ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจว่าอีกฝ่ายจะทำแบบนั้นไปทำไม แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธพฤติกรรมชวนงุนงงของรุ่นน้อง

สารภาพเลยว่า เหมือนสัตว์เลี้ยงมีขนสักตัว แต่เป็นขนสีแดง

พูดไปจะโกรธมั้ยนะ ตลกจัง

“ ยังไงก็ได้ ฉันได้หมด หนังสือก็ดี เพราะฉันเก่งมาก ! ”

“ เอาอันที่จะเรียน.. อืม ปี6 เขาเรียนอะไรน่อ ”

ทีโอหยิบหลายๆเล่ม มองดูหน้าปกสลับกันไป ขณะนั้นไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างแม้กระทั่งเอเดรียน

“ นี่นายรังเกียจกันขนาดนั้นเลย ? ”

“ ทำหน้าเหมือนอมอะไรไว้แหนะ รู้มั้ยว่ามันไม่ดีนะ ”

พอเห็นว่าหลบก็เลิกจิ้มยืนกอดอกมอง พลางส่งยิ้มน้อยๆ เขาไม่รู้จะทำยังไงกับหมอนี่ดี ก็เลย…

“ งั้นไว้เจอกันที่ฮอกวอตส์นะ ”

เดินหนีออกมา

“ คิดถึงชะม้าด อ้าก ”

“ ปิดเทอมที่ผ่านมาได้อ่านหนังสืออะไรบ้าง มีเรื่องอะไรอยากแนะนำหรือให้ฉันแนะนำมั้ย ? ? ? ”

“ อ้ะ แต่ตอนนี้ไม่สะดวกใช่มั้ย งั้นๆ ไว้ตอนนั่งรถไฟ ! ดีมั้ย หรือตอนเจอกันที่ฮอกวอตส์ ตอนไหนก็ได้ “

ระหว่างพูด ทีโอก็ช่วยถือหนังสือบางส่วนที่อยู่ข้างบน เพาาเเขาไม่มีธุระอะไรเพราะพ่อจัดการเครื่องเขียนหนังสืออุปกรณ์ให้หมดแล้ว ตอนนี้ก็เลยเดินเล่นรอ

“ ฮะ ช่วยนะ ”

“ แฮ่ ก ๆ ม ไม่มีอะไร ไป นายจะ เอาอะไร ”

“ ฉันจะช่วยเอง ”

“ ฉันที่มีประสบการณ์มากกว่านายถึง1ปี ! ”

แม้จะห่างไม่มาก เขาก็อยากจะโม้โอ้อวด อย่างน้อยเขาก็ได้ใช้ชีวิตนำหน้าเอเดรียน รุ่นน้องที่ต้องดูแลเป็นพิเศษเพราะเจ้าตัวใจดีออกแนวซื่อสุดๆ

ในหัวทีโอคิดแบบนั้น แอบลูบใต้จมูกอย่างช่วยไม่ได้ นึกชมตัวเองในใจ ฉันนี่มันดีเลิศที่สุดในเรเวนคลอแล้วแหละ

ตัวฉันนี่สุดยอดจริงๆ

“ สแตนลีย์อยากรู้เรื่องของฉันเหรอออ ”

ทีโอขยับเข้าไปเอียงหน้าให้ ทำเสียงลากล้อเลียน เขาวางหนังสือที่หยิบขึ้นมาวางไว้บนชั้นที่ว่าง แล้วใช้นิ้วจิ้มๆๆที่หัวไหล่

“ ฉันจัดการอะไรเสร็จหมดแล้ว ตอนนี้ก็แค่หาอะไรดูไปเรื่อย ทำไม ทำไม สแตนลีย์อยากช่วยฉันเลือกเหรอ ? ”

พูดพลางมือก็จิ้มไม่หยุด เขารู้ได้เลยว่าสร้างความรำคาญใจให้ไม่มากก็น้อย

“ หาาา อ้อออ เข้าใจแล้ว ! ก็อยู่ๆนายบอกมากับแม่ ! ”

พอฟังคำถามถัดมา ทีโอถึงกับครุ่นคิด จริงๆก็อยากไปกับรุ่นน้องที่ได้งานคนนี้ แต่ก็จะทิ้งพ่อไว้ก็ไม่ได้ และจะให้รู้ไม่ได้อีกว่ามากับพ่อ

“ งั้นๆๆ อยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหนนะ ขอเวลาแปปนึง เอเดรียนหันหลัง หาของที่นายอยากได้ไปก่อน เดี๋ยวฉันมาาาาา ”

ทีโอวิ่งออกจากร้าน พร้อมเสียงที่หายไปช้าๆ

สักพักเขาก็วิ่งกลับมาพร้อมหอบเล็กๆ

“ สบายดี ! ,โตแล้วก็เลยมาเอง ส่วนนายยังไม่โตก็เลยมากับแม่ไงล่ะ ”

” โตแต่ตัวจริงๆเอเดรียน “

แอบใส่นํ้าเสียงหยอกล้อ ทีโอปล่อยมือที่จับแล้วกระแทกไหล่ใส่ตัวเอเดรียนอย่างแรง ( แรงสำหรับเขา )

แท้จริงคือ เขามากับพ่อต่างหาก

“ ให้ช่วยมั้ย ! ”

เลิกคิ้ว ไอ้หมอนี่เห็นกันทีไรก็ทำหน้าเหมือนฮิปโปกริฟฟ์ที่ถูกขัดใจอย่างไรอย่างงั้น

ยิ่งอีกฝ่ายมีพฤติกรรมต่อต้านอะไรแบบนี้ก็ยิ่งสร้างความหมั่นไส้ในใจเขา

“ แหม มีเยอะแล้วล่ะ นายก็เอาไปสิ ฉันอุตส่าห์หยิบให้ทั้งทีเลยนะ ! ? ”

ทำท่าทางเสียใจเล็กๆ

“ อ้าก ”

ทำเสียงโอเวอร์ไปงั้น แต่ก็เจ็บอยู่นะ ทีโอกำลังอ้าปากจะด่า ว่าไม่ดูทางรึไง แต่พอมองชัดๆ

“ ออสติน !? ออสตินเหรอ ”

เขาจับปากตัวเองปิดแล้วพูดประโยคที่คนรู้จักมักจะต้องถามกัน