Idealne miejsce akurat po zabawie w tym wieku;)

Tu już pakiety mamy;)

Pełna kulturka;)

Tylko że go nie ma;)

Zastanawiam się, czy to normalne, że mężczyzna nocuje w hotelu oddalonym 5 km od domu, gdzie czekają dzieci i żona... Czy to jest przykład stawiania rodziny na pierwszym miejscu? Gdzie te wartości chrześcijańskie, na które tak chętnie powołuje się pan Nawrocki? Po prostu - och, Karol;)

Mamy chyba inne podejście, ale dziękuję za rozmowę.

Jeśli tak zrobi - poniesie naturalne konsekwencje własnej decyzji. Przecież nie zmuszę go do czytania ani nie napiszę za niego sprawdzianu. Nauczyciel w przedszkolu powinien wiedzieć jak zachęcić i zmotywować dzieci. Na razie efekt jest taki, że dziecko na widok pana ucieka, bo się go boi.

Myślę, że wtedy mogą te rzeczy stać się ważne, bo koleżanka będzie ważna. Zwykle robimy coś, bo chcemy, bo potrzebujemy, bo coś jest ważne (nawet gdy mało miłe). Chyba wolę metodę tłumaczenia, dlaczego coś jest ważne dla nas i najlepiej w perspektywie tu i teraz.

Pod zachowaniem dziecka zawsze się coś kryje, jakaś potrzeba albo trudność. Poza tym mówię o swoim dziecku, które znam i które na co dzień normalnie funkcjonuje i robi także to, na co niekoniecznie ma ochotę, ale wie, że to ważne.

I moje dziecko wyraziło tylko siebie, wyszło naturalnie z poziomu ja. To nie oznacza egoizmu. Nie zaatakowało, nie rozwaliło zajęć.

Dlatego praca z dziećmi nie jest dla każdego;) Nie chcę, by moje dziecko czuło się zobowiązane poświęcać siebie. Jednocześnie uczę go empatii i zrozumienia i szacunku dla innych. Słowa "nie chcę" kryją w sobie wiele. W przypadku mojego syna oznaczają - nie umiem, nie mogę (niskie napięcie).

Na razie zastanawiam się, jak wytłumaczyć mojemu dziecku zachowanie pana i jak zachęcić je do zajęć, by uczestniczył w nich z chęcią, a nie z powodu strachu.

Tylko na tym etapie mamy do czynienia z przedszkolakami. I reakcją mego dziecka było pytanie, czy istnieje słowo "nie chcę". Dzieci dosłownie biorą słowa dorosłych. A zmuszanie kogoś do czegoś niestety daje efekt przeciwny, co jest całkiem naturalne dla każdego z nas.

Dlaczego robimy takie rzeczy naszym dzieciom? A potem w życiu dorosłym nie potrafimy powiedzieć nie i robimy coś wbrew sobie albo odmawiamy z poczuciem winy. A wystarczyłoby trochę więcej szacunku do drugiego człowieka od najmłodszych lat.