www.readawrite.com/a/6d7bd0ed11...

น่ารักกก

55555 ปล่อยให้การแต่งเป็นความวุ่นวายของคนในอนาคตค่ะ

ไม่ต่างกันเลยค่ะ55555

จริงค่ะ แอบหวั่นเลย

มันอาจมีบางฉากที่อาจฉุดอารมณ์ของเหล่าทาสสัตว์ได้นะ แต่ว่าก็เพื่อเป็นการขอโทษของเราสู่น้องชายตัวน้อย ว่าพี่สาวคนนี้รู้สึกผิดมากแค่ไหนที่ได้ตัดสินใจผิดพลาดไป จนพรากเธอไปจากโลกอันกว้างใหญ่ ดังนั้นสำหรับเค้าแล้วมันเลยเหมือนจดหมายมากกว่านิยายเสียอีก ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกของทุกคนด้วยนะคะ^^

เพราะเป็นเรื่องที่แบบเอานิสัยของเจ้าน้องชายมาแต่ง ทำให้รู้สึกได้หวนคิดถึงหมาตัวแรกที่ได้เลี้ยงอย่างจริงจัง ความปากร้ายแต่ใจดี ความถือตัวคิดว่าตัวเองเก่งกาจ ความไม่รู้จักประณามตนเอง แต่ว่าเพราะแบบนั้นถึงได้คอยปกป้องเราจากอันตรายได้ ทั้งจากตัวมนุษย์ด้วยกัน หรือแม้กระทั่งคนในครอบครัว

จนกระทั่งความอบอุ่นของนางทำให้เสี่ยวเป่ารู้สึกลุ่มลึกถึงความดีงาม ต่อให้ไม่ชอบยังไงเขาก็อยากปกป้องรอยยิ้มนี้เอาไว้ ต่อให้เขาต้องอยู่เป็นหมาตลอดไป แต่เขาก็ยืนกรานเพื่อจะอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันกับนางอยู่ดี ถ้าหากเป็นเช่นนั้นได้ตลอดไปก็ดีน่ะสินะ...

เป็นนิยายที่ให้บรรยากาศผ่อนคลายเหมือนเราแวะไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนข้างบ้าน บางครั้งก็อดเอ็นดูเจ้าหมาน้อยไม่ได้ เมื่อมันถูกปฏิบัติให้เป็นเหมือนหมาตัวหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องมอบพรให้นาง มีหรือที่เขาจะยอมให้อีกฝ่ายทำกับตนเป็นหมาบ้านเชื่องๆ แน่ละ!ว่าเขาไม่ใช่หมาธรรมดา เจ้านายคนก่อนทำกับเขาราวเทพเซียนมาโปรดด้วยซ้ำ มีแค่นางที่ทึกทักไปเองว่าตนเองคือเจ้านายจริงๆ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวระหว่าง‘อินเหยาผิน’สาวน้อยชาวบ้านผู้ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ทั้งจากสังคมอันโหดร้าย และกลุ่มอันธพาลที่หมายฉุดนางไปทำเมีย จนกระทั่งวันหนึ่งที่ได้บังเอิญช่วยหมาสีขาว‘เป่าตง’เข้า ความประหลาดใจแรกคือหมาตัวนี้พูดได้แถมปากจัดมากด้วย ประการที่สองมันมาพร้อมกับอำนาจวิเศษในการบันดาลพรทุกสิ่ง ซึ่งนางต้องเลือกระหว่างความมั่งคั่งหรือความผาสุกตลอดกาลเท่านั้น

โชคดีที่ทางนี้ทำงานสลับกับลุกขึ้นมาทำงานบ้านด้วย

จริงๆว่าจะอ่านเล่มให้จบก่อนค่ะ แม้มีงานสุมหัวอยู่ก็ตาม55555

ยินดีด้วยนะคะ บอกแล้วว่านิยายดีๆควรได้รับการแนะนำ^^

ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ