โรบินกะพริบตาปริบ ๆ มองท่าทางลุกลี้ลุกลนของอีกฝ่าย ก่อนจะยิ้มขำ ๆ ออกมา

“เอ๋? ทำไมต้องซ่อนด้วยล่ะคะ แบบนี้มันยิ่งน่าสงสัยนะ”

เธอเอียงคอเล็กน้อย พลางโน้มตัวพยายามชะโงกมองด้านหลังเขา

“หรือว่า…เป็นหนังสือต้องห้ามกันแน่นะ?”

😏
จากนั้นก็หัวเราะเบาๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูไม่ฟ้องใครหรอก”

โรบินเงยหน้าขึ้นจากการลูบขนเจ้าแมวบนตัก แล้วยิ้มกว้างอย่างจริงใจ

“โรบิน ฮาร์โลว์ค่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันนะคะ คุณเลียม”

เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย พลางหัวเราะเบาๆ

“ดีจังเลยค่ะ อย่างน้อยการเดินทางครั้งนี้ก็ไม่เหงาแล้ว”

“จริง ๆ แล้วหนูว่าหนังสือมันก็น่าสนใจนะคะ ถึงจะพูดเก่งไปหน่อยก็เถอะ”
ฮาร์เปอร์ที่นอนข้างจอร์จถึงกับหลับตาพริ้ม ปล่อยให้มือที่ลูบขนอยู่นั้นทำต่อไปอย่างพอใจ แถมยังเอนคอเข้าหาอย่างตามสบาย

โรบินหัวเราะน้อย ๆ อีกครั้ง ปิดหน้าหนังสืออย่างอ่อนโยน ก่อนจะยื่นคืนให้รุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มสดใส

โรบินหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินคำเตือนของรุ่นพี่ เธอไม่ค่อยหวั่นอะไรนัก กลับยิ่งสนใจมากกว่าเดิมเสียอีก

“ถ้าอย่างนั้น ขอลองดูหน่อยนะคะ เผื่อเขาจะชอบคุยกับหนูมากกว่าก็ได้”
เธอเปิดหนังสือช้า ๆ อย่างระมัดระวัง ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเหมือนกำลังจะได้รู้จักเพื่อนใหม่มากกว่าหนังสือเสียอีก
เธอหันไปยิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงสนใจตัวหนังสือตรงหน้าอีกครั้ง

+

จากนั้นเธอก็ก้าวเข้ามาด้านใน หลังจากวางกระเป๋าเดินทางและกรงนกเข้าที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็ลงนั่งบนเบาะที่ว่าง แมวอะบิสซิเนียนของเธอที่กระโดดขึ้นมานั่งบนตักอย่างรวดเร็วก็เริ่มส่งเสียงครางเบาๆ ด้วยความพึงพอใจ ส่วนนกแสกในกรงก็ดูเหมือนจะหลับอยู่ในกรงอย่างสงบ

(ขอแจมนะคะ✨)

"โอ้! ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ!" โรบินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจอย่างเห็นได้ชัด

"ถ้าอย่างนั้น... ขอเข้าไปนั่งด้วยนะคะ!"

+

เธอเอ่ยอย่างเป็นมิตร

“อืม... ส่วนรุ่นพี่ก็... รุ่นพี่ฮีโร่ใช่ไหมคะ?”

แม้จะมั่นใจในคำตอบอยู่แล้วแต่ก็ลองถามเพื่อความแน่ใจ

“ว่าแต่…ขอหนูลองเปิดหนังสือดูได้ไหมคะ?”

โรบินมองดูหนังสือที่ถูกทิ้งลงตรงหน้าแล้วก็หัวเราะเบาๆ เธอไม่ได้แสดงอาการตกใจหรือรังเกียจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับหยิบหนังสือขึ้นมาอย่างสบายๆ พร้อมกับปัดฝุ่นออกจากปกเบาๆ
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ!"

เธอยิ้มกว้าง ลูบปกหนังสืออย่างนุ่มนวลก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่าย

"ใช่ค่ะ! โรบินเอง"

+

(ขอแจมนะคะ ✨)

โรบินยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้น

“เธอชื่อลูน่าหรอ น่ารักจังเลยนะ~”

โรบินไม่มีวี่แววความหวาดกลัวเลยสักนิด เธอยื่นอีกมือ ใช้นิ้วแตะเบาๆอย่างระมัดระวัง แล้วหันไปสบตาเจ้าของงูอย่างเป็นมิตร

"ปกติลูน่าติดคนแบบนี้หรือเปล่าคะ?"

(ขอแจมนะคะ🌟)

"หนังสืออะไรหรอคะรุ่นพี่?"

โรบินเอ่ยถามอย่างสดใสทันทีที่เดินผ่านแล้วเหลือบไปเห็นกล่องและหนังสือที่อยู่ในมือของอีกฝ่าย
เธอหยุดยืนอยู่ข้างๆ พลางยิ้มกว้างด้วยความสงสัย

โรบินหันไปยิ้มกว้าง พลางโบกมือเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ! จริงๆคิดว่าโชคดีต่างหากที่ได้มานั่งกับรุ่นพี่ ถ้าต้องยืนตลอดทางพร้อมสัมภาระเยอะแบบนี้คงแย่แน่เลย”

โรบินหัวเราะเบาๆ

อีกอย่างได้มานั่งกับรุ่นพี่บ้านเดียวกันแบบนี้ก็รู้สึกสบายใจดีค่ะ!”

โรบินสังเกตุเห็นหนังสือที่อีกฝ่ายเก็บไป ก็เกิดสงสัยขึ้นมา

“ก่อนหน้านี้รุ่นพี่อ่านอะไรอยู่หรอคะ”

โรบินหัวเราะสดใส พลางโบกมือทักทายทั้งคนและกระรอกด้วยความร่าเริง

“สวัสดีคุณกระรอกด้วยค่ะ!”

ขณะที่โรบินกำลังจัดแจงวางสัมภาระ ฮาร์เปอร์ แมวอะบิสซิเนียนของเธอก็กระโดดงเข้าไปทักทายกับเจ้ากระรอกอย่างสงสัย ส่วน แจสเปอร์ นกแสกตัวใหญ่อยู่ในกรงของมัน ซึ่งถูกวางไว้บนพื้นข้างที่นั่งของโรบินเรียบร้อยแล้ว

(ขอแจมนะคะ🥹)

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ ก่อนจะถูกเลื่อนเปิดออก

“ตรงนี้ยังว่างอยู่ใช่ไหมคะ?”
โรบินยื่นหน้าเข้ามาในตู้ ดวงตาของเธอเป็นประกายทันทีที่เห็นหนังสือที่พูดได้ แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้ก่อน

“ดูเหมือนว่าตู้รถไฟจะเต็มไปหมดเลยค่ะ ขอนั่งด้วยนะคะ!”

+

จังหวะที่เธอกำลังอ่านบทแรกของหนังสืออยู่นั้น นกแสก เจสเปอร์ก็หลับอยู่บนกองถุงกระดาษข้าง ส่วน ฮาร์เปอร์ แมวอะบิสซิเนียนของเธอก็เข้าไปคลอเคลียกับขาของคุณ คุณอาจจะชอบหรือว่ารำคาญกับสิ่งที่มันทำ คุณจะทำอย่างไร?

เธอนั่งอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่งในลานกลางของตรอกไดแอกอนข้างร้านไอศกรีมฟลอเรียน ฟอร์เตส โดยมีถุงกระดาษหลายถุงวางอยู่ที่พื้นข้างตัว โรบินในชุดเดรสยาวสีเขียวอ่อนกำลังนั่งกินไอศกรีม พร้อมกับหยิบหนังสือปกแข็งเล่มใหม่ขึ้นมาเปิดดูอย่างสนใจ

+