หญิงสาวมุ่ยหน้า มือเล็กที่ยังไม่ผละออกไปไหนนั้นบีบแก้มอีกฝ่ายจนใบหน้าหล่อๆบู้บี้ไปหมด

อย่าลืมว่าริต้าเองก็เป็นเด็กเอาแต่ใจมิต่างกันนักหรอก

"เธอนั่นแหละที่ขี้โกง.."

"จะมาหลอกให้ฉันจุ๊บแก้มชัดๆเลยนี่!"

คนตัวเล็กกว่าแล่บลิ้นกลับไป ราวกับจะสื่อว่ายังไงก็ไม่หลงกลหรอกนะ

"เค้กแค่นี้จะมาแลกจุมพิตจากสาวสวยมันไม่คุ้มกันหรอกนะคุณบาทหลวง"

ริต้าอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่ออีกฝ่ายยอมตามน้ำอย่างง่ายดาย

กำปั้นดันลงไปที่ข้างแก้มอีกฝ่ายอย่างเบามือ ทว่าก็แรงพอที่จะทิ้งสีจางๆของลิปสติกเอาไว้บนแก้ม

"คิก เหมือนเป๊ะเลย"

"สุดยอดไอเดียจริงๆ"

เมื่อปั๊มรอยลงไปจนครบทั้งสองข้างแล้ว เรียวนิ้วก็จึงจับคางของอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนพลิกใบหน้าเขาไปมาเพื่อดูผลงาน

ริต้าหรี่ตามองคนตรงหน้าอีกครา ไม่ได้เป็นเพราะแสงปริศนาที่ส่องแยงตา แต่เพราะกำลังคิดว่าคนคนนี้ขี้โกงชะมัด..

จะให้หอมแก้มต่อหน้าคนที่เดินผ่านไปมามันก็กระไรอยู่..

...

เธอกำสองมือตนแน่น ก่อนจะจุมพิตลงไป ทิ้งรอยลิปสติกเอาไว้บนกำปั้น ถ้าแบบนี้ก็น่าจะพอได้ล่ะนะ

"ฉันพร้อมแล้ว"

"อยากได้แก้มข้างไหนก่อนดี?"

แต่ดูๆแล้วก็เหมือนมาหาเรื่องมากกว่าแฮะ..

"เค้กนี่!"

คนตัวเล็กกว่าตาเป็นประกายเมื่อเห็นของโปรดปรากฎอยู่ตรงหน้า ทว่าในระหว่างที่กำลังจะรับเค้กมามือเล็กก็กลับชะงักไปเสียก่อน

นึกว่าจะได้ขนมมาฟรีๆแล้วเชียว..

"ค่าขนม?.."

เรียวคิ้วเลิ่กขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัย ขณะเหลือบมองอีกฝ่าย

"ถ้าจะคิดบัญชีทีหลังล่ะก็ บอกเงื่อนไขมาตอนนี้เลยดีกว่าคุณบาทหลวง"

เธอว่าพลางกอดอกตน

มือเล็กข้างหนึ่งสลัดมืออีกฝ่ายออก ก่อนจะจิ้มปลายจมูกกลับไปให้พอดุ้ง เผื่อว่าเขาจะยอมปล่อยข้อมืออีกข้างของเธอออก

"พอใจรึยัง แล้วไหนขนมล่ะ?~"

ว่าแล้วก็แบมือออกไปอีกครา

เจ้าตัวมุ่ยหน้าลงเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนบ้าจี้ขนาดนั้น

"บู้ว..ไม่สนุกเลย.."

ใบหน้าถอยหนีเล็กน้อยในคราที่ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทว่าริต้ากลับคลี่ยิ้มมุมปากออกมาอย่างมิเกรงกลัวราวกับพยายามท้าทายอีกฝ่าย

"คิดจะลงโทษฉันงั้นเหรอคุณบาทหลวง~"

"ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันนี่แหละมารตัวเป้งเลยล่ะ~"

+

"เพราะปีศาจปลาหมึกกำลังจะมา!"

สิ้นประโยค มือเล็กทั้งสองพุ่งตัวออกไปรุมจี้เอวคนตรงหน้า อย่างหวังว่าเขาเองก็เป็นคนบ้าจี้คนหนึ่งเหมือนกัน

ขอบอกเลยว่ามุกนี้ใช้ได้ผลกับพวกญาติๆเด็กๆของเธอเสมอ

"ไม่ย่ะ ฉันซื้อมาต่างหาก.."

"ถ้าจะเก็บหน้าฉันไปฝันแบบนั้นล่ะก็ นั่นคงเป็นปัญหาของเธอแล้วล่ะ"

ริต้าแล่บลิ้นกลับไป ก่อนจะมุ่ยหน้าในทันทีที่ได้ยินเงื่อนไขของชายหนุ่มตรงหน้า

"เอ๋..เอาแต่ใจชะมัด.."

ริต้าบ่นอุบพลางหลุบตานึก แต่หากจะหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาเสกคาถาแปลกๆใส่เขา ก็คงจะต้องจบที่โดนศาสตราจารย์หักคะแนนบ้านเป็นแน่..

...

"ระวังนะแมกคลิ้น.."

+

"คิก ก็แค่อยากให้นี่นา"

"เลือกเลี้ยงไปเลยจะได้ไม่ต้องโดนเธอหลอกทีหลังยังไงล่ะ~"

เธอว่าอย่างอารมณ์ดี เพราะคิดว่าตนเองเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ ก่อนจะวางลูกอม2-3เม็ดลงบนมือหนาตรงหน้า

"แล้วของฉันล่ะ trick or treat "

ว่าแล้วก็ยื่นมือออกไปขอขนมจากคนตรงหน้าบ้าง

"เปล่าหรอก ไม่ได้เป็นอะไร"

"ขอบใจนะ ชุดเธอเองก็ดูเหมาะมากเลย"

ดูๆแล้วสาวเจ้าก็ดูจะไม่ได้ใส่ใจกับสภาพอากาศสักเท่าไหร่ล่ะ ก็นานๆทีจะได้แต่งตัวตามใจแบบนี้เดินเตร่ไปทั่วฮอกวอตส์นี่นะ

"เอ้านี่ แบมือสิ วันนี้วันฮาโลวีนนี่นา"

ว่าแล้วก็หยิบลูกอมเม็ดเล็กออกมา ก่อนจะยื่นมันให้คนตรงหน้า ราวกับกำลังให้ขนมเด็กน้อยที่เที่ยวขอขนมไปตามบ้านในวันฮาโลวีน

"อะไรกัน เธอเองเหรอเนี่ย..ตาไวเชียวนะ.."

ริต้ายังคงหยีตามองอยู่หน่อยๆ ก่อนจะกวาดสายตามองชุดฮาโลวีนของอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า

"ถุงเท้าเมอร์ลิน..นี่เธอแต่งเป็นบาทหลวงเหรอเนี่ย"

ความรู้สึกผิดบาปที่ก่อตัวขึ้นแม้จะยังไม่ทันได้ทำอะไรนี่มันคืออะไรกันน่ะ..รู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆ

(มาค่ะ มาแด้นซ์กัน💃🕺🔥🔥🔥)

(แวะเดินผ่านมาค่ะ🏃)

ไม่รู้ว่าเพราะแสงมันจ้า หรือตาพร่าไปเอง เลยทำให้มองทางไม่ชัดไปชั่วขณะ

แต่ที่แน่ๆเดินหนีดีกว่า ก่อนที่ตาจะบอดเอา..