Doc : https://shorturl.asia/pVOiW
ตนเอ่ยถามอีกคนขณะปัดเศษหิมะออกจากเสื้อผ้าและผมก่อนจะหันไปปัด ๆ เสื้อให้อีกคนด้วยเช่นกันและถือวิสาสะจัดผมให้ไปด้วย
ตนเอ่ยถามอีกคนขณะปัดเศษหิมะออกจากเสื้อผ้าและผมก่อนจะหันไปปัด ๆ เสื้อให้อีกคนด้วยเช่นกันและถือวิสาสะจัดผมให้ไปด้วย
ตนเอ่ยตอบก่อนจะหันหลังให้ดูคราบหิมะที่ยังหลงเหลืออยู่ที่ตรงเสื้อนอกของตนแล้วค่อยปั้นก้อนหิมะลูกเล็ก ๆ ใส่อีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนหันไปปาทีตรงข้ามคนอื่น ๆ ต่อ
เสียงระฆังดังขึ้นเมื่อเวลาแข่งขันจบลง ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะชนะเพราะนำไปเพียงแต้มเดียวก็ตามที
แม้จะเสียดายไปบ้างที่พ่ายแพ้แต่การได้ปาหิมะก็นับว่าสนุกอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
(+)
ตนเอ่ยตอบก่อนจะหันหลังให้ดูคราบหิมะที่ยังหลงเหลืออยู่ที่ตรงเสื้อนอกของตนแล้วค่อยปั้นก้อนหิมะลูกเล็ก ๆ ใส่อีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนหันไปปาทีตรงข้ามคนอื่น ๆ ต่อ
เสียงระฆังดังขึ้นเมื่อเวลาแข่งขันจบลง ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะชนะเพราะนำไปเพียงแต้มเดียวก็ตามที
แม้จะเสียดายไปบ้างที่พ่ายแพ้แต่การได้ปาหิมะก็นับว่าสนุกอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
(+)
"เย็น.."
เจ้าเด็กผมทองคนนั้นนี่เองที่ปาหิมะใส่ตน พอโดนแบบนั้นเข้าตนก็รู้สึกว่าแพ้ไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้นเลยพยายามปาใส่ทีมตรงข้ามให้ได้มากที่สุด
"เย็น.."
เจ้าเด็กผมทองคนนั้นนี่เองที่ปาหิมะใส่ตน พอโดนแบบนั้นเข้าตนก็รู้สึกว่าแพ้ไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้นเลยพยายามปาใส่ทีมตรงข้ามให้ได้มากที่สุด
ตนแหงนมองดาวบนฟ้าที่ถูกแสงไฟรอบข้างกลบซะมิดแต่พอได้ยินเสียงเรียกขานจากอีกทีก็พลางยกมือขึ้นเพื่อโบกมือให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนที่เกมจะเริ่มขึ้น
เมื่อเกมเริ่มขึ้นตนก็ไม่รีรอที่จะปาหิมะที่อยู่ในมือไปยังฝ่ายตรงข้ามโดยไม่ได้สังเกตุว่าเจ้าเด็ดผมสีทองอยู่ที่ใด
(+)
ตนแหงนมองดาวบนฟ้าที่ถูกแสงไฟรอบข้างกลบซะมิดแต่พอได้ยินเสียงเรียกขานจากอีกทีก็พลางยกมือขึ้นเพื่อโบกมือให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนที่เกมจะเริ่มขึ้น
เมื่อเกมเริ่มขึ้นตนก็ไม่รีรอที่จะปาหิมะที่อยู่ในมือไปยังฝ่ายตรงข้ามโดยไม่ได้สังเกตุว่าเจ้าเด็ดผมสีทองอยู่ที่ใด
(+)
ตนยื่นถุงขนมปังให้อีกฝ่ายเช่นกัน สายตาราวคาดหวังให้อีกคนทานด้วยเช่นกัน
"เร็ว เดี๋ยวไปทำกิจกรรมแล้วคนมันเยอะ"
แม้คำพูดจะดูแข็งกระด้างไปบ้างแต่เพียงอยากให้อีกฝ่ายได้ไปทำสิ่งที่อยากทำก็เท่านั้น
"แล้วอยากไปทำอะไร? ที่ไหน?"
ตนเอ่ยถามต่อขณะกำลังคิดว่าควรไปตรงไหนก่อน
ตนยื่นถุงขนมปังให้อีกฝ่ายเช่นกัน สายตาราวคาดหวังให้อีกคนทานด้วยเช่นกัน
"เร็ว เดี๋ยวไปทำกิจกรรมแล้วคนมันเยอะ"
แม้คำพูดจะดูแข็งกระด้างไปบ้างแต่เพียงอยากให้อีกฝ่ายได้ไปทำสิ่งที่อยากทำก็เท่านั้น
"แล้วอยากไปทำอะไร? ที่ไหน?"
ตนเอ่ยถามต่อขณะกำลังคิดว่าควรไปตรงไหนก่อน
"ไม่เป็นไร"
"อันที่จริง ไม่ต้องซื้อมาก็ได้"
ตนยื่นมือไปรับห่อขนมปังจากอีกคนก่อนเปิดดูเพื่อดูหน้าตาของสิ่งที่หอมกรุ่นด้านใน
แม้ดูเหมือนตนจะไม่ได้ฟังว่าอีกฝ่ายขอให้ทำอะไรแต่ก็ยอมหยิบขนมปังออกมาทานอย่างว่าง่าย
(+)
"ไม่เป็นไร"
"อันที่จริง ไม่ต้องซื้อมาก็ได้"
ตนยื่นมือไปรับห่อขนมปังจากอีกคนก่อนเปิดดูเพื่อดูหน้าตาของสิ่งที่หอมกรุ่นด้านใน
แม้ดูเหมือนตนจะไม่ได้ฟังว่าอีกฝ่ายขอให้ทำอะไรแต่ก็ยอมหยิบขนมปังออกมาทานอย่างว่าง่าย
(+)
เสียงส้นรองเท้าของเขากระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ทุกก้าวกลับรู้สึกเบากว่าปกติเล็กน้อย ราวกับสติของเขายังติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากที่ยังคงชาอยู่ไม่หาย
เสียงส้นรองเท้าของเขากระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ทุกก้าวกลับรู้สึกเบากว่าปกติเล็กน้อย ราวกับสติของเขายังติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากที่ยังคงชาอยู่ไม่หาย
เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป
มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน
ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้
" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "
" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"
เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป
มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน
ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้
" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "
" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"