" ไม่ล่ะครับ "

แพทดอริกถอนหายใจ เมินคำด่าที่อีกฝ่ายว่ากล่าวแบบไม่อยากเสวนาด้วย ก่อนจะเดินเพื่อไปอีกทาง

" คนที่ไม่ 'เห็นแก่ตัว' แบบคุณควรกลับไปจ่ายค่าเสียหายที่ทำขวดน้ำยาในร้านนั้นแตกนะครับ หรือจะเห็นแก่ตัวก็แล้วแต่ "

ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น ขากลับ(ซึ่งไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่) เขาจะแวะไปดูสักหน่อยว่ามีคนไปจ่ายค่าเสียหายรึยัง ถ้าไม่มีเขาก็กะจะออกค่าเสียหายให้เจ้าของร้านเอง

" ผมอยู่ง่ายก็พอแล้วครั-- โอ๊ยๆ อย่าเขย่าสิคุณ ! "

แพทดอริกกรีดร้องในใจ ตอนนี้คงได้แต่หาจังหวะวิ่งหนี

" ค-ครับ ! ไว้เจอ...กัน ?? "

' อะไรเนี่ย วาร์ปได้หรอ ? ' เขาคิดในใจก่อนจะเดินไปจ่ายเงินค่าหนังสือ

" เป็นองค์ชายจริงหรอ..เพิ่งเคยเห็นเลยแฮะ "

แพทคิดเรื่องของอีกฝ่ายในขณะที่เดินออกจากร้านไป

(ขอบคุณเช่นกันค่า🤲✨️)

" !! "

แพทรีบยกหนังสือขึ้นเหนือหัวทันที (เพื่อปกปิดไม่ให้อีกคนรู้ว่ามีนิยายซ่อนอยู่ข้างในล่ะนะ)

" ใช่ครับ ผมสนใจมากๆ ! ฉะนั้นผมคิดว่าผมควรไปจ่ายเงินได้แล้ว ! "

ในขณะที่พูดก็ทำท่าทีมีพิรุธมากกว่าเดิม ถึงแม้ว่าศาสตร์ปรุงยาเขาจะสนใจอยู่มากก็จริง แต่นิยายมันน่าสนใจกว่า(?) อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ให้ใครรู้เด็ดขาดว่ามีนิยายซ้อนอยู่ข้างในหนังสือปรุงยาเล่มนี้ !

" ไม่ใช่ครับ !! "

แพทตอบด้วยท่าทีลนลานก่อนจะพยายามแงะมืออีกฝ่ายออก

" ช-ใช่ๆ! หนังสือเล่มนี้ผมชอบมากเลยน่ะ ฮ่าๆ "

แพทดอริกตอบกลับด้วยท่าทีลนลาน

" อ๋อ หนังสือเกี่ยวกับการปรุงยาน่ะ " เขาตอบกลับไปถึงแม้เนื้อหาข้างในจะมีนิยายของโลกมักเกิ้ลซ้อนไว้ก็ตาม

" ตา.. "

แพทดอริกพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นก่อนจะพึมพัมออกมาเบาๆเมื่อเห็นอีกคนใส่ผ้าปิดตา ว่าแต่..แดนปีศาจอะไรนะ ??

" ม-ไม่มีอะไรสักหน่อย ! หนังสือเรียนทั่วๆไปนั่นแหละ...! "

เขาเลิ่กลั่กเมื่ออีกคนถามถึงเรื่องหนังสือ แพททำเสียงสูงก่อนกอดหนังสือไว้แน่นอย่างลนลาน

" ครับ ??? "

แพทดอริกทำหน้าหวอ ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำจะเดทกันได้ยังไงเล่า !?

แพทโล่งใจ เขาคลายหนังสือที่กอดไว้ในอ้อมแขนลง จริงๆแล้วหนังสือที่เขากำลังอ่านมันเป็นนิยายตลกๆจากโลกมักเกิ้ล(เขาเอาหนังสือเรียนซ้อนไว้ด้านหน้าแล้วยืนอ่าน)และเขาจะไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด!

"อ๊ะ ว่าแต่ก่อนหน้านายแทนตนเองว่าองค์ชาย นายเบ็นเจ้าชายหรอ?"
แพทเงยหน้าขึ้นไปมองเนื่องจากอีกคนสูงกว่าเขามากโข

'มีเชื้อพระวงค์ในฮอกวอตส์ด้วยหรอ?' เขาทำหน้าจริงจังขณะสำรวจใบหน้าอีกฝ่าย

แพทดอริกหันไปมอง

" หืม.. สวัสดีครับ ทักผิดคนหรือป่าว ? "

เขายิ้มให้อีกฝ่ายอย่างสุภาพและเป็นมิตร ในขณะที่ในใจเขาเลิกลั่กสุดขีด ตะโกนเรียกร้องความช่วยเหลือ(ในใจ)ไปแล้วหลายตลบ

" เอ..วันนี้ยังไม่ได้ซื้ออะไรนะ -? "

เขาพูดพึมพัมบ่ายเบี่ยง ก่อนจะรีบเดินจ้ำอาวไปอย่างรวดเร็ว รู้สึกได้เลยว่าถ้าตอบไปต้องเจอเรื่องวุ่นวายแน่นอน

(ขอโทษนะคะของเค้ามันไม่แจ้งเตือน😭)

" หา..? "

เด็กชายเรเวนคลอทำหน้าระแวง ปกติคนเรามันจะสนใจคนแปลกหน้าที่พึ่งพบกันครั้งแรกเลยได้ด้วยหรอ(??) ก่อนจะคิดอะไรได้แล้วทำหน้า 'อ๋อ' ออกมา

" หมายถึงหนังสือเล่มนี้หรอครับ -? ต่อให้คุณชอบแต่มันเหลือเล่มเดียว... "

แพทกอดหนังสือแน่นขึ้นพลางคิดในใจ 'เขาไม่ให้หรอกนะ !'

What' in my box? อะไรอยู่ในกล่องนี้กันแน่นะ?

th.shindanmaker.com/1248259

แพทดอริกนั่งค้างแล้วเดินมองอีกฝ่ายหายลับเข้าไปกับฝูงชน

" เหอะ..แพ้ไม่ได้เลยรึไง เด็กน้อยชะมัด "

เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับปัดเศษฝุ่นออกจากตัว ก่อนจะยืดเส้นยืดสายแล้วเดินไปคนละทาง ภาวนาอยู่ในใจว่า

'อย่าให้เจอกันเลยนะครั้งหน้า!'

(ขอโทษที่มาปิดช้าค่า😭 ขอบคุณนะคะไว้เค้าจะมาแจมอีก🤲✨️)

(เค้าลืมเขียน😭 ปิดรูทได้เลยนะคะถ้าคิดไม่ออก ทางนี้สมองเริ่มเบลอ🤣 ไว้เค้าจะมาแจมอีก! สนุกมากเลยขอบคุณนะคะ🤲✨️)

" ไอ้การที่แกล้งสำออยทำเป็นล้มนี่..ใครกันแน่ที่ติ๊งต๊อง? "

พูดจบเขาก็ยืดตัวขึ้น หลังจากที่เขารับบทผู้กระทำแบบเต็มใจก่อนจะแสยะยิ้มให้อีกฝ่าย

" เจ็บมากมั้ย แต่ลุกเองแล้วกันเนอะ^^? อยากล้มลงไปเองช่วยไม่ได้ "
" หรือจะนั่งพื้นรอให้เจ้าชายมาช่วยก็ได้นะ คุณชายซินเดอเรล่า "

เขาตั้งฉายาให้อีกฝ่ายเสร็จสรรพก่อนจะแลบลิ้นล้อเลียนแล้วหันหลังเดินออกไป