(สสวกทั้งสามคนเลยนะคะะะ💖 🥺)

“คิกกก ฉันอยู่ช่วยจนนายจบไม่ได้หรอกนะ เจ้าเด็กติงต๊อง” เธอเอ็นดูแต่ก็ต้องพยายามกลั้นขำกับคำพูดของรุ่นน้องหน้ามุ่ยตรงหน้า

เธอขยับมานั่งเหยียดขาพิงกำแพงข้าง ๆ แทน—ดูทีท่าแล้วน่าจะต้องอยู่ตรงนี้อีกสักพัก

“เก่งจังที่กล่อมเจ้านี่จนหลับได้น่ะ นึกไม่ถึงเหมือนกันว่านายจะทำอะไรแบบนี้” เธอมองเจฟฟี่ที่ยังคงกอดมังกรในท่าเดิม

“ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนี่ร้องเสียงดังขนาดนั้นเลยหรอ?“ เอียงคอถามอย่างสงสัย

(ให้สมกับที่เล็งจะแกล้งน้องลิฟ😌🤌🏻🤌🏻🤌🏻）

(ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถือโอกาสสอนมังกรจิ๋วพูดด้วยไปเลย— 555555)

(ขอสักหน่อย รุ่นน้องคนโปรด ิิ)

ผ่านไปเพียงไม่กี่นาที ไม่นานต้นไม้ทั้ง 2 กระถางก็พร้อมสำหรับคืนจันทร์เพ็ญ

อุปกรณ์เเละสถานที่ถูกล้างเเละเก็บอย่างสะอาดเรียบร้อยโดยโคลเเละโอลิเวียเช่นเดิมก่อนออกไป

เพียงเท่านี้เราก็จะได้คะแนนประเมิน (ด)ดีเยี่ยม!

(เย้ ขอตัดจบเอาไว้ตรงนี้นะคะ ขอบคุณที่มาร่วมโรลด้วยกัน ไปฉ่งคะเเนนกันน🏃‍♂️✨)

(ขอบคุณเช่นกันนะคะ ไว้แวะมาเล่นกันอีกนะคะ🫶🏻💖)

“ฮะฮะ…พิเรนทร์น่า ถ้าในนั้นมีมังกรขึ้นมาจะทำยังไง“

โคลที่คิดว่าไอเดียนั่นต้องเป็นเรื่องล้อเล่นเเน่ๆ100%หัวเราะเเซวเพื่อน มือก็ทำหน้าที่นวดปุ๋ยไปเรื่อยๆระหว่างที่โอลิเวียหันไปรดน้ำต้นไม้

ฟังเสียงฮัมเพลงที่ลอยผ่านมาจนจบเมื่อนั้นเจ้าตัวเล็กจึงชะโงกหน้าไปมองต้นไม้ที่ได้รับการรดน้ำจนชุ่มฉ่ำอย่างดี

“ปุ๋ยเรียบร้อยเเล้วนะ” เขากล่าว

“เยี่ยมเลย ฉันรดน้ำเสร็จพอดี” เธอวางบัวรดน้ำไว้ไม่ไกลก่อนจะหันมาทางโคลที่พร้อมลุยขั้นต่อไปแล้ว

“เอาล่ะ มาใส่ปุ๋ยกัน~ เสร็จขั้นนี้ก็เหลือแค่มารดน้ำทุกวันจนถึงวันพระจันทร์เต็มดวงแล้วล่ะ!”

เธอส่งช้อนปลูกให้ ทั้งคู่เริ่มตักปุ๋ยที่ถูกผสมด้วยความตั้งใจของเพื่อนตัวเล็กใส่กระถางอย่างขะมักเขม้น

“คะ?”

สายตาเธอกำลังจดจ้องปลายนิ้วเรียวที่กำลังเอาเศษเปลือกไข่ออกอยู่จึงเผลอเหม่อไปนิดหน่อย

“อ้อ—บังเอิญผ่านมาน่ะค่ะ” เธอยิ้ม

“เจ้าตัวเล็กน่ะ—“ เธอละสายตากลับไปมองเจ้าตัวจิ๋วสีเขียวที่อีกฝ่ายประคองไว้ “—หาอะไรให้กินสักหน่อยดีไหม เพื่อนฉันก็เจอพันธุ์เดียวกัน เห็นว่าชอบกินพืชสีเขียวน่ะ”

“อืมมม ลองขอจากเอลฟ์ประจำบ้านดูไหมคะ? ฉันเองก็ชอบแอบไปขอเองอยู่บ่อย ๆ ล่ะ“ เธอลองเสนอ

ดวงตาคู่กลมมองมังกรตัวจิ๋วที่ฟักออกมา เสียงร้องจ้าเล่นเอาดังก้องทั่วบริเวณที่เขาและเธออยู่ ถ้าเป็นช่วงเวลาที่คนคับคั่งคงตกเป็นเป้าสายตาอย่างแน่นอน

“ถ้าร้องขนาดนี้คงแข็งแรงดีแน่ ๆ” เธอตอบปนเสียงหัวเราะ ก่อนจะหันกลับมาพิจารณาแผลบนใบหน้าอีกฝ่ายแล้วถามด้วยสีหน้าจริงจังแต่เจือความอ่อนโยนตามแบบฉบับของเจ้าตัว

“แล้วหน้าคุณไปโดนอะไรมา เจ็บมากไหมคะ”

เขาเหลือบมองคนที่หัวเราะพลางลูบวัตถุที่อยู่ในมือ เหมือนจะเก็บมาคิดเล็กน้อย

“นั่นสินะครับ”
ใครจะไปกล้ากินเนาะ

แว่นถูกซ่อมแซมกลับมาสภาพเดิมตามการร่ายคาถา ยินมินคลี่ยิ้มให้ก่อนเอ่ยขอบคุณ

“รบกวนคุณแล้ว” เอื้อมมือไปรับกลับมาสวมไว้
|
เป็นเวลาเดียวกับที่เจ้าไข่ใบสีเขียวเริ่มที่จะร้าวและแตกออก มังกรจิ๋วยื่นจมูกออกมาข้างนอกก่อนร้องแว้ดดดดดด

“แบบนี้แปลว่าแข็งแรงดี—ไหมนะครับ ?” ขำ