O coñecemento só se valora se se pode mercantilizar, o éxito da escola mídese en superar tarefas coas que te van cargando de retos e obrigas. Así nada queda da nosa capacidade de ser autónomos.

Sempre foi un tipo con trazas de ser insoportable. Tampouco me pilla de sorpresa.

Home, vaia casualidade que cada vez máis famosillos publiquen libros, seguro que non hai influencias detrás e todo se debe o talento oculto que tiñan para a literatura.

Igual vai sendo hora de empezar a diferenciar entre non poder opinar e que te poidan facer críticas.

Cousas que aprendín nesta vida: non poñer expectativas sobre os demais que só están ben na miña cabeza. Deixar de pensar que todo o mundo conspira contra min. Non ser tan turras pedindo ao resto sen pararme a reflexionar sobre o que dou eu.

De verdade que as amizades non son exclusivamente o que nós queremos/desexamos en todo momento porque depositamos unhas expectativas sobre os demais que non teñen que cumprir. Non son mercancía nin un comodín. Hai que espabilar e deixarse de vitimismos, e se temos inseguridades o resto non ten culpa

Cuestionarse é unha obriga ata que entras nunca voráxine destructiva na que nunca estás satisfeito con calquera paso que das, e cos que non. Fiscalizas ata o milímetro cada acción/inacción. Nunca nada estará ben e sempre acabas por valorarte en función do trato que recibas.