“ว้า! จริงด้วย!”

เจ้าหล่อนมองมันด้วยตาเป็นประกาย ตื่นตาตื่นใจเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไปดูวินาทีที่เต่าทะเลวางไข่ เเต่นี่มันวินาทีที่ลูกมังกรกำลังฟักเชียวนะ!

“อ้อ..ใช่ๆผ้าๆ…ผ้าสะอาด“

ว่าเเล้วก็ค้นหาทั่วกระเป๋าเสื้อตัวเอง แต่หยิบมาปรากฏว่ามีเพียงทิชชู่พับสะอาดไว้ห่อหุ้มสารพัดของก๊อกก๋อยการช่าง…

“…”

เธอยื่นมันให้ยินมินซับกำเดาแทน

”พาเจ้าตัวน้อยไปที่หอกันเถอะ!

ว่าพลางลุกยืนเต็มตัว

เขาเดินตามไป ความเร็วระดับที่ไม่นำและไม่ตาม ระยะห่างที่ไม่ใกล้และไม่ไกล

มาถึงที่นี่ก็ค่อยพิจารณา​เจ้าเขียวในมือตนอีกครั้ง อาจเพราะเดินเข้ามาในสถานที่แปลกใหม่ เจ้าตัวจ้อยเลยตื่นตาตื่นใจขึ้นมามากพอตัวเลยทีเดียว

"ไม่ได้เก็บไว้ที่ห้องเหรอครับ?"

นึกประหลาดใจนิดหน่อย หรือว่าจะมีกฎห้ามเอาไว้ ?

นอกจากยืนเฝ้าไม่ให้มังกรเขียวกินพืชของคลาสปรุงยาแต่ละชั้นปี ยินมินก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ

(ได้เลยครับ 🫴🌱)​

(หลังจอขุดบิดคอยครับ)​

ได้ยินคำตอบรับเช่นนั้นก็มอบยิ้มเดิม ๆ ให้ ก่อนที่จะค้างไปนิดหน่อยตอนที่ได้ยินนามสกุลที่อีกฝ่ายเอ่ยแนะนำออกมา

” ยินมินครับ ชั้นปี 5 “

” บ้านเรเวนคลอ อย่างที่เห็น ”
ตามสีเสื้อและเนคไท

” ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณซิริอัส “
เห็นว่าลุกขึ้นมาแล้วก็ค่อย ๆ เดินนำออกไปจากบริเวณนี้

” คุณมีพี่น้องอยู่ที่โรงเรียนนี้รึเปล่าครับ? “

“ฮะ ๆ ถ้ามีผมด้วยจะได้บวกสี่ตาเลยนะครับ”

หยอกไปขำขันก่อนจะมองมือที่ยื่นมา เขาเอื้อมไปจับไว้แล้วลุกขึ้นยืน มือปัดเศษดินที่ติดอยู่ออกไป

พร้อมที่จะตามไปช่วยหาแว่นกันลมที่หายไปแล้วล่ะ

(หลังจากตรงนี้น่าจะช่วยตามหาแว่นกันลมแล้วค่อยแยกย้ายล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับโรลมากนะคะ ถ้าต้องการเวิ่นหรืออะไรต่อสามารถบอกไว้ได้เช่นกันค่า)

รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงบนสีหน้านั้นจึงเอ่ยถามไป

“คิดอะไรอยู่เหรอครับ?”

ก่อนที่จะเริ่มก้าวไปช้า ๆ รอให้อีกฝ่ายเดินตามขนาบกันมา

เมื่อได้ยินเสียงคนคุ้นเคยก็ละสายตาไปทักตอบ

“รุ่นพี่”
”ครับ น่าจะใช่อันที่อยู่ในข่าวลือนะ“

ว่าแบบนั้นก่อนจะขยับให้มองการเปลี่ยนแปลงของวัตถุกลมมนไปด้วยกัน

“เหมือนว่าใกล้จะฟักแล้ว”

ในเมื่อเป็นคนคุ้นเคยกัน เขาจึงไม่ได้ปิดบังท่าทางตื่นเต้นแต่อย่างใด ลืมสนใจสภาพตัวเองไปเสียสนิท

รอประเดี๋ยวชั่วอึดใจ เจ้าตัวสีเขียวก็กระแทกเปลือกเดิมแล้วโผล่หน้าออกมา

“ต้องหาอะไรนะครับ?” ที่เมื่อกี้พูด

ดูเหมือนจะมีอีกคนที่สนใจเจ้าไข่มังกรไม่ต่างกัน ลูนี่ที่เดินผ่านมาสบเข้ากับวัตถุสีเขียวอันเป็นที่เลื่องลือว่ามันคือ ไข่มังกร!!

เจ้าหล่อนไม่รอช้ารีบเข้ามาสำรวจใกล้ๆ ไม่รู้ตัวว่าเดินข้ามเเว่นที่เเอ้งเเม้งอยู่ที่พื้นมาอย่างฉิวเฉียด

น้องแว่นปลอดภัย…

“ว้าวว เจ้านี่หรือว่า ไข่ลูกมังกรหรอ?✨”

“ฉันไปลองถามศจ.เห็นว่าสีไข่จะเหมือนกับสีตัวเลยล่ะ.. รู้สึกว่าเจ้าตัวสีเขียวจะต้องหาผ้า—…”

”ยินมิน😧😧??“

|
ในส่วนของเวลาว่างที่เหลือในคาบ เหมือนว่าความคุ้นเคยนั้นจะทำพิษจนเพลินมือไปซะแล้ว

เขาไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าอาจารย์ต้องการกี่ต้นแล้วจะเหลือให้คนอื่นรึเปล่า

แต่ถือว่า..มีคนมาทำเอาไว้ ? .. แล้วกันนะ

"ไปครับ" พยักหน้าตอบให้ก่อนมองมือที่ยื่นมา

...

เขาวางเจ้าเขียวลงมืออีกฝ่ายแล้วขยับลุก มือจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วค่อยรับจิ๋วกลับมาถือตามเดิม

ผงกให้

พร้อมมูฟ🆗

"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก"
"ได้ข้อมูลประมาณนี้ก็มีประโยชน์​แล้ว"

ว่าแล้วก็ยืนมองคนนั่ง

"แต่นั่นฟังดูสุ่มเสี่ยงยังไงไม่รู้นะครับ"

"ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป—คุณก็มาด้วยกันดีไหม? " เป็นหลักประกันว่าจะไม่โดนหักคะแนน

“อ่า..อย่างนี้เอง”
เพิ่งมีแข่งควิดดิชไปเมื่อไม่นานมานี้นี่นะ

เงียบฟังเรื่องราวแล้วก็รับรู้ว่าคนตรงหน้ามีนิสัยผิดจากที่คาดไปนิดหน่อย ที่แปลว่า—น่าจะซนใช่เล่น

“ถ้าอย่างนั้นให้ช่วยหาไหม ?“
เขาถาม มือข้างนึงจัดเสื้อคลุมกลับขึ้นมาให้เป็นระเบียบดี

”ช่วยกันสองคนน่าจะเร็วกว่านะครับ“

ถือว่าได้ตอบแทนที่ช่วยรักษาแผลเมื่อกี้นี้ด้วยเลย

"งั้นเหรอ.."
"ดีจัง"

เอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดีแล้วค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วแกะเปลือกไข่ที่ติดอยู่ออกทีละน้อย

"......"
เขาไม่ได้ตอบคำถามที่อีกฝ่ายถามในทันที เพียงแต่ใช้เวลาพิจารณา​ครู่หนึ่ง

"ล้มตอนที่จะหยิบน่ะครับ"
ตอบไปแบบนั้นทั้งรอยยิ้ม

"ฟักเสร็จแล้วก็ว่าจะไปทำแผลอีกที"
ซึ่งตอนนี้ก็เสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย

"แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้เหรอครับ?"

"ตอนนี้คิดว่ายังไม่มีนะครับ" นิ่งนึกหน่อย อีกเดี๋ยวก็น่าจะได้เวลาแยกย้ายกันแล้ว

|

"อะ—" นึกขึ้นได้
"มังกรจิ๋วที่ไลร่าบอกว่าเจอ.. ยังอยู่ใช่ไหมนะครับ?"

"ถ้าไม่ติดอะไรก็อยากเห็นน่ะ"

มังกรเขียวกรรรรร กรรรรน แฟ่แฟ่

"คิดว่าจะกลับห้องไปจัดการเรื่องเขาให้เรียบร้อยก่อนน่ะครับ"

"คงต้องหาที่อยู่.. กล่อง? ผ้า?" คิด ๆ
"อาหารเผื่อไว้ด้วย" ผงก

"มีอะไรอีก—รึเปล่านะ ?"