การถือหนังสือพวกนี้ไม่ค่อยเป็นปัญหาสำหรับเขาเท่าไหร่ แต่ถ้ารีบกลับบ้านสักหน่อยจะถือว่าเป็นพระคุณอย่างมากเลยล่ะ
การถือหนังสือพวกนี้ไม่ค่อยเป็นปัญหาสำหรับเขาเท่าไหร่ แต่ถ้ารีบกลับบ้านสักหน่อยจะถือว่าเป็นพระคุณอย่างมากเลยล่ะ
ทิโมธีค่อย ๆ บรรจงวางคุณแครกเกอร์บนกลุ่มผมหนาของเจ้าของมันโดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ยอมยื่นให้ดี ๆ
" มันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ น่าจะหิว " เขาพูด
ทิโมธีค่อย ๆ บรรจงวางคุณแครกเกอร์บนกลุ่มผมหนาของเจ้าของมันโดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ยอมยื่นให้ดี ๆ
" มันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ น่าจะหิว " เขาพูด
เขาปล่อยเจ้าหนูตัวเล็กไว้ในกระเป๋ากางเกง พลันยกมือสองข้างขึ้นโชว์ว่าในมือเขานั้นว่างเปล่า อย่ามาปรักปรำเขานะ
เขาปล่อยเจ้าหนูตัวเล็กไว้ในกระเป๋ากางเกง พลันยกมือสองข้างขึ้นโชว์ว่าในมือเขานั้นว่างเปล่า อย่ามาปรักปรำเขานะ
ทันใดนั้นเจ้าหนูตัวจิ๋วที่เขาคุ้นตาก็กระโดดมาหาอย่างไม่เกรงกลัว นัยน์ตาสีหมอกเหลือบมองเจ้าหนูผู้กล้านั่นด้วยความสงสัยว่าอะไรดลใจให้มันมาหาเขา แต่เมื่อมองกลับไปยังเจ้าของของมันก็เข้าใจได้ในทันทีที่เห็นรอยยิ้มเล็กๆนั่น
ทิโมธีคว้าเข้าที่เจ้าหนูตัวเล็กนั่นก่อนยัดมันลงกระเป๋ากางเกงด้วยสีหน้าตายด้าน
ทันใดนั้นเจ้าหนูตัวจิ๋วที่เขาคุ้นตาก็กระโดดมาหาอย่างไม่เกรงกลัว นัยน์ตาสีหมอกเหลือบมองเจ้าหนูผู้กล้านั่นด้วยความสงสัยว่าอะไรดลใจให้มันมาหาเขา แต่เมื่อมองกลับไปยังเจ้าของของมันก็เข้าใจได้ในทันทีที่เห็นรอยยิ้มเล็กๆนั่น
ทิโมธีคว้าเข้าที่เจ้าหนูตัวเล็กนั่นก่อนยัดมันลงกระเป๋ากางเกงด้วยสีหน้าตายด้าน
ไม่วายก็ยกมือออกมาเพื่อป้องปากหาวด้วยท่าทีที่แฝงไปด้วยความง่วงงุนจากการนอนไม่พอที่มักเป็นภาพชินสายตาของคนสนิทรอบข้างไปเสียแล้ว
หน้าที่ของเขาในวันนี้มีแค่เพื่อซื้อของและยืนเป็นพร็อพให้ฝาแฝดสาวเท่านั้นแหละนะ
ไม่วายก็ยกมือออกมาเพื่อป้องปากหาวด้วยท่าทีที่แฝงไปด้วยความง่วงงุนจากการนอนไม่พอที่มักเป็นภาพชินสายตาของคนสนิทรอบข้างไปเสียแล้ว
หน้าที่ของเขาในวันนี้มีแค่เพื่อซื้อของและยืนเป็นพร็อพให้ฝาแฝดสาวเท่านั้นแหละนะ