มุมปากเขากระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มขำลึก ๆ ในลำคอ ก่อนจะค่อย ๆ หมุนตัวกลับ เส้นทางตรงกลับหอรออยู่พร้อมกับคำถามอีกมากมายที่เขายังไม่ได้คำตอบ และมังกรน้อยที่ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรกับมันดี

เสียงส้นรองเท้าของเขากระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ทุกก้าวกลับรู้สึกเบากว่าปกติเล็กน้อย ราวกับสติของเขายังติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากที่ยังคงชาอยู่ไม่หาย

(.ง้างไม้เตรียมหวดสุดแรง .ง้างเยอะไปหน่อยเลยกระแทกโดนหน้าลูกชายตุวเองแทน .แพะลี่ตัวพับ .To be continued.../อะไร๊555555555555)

(นังอารตี้หลบเก่งนี่คะ ดิฉันจะสู้ความเร็วนี้ได้ยังไง😭😭 .ง้างฟาดคนล็อกจนอ่วม .บอทหมอแพะเลชยืนมีปม)

(สุขสันต์วันเกิดทั้งเด็กๆ ทั้งคุณแม่นะคะะ🥳🎉🎂✨)

(งั้นวานช่วยล็อกตัวอลาสแตร์ไว้หน่อยนะฮ้าฟฟู่ว จะได้ตีถนัดๆ)

youtu.be/xJAazb-Hyy0?...

ถึงอย่างนั้น หากนานๆครั้งพูด มันคงจะเป็นอะไรที่ทำให้จดจำได้ดีมากเช่นกัน

สายตาจับจ้องดวงตาคู่สีฟ้านิ่ง มือที่ใช้โอบเอวเมื่อครู่ เปลี่ยนมาลูบไล้เรือนผมด้านข้างอย่างน่าเอ็นดู ก่อนใช้นิ้วเลื่อนลูบใบหูและสันคอ

“ ฉันรักเธอ, ..เอสเทลล์ ”

“…คบกับฉันนะ ”

เขาเอ่ยขึ้นอย่างระวังคำพูด ราวกับไม่คุ้นชินกับการพูดประโยคเมื่อครู่ แต่ไร้ซึ่งความประหม่าเพราะมั่นใจในคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า

(ระยะห่างของคนรักกันค่ะ ดูอ่อก)

(วีนกับแอบพาลขนาดนี้ เป็นการป้องกันตัวที่มั่ยน่าคบมาก งั้นตีปากทั้งคู่(?)เพื่อความเท่าเทียม😭😭)

(ขอบคุณที่มาเกียน เอ้ย มาเอาน้ำยาเช่นกันจั๊บ แต่ขอโทษแตรแตร้แทนมันด้วย ลูกป้าค่อนข้างวัยทอง🥀🥀.ตีปากไอ้แว่น)

()

คงเพราะไม่คาดคิดมาก่อน เอสเทลล์เลยยืนนิ่งไปชั่วครู่ แม้มือจะรับช่อดอกไม้นั่นมาแล้ว

และเสียงหัวเราะก็ดังออกมาเบาๆ ก่อนหยิบยกช่อดอกไม้นั้นมาแนบใบหน้าของตน

"...ขอบคุณนะ"

พร้อมรอยยิ้มใสที่เผยให้เห็นความดีใจ
คงดีใจมากจนไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาชั่วขณะนึงทีเดียว

ไม่ต้องเอ่ยอธิบายอะไร แค่ได้เห็นใบหน้าตอนนี้ คนตรงหน้าก็คงพอเดาออกว่าของขวัญนี้ถูกใจเธอแค่ไหน

+

“ว้า! จริงด้วย!”

เจ้าหล่อนมองมันด้วยตาเป็นประกาย ตื่นตาตื่นใจเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไปดูวินาทีที่เต่าทะเลวางไข่ เเต่นี่มันวินาทีที่ลูกมังกรกำลังฟักเชียวนะ!

“อ้อ..ใช่ๆผ้าๆ…ผ้าสะอาด“

ว่าเเล้วก็ค้นหาทั่วกระเป๋าเสื้อตัวเอง แต่หยิบมาปรากฏว่ามีเพียงทิชชู่พับสะอาดไว้ห่อหุ้มสารพัดของก๊อกก๋อยการช่าง…

“…”

เธอยื่นมันให้ยินมินซับกำเดาแทน

”พาเจ้าตัวน้อยไปที่หอกันเถอะ!

ว่าพลางลุกยืนเต็มตัว

(แค่สบตากันเค้ายังยิ้มจนฟันยื่นได้เลยค่ะ😔)

เล่นทำตัวน่าทุบปานนี้ พวกบูลลี่สมควรโดนดูหมิ่นกว่าพวกเนิร์ดถมเถ

“ตามสบาย”สุรเสียงทุ้มต่ำเอ่ยอนุมัติ เชิญคนเรือนผมสีน้ำตาลเข้มหยิบน้ำยาตามอัธยาศัย

“เผื่อเธอจะโชคดีรู้จักรับมือบางเรื่องบ้าง”

สิ้นวลี เขายุรยาตรออกไปจากตรงนี้มุ่งสู่โถงทางเดิน

กระทั่งสองเท้าชะงักงันเพราะประโยคของเจ้าอีกาขี้โกหก

ผินสบด้วยความระอิดระอา“ฉันต้องร้องไห้กับประโยคสุดสะเทือนใจไหม”

สายตาส่อแววว่าคำพูดคำจาอลาสแตร์ไร้สาระอย่างยิ่ง

ถึงเขาจะมีรสนิยมชมชอบอ่านวรรณกรรมน้ำเน่า แต่ใช่อยากมีประสบการณ์กุ๊กกิ๊กเสียหน่อย

“อีกอย่าง–ถ้ามีคนยอมแต่งงานกับเธอ ฉันเองก็คงประหลาดใจเหมือนกัน”

+

"ไม่เอา"

ปฏิเสธข้อเสนอแบบไม่ต้องคิดสักวิเดียว

นี่มันขาดทุนยิ่งกว่าการเอาคนุตมาแลกเกลเลียนเสียอีก ใครจะตกลงให้โง่!

ระหว่างตอบโต้ เพื่อนร่วมชั้นเริ่มทยอยออกนอกห้องทีละนิดละหน่อย เห็นดังนั้นจึงเตรียมสาวก้าวไปทางประตู

+

(เ ฮ้ ย เค้าตั้งตารองานพรอมแระ เตรียมเหยินแล้วค่ะ😳😳)