มุมปากเขากระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มขำลึก ๆ ในลำคอ ก่อนจะค่อย ๆ หมุนตัวกลับ เส้นทางตรงกลับหอรออยู่พร้อมกับคำถามอีกมากมายที่เขายังไม่ได้คำตอบ และมังกรน้อยที่ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรกับมันดี

เสียงส้นรองเท้าของเขากระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ทุกก้าวกลับรู้สึกเบากว่าปกติเล็กน้อย ราวกับสติของเขายังติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากที่ยังคงชาอยู่ไม่หาย

" หืม? นายพูดว่าอะไรนะ? "

เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป

มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน

ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้

" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "

" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"

“ ฉันอยากจะให้เธอส่องกระจกดูสีหน้าตัวเองตอนนี้จริง ๆ “

สาวเจ้ายกยิ้มหวาน ก่อนจะจับหมับเข้าที่ไหล่ของอีกคน ลากเขามานั่งที่เก้าอี้กลางห้องอย่างสบายอารมณ์

” เธออุตส่าห์มาทั้งที หัวหน้าชมรมอย่างฉันก็ต้องต้อนรับสักหน่อย “

” ชา หรือ กาแฟ ? อื้ม , หรืออยากได้นมสตรอเบอร์รี่ ? “

“ ของหวานอาจจะทำให้เธอสบายใจขึ้น ☺️ ”

“ เด็กน้อย , สุดท้ายเธอก็ยอ— ”

…. ตู้ม ! 💥
และเสียงหวีดอุทานตามมาหลังจากนั้น
แรงโน้มถ่วงทำหน้าที่ของมันได้ดีโดยไม่มีข้อบกพร่อง

ถูกผู้วิเศษน้ำหนัก 55 กิโลหล่นทับสนุกดีไหม ? (หนักกว่านั้นนิดหน่อย เหมือนจะกินแซ่บ)

ทำเอาผ้าคลุมและฝุ่นฟุ้งกระจัดกระจายไปหมด

ไม่เจ็บแม้แต่นิดเดียว เจ้าหล่อนหัวเราะร่าออกมาขณะนั่งอยู่บนตัวอีกคน

“ ฮ่าฮ่าฮ่า—! , นาธาเนียล เธอนี่มัน ตลกชะมัด ! “

“ โธ่ ตัวเล็ก , ชมรมฉันดังจะตายไป “

ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องชมรม ที่เวลานี้ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียบร้อย

กลางห้องมีโต๊ะขนาดใหญ่ ซ้ายมีตู้และของตั้งโชว์ดูมีราคา ทางขวามีขวดโหลประหลาดนับร้อย

” ยินดีต้อนรับเข้าห้องชมรม ภาคีแห่งตู้มต้าม , 💥 “

” อืม ? , เธอดูปกป้องตัวเองไม่ค่อยจะได้ ”

“ หน้าเธอตลกดี ส่วนข้อสุดท้ายก็ หลอกง่าย “

ระหว่างพูดก็สาวเท้าพาเดินเลี้ยวไปตามทาง ทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายถามถึงกิจกรรมชมรมขึ้นมา

“ ถ้าให้พูดก็คงจะอิสระ เน้นส่งเสริมและพัฒนาความสามารถเฉพาะทางของสมาชิกในชมรม , อีกทั้งยังเป็นที่ให้พวกรุ่นน้องค้นหาตัวเอง ”

ที่พูดมาไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย … แค่พลิกแพลง ?

+

ใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมผียกยิ้มเย็น เจ้าหล่อนค่อย ๆ เอื้อมมือไปคว้าไม้กายสิทธิ์ที่อยู่ใต้เสื้อคลุม

“ อยู่บนนี้ตลอดไป ? แหม… สงสัยจังเลยค่ะ ว่าฉันจะใช้เวลากี่วิในการร่ายคาถาสาปเธอให้กลายเป็นหอยทาก ”

น้ำเสียงต่างจากเสียงหย่อนยานเมื่อครู่ลิบลับ ทว่ายังคงความหยอกล้อเอาไว้

“ ชีวิตหอยทากอาจจะลำบากนิดหน่อย , คิดดี ๆ นะคะ นาธาเนียล 💖 ”

( แม่ลูกแกล้งกันแปลกตรงไหนคะ )

( แพนิคสีถุงเท้า )

ถึงอย่างนั้น หากนานๆครั้งพูด มันคงจะเป็นอะไรที่ทำให้จดจำได้ดีมากเช่นกัน

สายตาจับจ้องดวงตาคู่สีฟ้านิ่ง มือที่ใช้โอบเอวเมื่อครู่ เปลี่ยนมาลูบไล้เรือนผมด้านข้างอย่างน่าเอ็นดู ก่อนใช้นิ้วเลื่อนลูบใบหูและสันคอ

“ ฉันรักเธอ, ..เอสเทลล์ ”

“…คบกับฉันนะ ”

เขาเอ่ยขึ้นอย่างระวังคำพูด ราวกับไม่คุ้นชินกับการพูดประโยคเมื่อครู่ แต่ไร้ซึ่งความประหม่าเพราะมั่นใจในคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า

“ ถ้าเธอให้ขนมมันอีก ไม่แน่นอกจากบินไม่ขึ้นแล้ว มันอาจจะพุงลากพื้นจนเดินไม่ได้เลยนะคะ ”

ปลายนิ้วเรียวยังคงไม่ละออกจากเกล็ดของเจ้ามังกรน้อย สายตาสลับไปมาระหว่างคู่สนทนา

“ อืม … ? งั้นฉันจะจำหน้าคุณแบร๊กซ์ตันเอาไว้ดี ๆ เลยค่ะ “

” ถ้าฉันเป็นผีล่ะก็ คุณจะโดนหลอกคนแรกเลยล่ะ , ไม่แน่ฉันอาจจะเป็นผีที่ล้อคุณด้วยนิทานเล่มนั้น ”

ดวงตาสีเขียวมรกตมองไล่รุ่นน้องอย่างพิจารณาตั้งแต่เส้นผมยันจรดปลายเท้า

“ เจ้าเด็กน้อย , ยิ่งโตยิ่งน่าสมเพช “

ปลายเล็บคมไล่ไปตามกรอบหน้าของคนตรงหน้า ไม่ได้สนใจปฏิกริยาของเขาเลยแม้แต่น้อย

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือฟาดลงบนแก้มคนน้องอย่างแรง จนใบหน้าของเขสหันไปตามแรงกระแทก บรรยากาศเงียบสงบพลันดูวุ่นวาย

ไร้วาจาใดอีก

@hwww-gilbert.bsky.social