(จริงค่ะ ใจจะขาดรอนรอน จากใจเราเอง)

(โห ครูโยเท่มาก😭)

คิดถึงสมัยบ้าระห่ำถามสั่งกันเหมือนเป็นเกมสุดท้ายในชีวิต ขณะคิดถึงก็พเยิดหน้าสะบัดออก อายุเพิ่งจะเท่าไหร่มาคิดถึงความหลังกันแล้ว

" คุณอยากถามอะไรก็ถามได้เลยนะครับ "

ผิวปากแซวจังหวะหน้าม้าเสยขึ้นไม่ได้ทำในแง่พิศวาส แค่อยากแซวแกล้ง

ไม่รู้ตัวหรอกว่าจบท่าไหนรู้อีกทีก็หอบร่างพามานั่งพักแล้ว จินฟิซเป็นค็อกเทลที่ดีในเรื่องของความสดชื่นแต่กว่าจะหมดแก้วก็เกือบล้มเช่นกัน

ขี้เมาอย่างเขามีเหรอจะพลาด

" T ครับ "
" ถ้าเป็นวงเหล้าสมัยมหาลัย จังหวะกลางเกมคงโดนเล่นแรงกว่านี้ไปแล้วสินะ "

+

Kkaann : ไหน จะได้โปรไฟล์เท่ ๆ ยังไง

: ขอเดานะ ว่าเธอเลี้ยงหมาไม่ก็แมว

" ก็ท่องไม่เป็น "

ไหวไหล่ใส่ ก่อนจะกลับมาเสียดายที่อีกคนเลือกไม่ตรงใจ

" ถ้าคุณเลือกD อีกรอบผมกะเตรียมคำสั่งให้เต้นท่าแปลก ๆ กลางฟลอร์เสียหน่อย "

" งั้นถาม .. "

เผลอใช้ความคิดนานไปหน่อยจนเต้นชนกับคนข้างหลัง ค้อมศีรษะทีนึง ไม่ได้ตั้งใจ

" ของสุดรักของคุณ สามอย่าง "

” เขาสวดเหมือนผมตอนแรก แล้วก็ท่องอะไรไม่รู้แปลก ๆ “

“ ท่องถูกใช่มั้ยนั่น ”

ทางเขาเองที่เป็นคนยู่คิ้วใส่ ไม่ใช่ว่ามันยากหรอกแต่ปัญหาก้อนใหญ่นั้นคือเขาสวดไม่เป็นต่างหาก

สะบัดหน้าใส่ทีนึงเป็นเชิง ‘คิดว่าผมไม่กล้าเหรอ‘ ก่อนละเริ่มเลือกเหยื่อ

สูดลมหายใจ

“ นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ ! “

อีกฝ่ายที่ทั้งเมาทั้งมันถึงกับงง แล้วจู่ ๆ ก็พนมมือไหว้ด้วยเต้นด้วย เต้นมีมารยาทดี ดังนั้นกันย์จึงยอมกลับมา

+

“ อะไรเนี่ย ”

เหมือนโดนย้อนแปลก ๆ แต่นั่นก็เป็นความจริง

เพลงเปลี่ยนไปกี่เพลงไม่ได้นับเขาก็ยังคงเต้นสนุกอยู่ เน้นจอยไปเรื่อยรู้จักมั้ยไม่สนใจหรอก สุดท้ายออกร้านก็ลืมหน้าตากัน

“ แบบนั้นก็ถึงตาผมแล้วสิ ”

“ เอา D ”

ยักคิ้วหลิ่วตาแกล้งยุให้อยากหยิกแขน โยกไปมาตามจังหวะเพลง บ้างแวะเต้นกับคนด้านข้าง บ้างก็จับมืออีกคนหมุนลอดใต้แขนราวกับเด็ก สะบัดหัวอย่างนึกโชคดีที่ไม่ได้เซ็ตผมมา

" ผมนึกว่าคุณเป็นพวกนักดื่มมากกว่านักเต้น "

" ต้องจำใหม่สะแล้ว "

คำถามจากภาษากายคล้ายคำท้าทายเป็นอย่างมาก มือรินเหล้าจนปริ่มยกกระดกครั้งเดียวจนคิ้วยู่ เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจ้ำออกจากที่นั่งทันที

ตั้งแต่เท้าย่ำบนพื้นเป็นอันเริ่มต้นจังหวะใหม่ ทำนองที่ชื่นชอบกับเพื่อนเที่ยวที่ถูกคอ ทำเขาสนุกกว่าครั้งไหนที่เคยมา

" อย่าเพิ่งพอ "
" คำสั่งยังไม่หมด "

+

ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะซ่าถึงเพียงนี้ ไม่ผิดจากการคาดเดาแต่ก็เกินคาดไปมากโข พยายามนึกอะไรให้อีกคนทำง่าย ๆ กลับกลายว่าผู้ทดสอบอยากได้โจทย์ที่ท้าทายมากกว่านี้

เอนตัวศอกยันกับขอบเคาน์เตอร์ ขายกไขว่อย่างเคยตัวมองคนออกลวดลายตามจังหวะ ตอนแรกเหมือนจะจับไม่ค่อยได้แท้ ๆ ตอนนี้ดูช่ำเชียว

แหม สนุกคนเดียวเลย

+

: ไม่ชอบเหมือนกันสินะเรา

“ ช่วงที่เป็นโค้ช ”
“ เป็นแค่ลายเล็ก ๆ ตรงหลังน่ะ ”

และโชคดีที่ไม่ได้สักรอยใหญ่หรือประเจิดประเจ้ออะไรมาก

เพลงเริ่มเปิดแต่ตีมเพลงก็เข้ากับบรรยากาศในร้าน เหมาะดีกับคนที่เกิดทันเพลงยุคนั้น

“ งั้นออกไปเต้นบนฟลอให้ดูหน่อย ”
“ จังหวะกำลังได้ที่พอดี ”

เห็นเริ่มบีบบ่าก็เลยสั่งอะไรที่ออกลวดลายหน่อย

“ ถือว่าออกไปยืดเส้นสาย ”

เล่าปนขำ ตอนนั้นมันน่ากละวก็จริงแต่พอนึกย้อนทีไรก็อดขำไม่ได้ อะดีนาลีนหลั่งเสียจนแบกเครื่องมือหนัก ๆ มานอนกอดที่ห้องได้ก็คงจะบ้าพอตัว

“ โชคดีที่ช่างสักต่อให้จนเสร็จ ไม่งั้นคงเป็นรอยขาด ๆ อยู่แบบนั้น ”

“ คำถามคุณทำผมคิดถึงวันวานเลย ”

“ เอาล่ะ เลือก T หรือ D ล่ะ ”

เพราะน้ำเสียงนั้นเขาเลยไม่รู้สึกว่าเป็นคำถามที่หนักหน่วงเท่าไหร่ เสียงเครือในลำคอดังเล็กน้อย พร้อมเว้นไว้ครู่นึงเป็นช่วงกำลังใช้ความจำอยู่

“ คงไปตอนไปที่อาร์เจนแล้วสังสรรค์จนเมา ”
“ ผมเล่นเกมแพ้เลยต้องไปสักกับร้านข้างทาง จำได้ว่ามีเสียงปืนดังขึ้นเลยพากันวิ่งหนีจ้าละหวั่น ”

“ ตื่นมาอีกทีผมหอบเครื่องมือช่างมาด้วย ฮะ ๆ ตอนนั้นโดนล้อใหญ่เลยว่าช่างสักไม่ถูกใจเลยเอามาสักเองที่ห้อง ”

+