(5555​555555​555555​555555​555555​555555​555555​555555)​

"ตอนนี้ไม่ค่อยชอบเท่าไรน่ะ" เขาไม่ค่อยชินกับกับเจ้าแมวที่พูดเก่งขึ้นมากระทันหันสักเท่าไร แถมยังต้องมาพะว้าพะวัง​กับขบวนสัตว์ที่ตามมาไกลๆนั่นอีก เลยเลือกจะตอบตัดบทไปทั้งอย่างนั้น

"เดินไปเรื่อยๆเถอะ เจอคนไหนก็แจกคนนั้น" ถ้าได้เจอผู้ประสบภัยจากคุกกี้ก็คงสนุกไม่น้อยเลยทีเดียว

(ยินดีครับ🙂)​

(/มอบมง)​

"หืม? เป็นอะไรน่ะ?" นัยน์ตาฉายแววประหลาดใจเล็กน้อยเพราะจู่ๆเจ้าแมวยักษ์ก็เข้ามาซุกเหมือนจะอ้อน ซึ่งเป็นพฤติกรรม​ที่ปกติไม่น่าจะทำ

เขายกมืออีกข้างที่ไร้พันธนาการ​ขึ้นลูบหัวเจ้าเหมียวที่ทำตัวผิดปกติ หรือว่าไปกินอะไรผิดสำแดงเข้า?

(55555 รางวัลคนทรงงานดีเด่นต้องเข้าแล้วมั้ยนะ)​

"ไม่ล่ะ มากันเยอะแบบนั้นฉันว่าอึดอัดไปหน่อยนะ" ก็แค่คำพูดสวยหรู จริงๆเขารำคาญพวกมันต่างหากล่ะ มาเกาะแกะกันยั้วเยี้ย​แบบนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเสียหน่อย อีกทั้งหากเขาเผลอเหยียบไปสักตัวสองตัวเดี๋ยวจะเป็นปัญหาเอา

ว่าแล้วก็รีบดึงอาเธอร์หลบไปอีกทาง หวังว่าจะสลัดพ้นนะ

(กินปุ๊บติดใจตับไตสูญหาย)​

(ทำสดใหม่ ส่งตรงจากหม้อยาทุกชิ้น)​

เอาไปยัดใส่รองเท้าใครสักคนแถวนี้ดีไหมนะ

ถึงจะมีความแบบนี้ในหัวแต่ภายนอกเขากลับแสดงออกแค่รอยยิ้มเป็นมิตรตามปกติและเอ่ยตอบไปว่า

"ขอบใจนะ" รับกระป๋องอาหารสุนัขมา สายตาก็กวาดมองไปที่รองเท้าคนห้าหกคนแถวนี้เร็วๆทีหนึ่งก็ละสายตาไป

"ผมเองก็ไม่มีรสนิยมกินอาหารหมาเสียด้วย คงต้องเอาไปแบ่งคนอื่นแล้วล่ะ แต่อย่างไรก็จะใช้ให้คุ้มค่านะ" รอยยิ้มยังคงประดับอยู่บนใบหน้าตั้งแต่ต้นจนจบ

(คุกกี้ชุบโพชั่นปริศนา)​