(!!!?!?!?!? ก กระผมพ้นวัยมอสองมาแล้วนะขอรับ!?!?!?!)

(ขยายความคำว่าสมแล้วหน่อย แบบเก่งสมแล้ว หรือเบียวสมแล้ว)

(ขอบคุณนะคะเพิ่งเข้ามาเห็น T__T น่าร้าก)

"น นาย??!!?" หมอนี่อีกแล้ว อะไรกันเนี่ย??
เผลอสบตาเข้าให้ อาจจะเพราะอ่อนแรงจากการแย่งเนื้อมานาน ทำให้สติดูจะไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

รู้ตัวอีกทีเนื้อก็ถูกดึงไป "เฮ้ย—"

พยายามยื้อกลับแต่ไม่รู้อีท่าไหน กลายเป็นว่าเขาล้มทับอีกคน
ส่วนเนื้อน่ะเหรอ ลอยขึ้นฟ้าอย่างสโลวโมชั่นไปแล้ว

"ชิ—" จิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด "บ้ารึไงนายเนี่ย"

[คิโยเทรุ HP 0 ออกจากสนาม!]

กลิ่นของต้นหอมที่เขาเพิ่งจะพยายามกำจัดออกไปกลับมาอีกครั้ง แถมคละคลุ้งคูณสอง!!! กลิ่นเหม็นที่เขาไม่ชอบสะบัดป้าบเต็มหน้าพร้อมกับความรู้สึกเจ็บแปล๊บจากภายในสู่ภายนอก!!

"จ...เจ็บใจเหลือคณาขอรับ

ฝากด้วย.....ผู้หญิง...ซาลาเปา"

[ทานากะ อิซามุ ที่หมดซึ่งเรี่ยวแรงจะก้าวเดิน ออกจากสนาม]

ทานากะซังที่ดูจะหมดซึ่งเรี่ยวแรง ไม่ทันได้ระวังโชเฮย์ที่เจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่คิดเลยว่าเขาจะวกรถกลับมาโบกตนอีกครั้งด้วยอาวุธชิ้นเดิม!?

(เธออยู่สูงไป เอื้อมไม่ถึง)

มองเห็นชิออนที่เดินฉิวออกมา พ่อบ้านคุงคว้ามือจะไปคว้าเอาไว้ขณะที่เธอมัวแต่กำลังหยอกล้อกับหนุ่มหล่อ

แต่ไม่ว่าจะเพราะแขนสั้นหรือเขาเริ่มจะหมดเรี่ยวแรงแล้วก็ตาม มันจึงทำให้เขาพลาดโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย...

[เนื้อยังอยู่ที่ชิออน]

(เกือบชนหรือเกือบต่อย)

พ่อบ้านที่พิงแผงขายผักท่าเหมือนกับนักมวยพิงขอบเวที (ภาพความเป็นจริงไม่ได้เท่แบบที่เปรียบเปรย) พยายามใช้ผ้าเช็ดหน้าทำความสะอาดใบหน้าหวังจะชะล้างกลิ่นมลทิน (ต้นหอม) ออก เขาเหลือบมองไปทางริโอะที่ตื่นจากความฝัน(?) สงสัยจะเหม็นกลิ่นต้นหอมเหมือนกันสินะ

[เนื้อยังคงอยู่กับเซโซ]

ไอ้หมดนี่สูญเสียต้นหอม(หงอน)ของตัวเองแล้ว ยังจะใช้ต้นหอมอื่นเป็นเครื่องมืออีก-!

จ เจ็บใจนัก เจ็บใจไม่พอ แถมเหม็นอีกต่างหาก เขาทำใบหน้าเหยเก ก่อนจะเดินถอยเซไปติดกับแผงวางผักแทน

[ทานากะซังเหลือพลังชีวิต 2/10 HP]

ไข่ไก่สดจากฟาร์มน่ะมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เวลาตอกนะจะบอกให้ ไม่เหมือนกับ..อะไรนะ ต้นหอมอย่างนั้นเหรอ!?!

พ่อบ้านที่ดีต้องกินผัก แต่ต้นหอมไม่นับ!?
ภาพตรงหน้าทานากะซังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ ต้นหอมตอเบ้อเริ่มฟาดเข้าหน้าเต็มแรงจนหัวหันไปอีกทาง แรงเหมือนนางเอกโดนนางร้ายจบในละคร!!!

ปรบมือแปะๆ เบาๆ กับท่าลงสวยๆ ของอีกฝ่าย แล้วพยักหน้า

"แยกกันตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์เจอเข้าซะก่อน" กะพริบตา "ขอบคุณที่ช่วยเหลือมาตลอดทางนะคะ ถ้างั้น ฉันขอตัวก่อน..."

ค้อมศีรษะให้เล็กน้อย แต่ก่อนจะไปหันกลับไปก็ชะงักหยุดเท้า สอบมองอีกฝ่ายอีกครั้ง

"อ้อ แล้วก็"

"ที่ถามว่าตัวเองที่ส่องสว่างเกินไป จะแก้ได้ยังไงดีนั่นน่ะ..."

...

+

เขาหมุนตัวกลางอากาศ ก่อนจะคว้าของสิ่งหนึ่งที่เดินซื้อไปก่อนหน้าที่มาถึงแผงขายเนื้อออกมา

โพล๊ะ!
ไข่ไก่แตกโป๊ะลงบนหน้าของทาโอะ!

"ชีวิตของสามัญชน มันโหดร้ายเหลือคณาแบบนี้แหละขอรับ"

[K.O. โทมิโนะโคจิ ทาโอะ ออกจากสนามการต่อสู้!]

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด คุณนายที่ล้มไปก่อนหน้าลุกขึ้นมาอีกครั้ง และหล่อนดูอยากจะออกจากที่ตรงนี้พร้อมกับรถเข็นของหล่อนแล้ว

รถเข็น
รถเข็นที่พุ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว?!

ฉับพลันนั้นเขาถูกชนเข้าอีกครั้ง คุณนายไถรถเข็นชนแล้วหนี แต่ตัวเขาเองกำลังจะเซล้มลงมาใส่เด็กสาว @tao-kmi.bsky.social ภาพตรงหน้าเหมือนสโลว์โมชั่น จังหวะนี้ต้องเบี่ยงตัวหลบ!

จังหวะนั้นเองที่คิดได้ว่า หมดศัตรูไปซักคนก็ไม่เลวนี่

ทานากะซังที่กระเด็นออกไปนอนนอกสนาม แหงนหน้าไปพบกับทาโอะที่สะบักสะบอมไม่แพ้กันอยู่ข้างๆ เหมือนเธอจะโอดครวญอะไรซักอย่างอยู่ เขาไม่ได้สนใจนัก

จะล้มอีกซักกี่ครั้ง พ่อบ้านที่ดีก็ควรจะลุกขึ้นมา....
เพื่อเนื้อลดราคา ของกระผมกับท่านพ่อ...

เขาลุกขึ้นมาท่าทางโงนเงน ปลายสายตาอยู่ที่เซโซ เจ้าหนุ่มนั่นมีของที่เขาต้องการอยู่ในมือ

ต้อง...ไป..เอา..มา...ให้...ได้

ทำเท่ทรงนักกีฬาได้ไม่นาน หันมาอีกทีก็โดนทรัคซั- ไม่สิ นี่มันอะไรกัน...!?! รถเข็-!?!?

ไม่ทันจะได้เตรียมใจ สุดยอดพ่อบ้านแห่งคุเมอิ (สถาปนาตัวเอง) ก็ถูกรถเข็นซุปเปอร์มาร์เก็ตชนจนกระเด็นออกไปจากสนามการต่อสู้นี้

[ทานากะซังไร้รอยขีดข่วนอย่างน่าอัศจรรย์ แต่มีความบาดเจ็บทางจิตใจอย่างแสนสาหัส ตอนนี้เขากำลังนอนนึกถึงหน้าท่านพ่อ

และเนื้อลดราคาอยู่ที่โชเฮย์]