neem de individuele inkomenstoeslag. Dit is geld voor mensen die meerdere jaren een laag inkomen hebben. En kan oplopen tot 1000 euro per jaar. Ongeveer de helft van de mensen die hier recht op heeft, gebruikt het niet. (5/6)

En omdat iedere gemeente andere keuzes maakt ontstaan er ook oneerlijke verschillen. Het totaal van alle regelingen waar een gezin met twee kinderen in Rotterdam is bijvoorbeeld ongeveer 200 euro meer per maand meer waard dan in Alphen aan de Rijn. (4/6)

De hulp voor mensen in armoede is erg versnipperd, dit maakt het een enorm karwei om alle hulp die je nodig hebt bij elkaar te puzzelen. Wij hebben 21 gemeenten onderzocht en vonden 90 verschillende regelingen. Vijftig van de regelingen zagen bij maar 1 gemeente terug. (3/6)

Het Instituut voor Publieke Economie onderzocht hoe dit zit en wat de overheid hier aan kan doen. Zo vonden we vijf problemen. (2/6)

En het opiniestuk van de wethouders van Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht.