J.:กินหมดแล้วน่ะสิ

J.:ทำสลัดเสร็จแล้ว อยากเห็นมั้ย

J. : ไม่มีปัญหา

J. : ไว้อีก3ชั่วโมงเจอกันที่สนามกอล์ฟแล้วกัน

J. : เจอกันที่ไหนดี ?

J.:นัดเจอที่ไหนกันดี

J. :อยากรู้ก็ต้องลองมาชิม

เขาชะงักไปกับคำพูดอีกฝ่ายเล็กน้อยพลางขมวดคิ้วก่อนจะกลับมาคลี่ยิ้มเล็กน้อยพร้อมหัวเราะเบาๆ

“ ฉันจะคิดว่านั่นเป็นคำชมนะ “

” อ่าแล้วก็ขอโทษด้วยแล้วกันที่ชนเมื่อกี้ ”

สายตาของเขาเลื่อนต่ำลงเพื่อพิจารณาคู่สนทนาพร้อมกล่าวขอโทษก่อน

” พอดีว่าเมื่อกี้อีโก้ฉันสูงซะจนลืมสังเกตตัวนายเลย “

คิ้วเรียวเลิ่กขึ้นเล็กน้อยพลางทำหน้าไม่เข้าใจราวกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

" ไม่ล่ะ "

" ทำไมต้องขอโทษด้วย?"

เขากล่าวตอบเป็นการเริ่มต้นสงครามประสาทเเม้ว่าจะเห็นได้ชัดๆว่าเขานั่นเเหละที่เป็นฝ่ายจงใจเดินชนก่อน

(Cr. si samsibjed )

J. : ก็เพราะไม่มีใครดีไปกว่าฉันไง

J. : what’s wrong buddy☺️

(โชคดีต่างหากคับๆๆ คุณคือผู้โชคดี /เลิ่ก )

(มามั้ยคับๆๆ😋)

“ ฉัน ? “

เขาส่งเสียงกลั้วหัวเราะออกมาเบาๆถ้าคนอย่างเขาขอโทษตอนนี้เรื่องมันคงจะจบง่ายไปซักหน่อย

” ไม่ล่ะ “

” ฉันคิดว่าฉันก็เดินตามปกตินะ ทำไมต้องเป็นฝ่ายยอมรับล่ะ “

แม้ว่าจะพูดแบบนั้นแต่ก็เห็นชัดๆว่าเขาน่ะจงใจเดินชนอีกฝ่ายซะด้วยซ้ำ

“ เปล่า ฉันไม่ได้หิว ”

เขากล่าวตอบกลับพลางเหลือบสายตาไปมองมือของคนเป็นเพื่อนที่กำลังบีบแขนของเขาเบาๆ จึงขยับมือเรียวเลื่อนจับข้อมืออีกฝ่ายอย่างหยอกเล่น

“ เดี๋ยวถ้าไม่โทษตัวเอง ก็รู้กันพอดีสิว่าฉันจงใจเดินชนนาย ”