“……”

มันที่ว่าตกอยู่ในความเงียบ ดวงตาสีอำพันมองเจ้าของกลุ่มผมสีม่วงกระโดดโลดเต้น กำแบมือราวกับเด็กน้อยพบของเล่นชิ้นโปรดแล้วก็ได้แต่ฉงนใจอะไรจะตื่นเต้นปานนั้น

“น่—ในหนังสือบอกว่ามันคืออะไรครับ”

ยั้งปากตัวเองไว้ทันก่อนที่จะเผลอล้อเลียน แปรเปลี่ยนมันเป็นคำถามและสายตาที่แสดงถึงความสนอกสนใจถ้วยที่อยู่ในมืออีกฝ่าย—กลัวว่าถ้าเผลอแซวแล้วขนมหวานเลิฟเวอร์ตรงหน้าจะเผ่นแนบไปก่อนน่ะสิ

( เทสระบบ )

มองท่าทีขึงขังของคนที่หันกลับมาวางก้ามใส่

“ตราบใดที่ตรอกไดแอกอนไม่ได้สลักชื่อตระกูลใครเอาไว้ มันก็เป็นสิทธิ์ของผมที่จะไปไหนมาไหนก็ได้นะครับ คุณเอ็นดิเมี่ยน”

ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็น ‘ร้านขนมหวาน’ ที่ว่าจากสิ่งของหน้าตาประหลาด—หมายถึงซองขนมที่ตะโกนออกมาเลยว่าเวลคัมทูโลกมักเกิ้ล

ก็ไม่รอช้าที่จะเดินเลี่ยงนำคุณไปหยิบๆ จับๆ ทำเป็นจะเลือกซื้อ ประหนึ่งว่านี่คือจุดมุ่งหมายของเขาแต่แรก

" ย อย่า แอร์ที- "

ไม่ทันแล้ว ทันทีที่เค้กหวานเลี่ยนนั้นถูกยัดเข้ามาเขาก็อมมันเอาไว้ในปาก

....

ใบหน้านั้นซีดเผือด ค่อยๆเคี้ยวอย่างช้าๆ

แต่ความอดทนเขาไม่มากพอ สุดท้ายจึงรีบลุกไปคายทิ้ง

" อุก แหวะ- "

สำหรับการ์เรตแล้ว..ขนมหวานนั้นเป็นเหมือนฝันร้าย ยิ่งจำพวกครีมหวานเลี่ยนแล้วล่ะก็..

ไม่นานเขาก็เดินกลับมานั่งเหมือนเดิม ทำหน้ามุ่ยเชียว

" อย่ายัดสุ่มสี่สุ่มห้าสิ "

📚Events

มองเห็นเรียวนิ้วที่ถูกยกขึ้นมาเกาแก้มอย่างเงอะๆ งะๆ กับท่าทีเลิ่กลั่กเขินอายก็หลุดยิ้มและหัวเราะหึๆ ออกมาในลำคอด้วยความเอ็นดูเจ้าเด็กปากแข็ง

งี้จะให้ทนไม่แกล้งยังไงไหว

“เห็นเป็นกุหลาบแสนรักของน้องเดซี่สีม่วงมากกว่า…เหมาะกับคุณดีนะ~“

เย้าหยอกพอหอมปากหอมคอแล้วจึงยอมละมือ ถอยหลังออกไปสองก้าว แต่กลับไม่ได้หนีไปไหนแถมยังเดินผิวปากไม่รู้ไม่ชี้ ตามติดไปเรื่อยๆ อย่างกับเงาตามตัว

What' in my box? อะไรอยู่ในกล่องนี้กันแน่นะ?

th.shindanmaker.com/1248259

[ เชิญรับจดกัมปนาทจากชาร์ลเพื่อนำไปโรลรีแอคได้ที่ลิ้งก์ด้านล่าง

th.shindanmaker.com/1248692

หากไม่ได้โคกันก็สามารถมาทำความรู้จักกันผ่านจดหมายนี้ได้ด้วยนะคะเดี๋ยวส่งชาร์ลเดินออกไปหาเองค่า! มาจอยกันได้นะคะ🥺]

ก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับรูปทรงกุหลาบ—ต่างหู ที่ต้องยอมรับเลยว่ามันเหมาะสมกับคุณจนเผลอเสียมารยาท ลากปลายนิ้วไล่ระดับลงมาช้อนติ่งหูและสายระย้านั้นขึ้นมาเชยชม

“ไม่ยักรู้ว่าคุณใส่ต่างหูด้วย”

“……” สวย

“กุหลาบเหรอครับ?“

ประสานดวงตาสีอำพันของตนเข้ากับดวงตาสีเหลืองทองของคุณด้วยความสงสัยใคร่รู้ ไร้ซึ่งเจตนาของการกลั่นแกล้งใดๆ ด้วยความสัตย์จริง—ที่ก็ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อมันหรือเปล่า

“ดูพูดเข้าสิ”

ยอมไม่ตอบโต้เพราะก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่พูดออกไปทั้งที่ไม่เคยชิม — แต่แล้วไงล่ะ? แลกกับการได้เห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์และรสนิยมการทานของหวานอันผิดไปจากฝีปากเผ็ดร้อนนั่นแล้ว…จุดแหย่ชั้นดีขนาดนี้ เอาอะไรมาไม่คุ้ม

“จะสะบัดอะไรขนาดนั้น“

”ยุ่งไปหมดแล้วนั่น”

ว่าพลางถือวิสาสะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวเอาปลายผมนุ่มเหล่านั้นกลับขึ้นใบทัดไว้บนใบหู หลังเห็นอีกฝ่ายสะบัดหน้าอย่างแรง (+)

“ขนม?”

มองตามเรียวนิ้วที่เคาะลงบนหนังสือด้วยความสงสัย ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำว่า ‘โลกมักเกิ้ล’ ต่อท้าย — ไม่เข้าใจว่ามันอร่อยถึงขั้นต้องหามากักตุนไว้เลยเหรอ

“หมายถึงขนมที่มีขายในโลกมักเกิ้ลน่ะนะ?”

ถามซ้ำอีกครั้ง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“……ไม่เห็นจะน่าอร่อยตรงไหน”

สีหน้าบ่งบอกแล้วว่าเข้าไม่ถึงหนึ่ง สงสัยสอง และไม่คิดจะลองชิมมันแน่ๆ จนปากไวหลุดพูดวิ่งที่อยู่ในหัวออกมาหน้าอี๋ๆ

(รูมเมท4/4🥳)
@hwww-charlie.bsky.social
@hwww-wayros.bsky.social
@hwwweden.bsky.social