แม็กซ์สะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินประโยคน่าอายถูกตะโกนดังกลางที่สาธารณะ ความร้อนบนใบหน้าแผ่ซ่านลามไปถึงใบหู

ไม่รอช้าเขากระโจนเข้าไปคว้าตัวอีกฝ่ายพร้อมยกมือพยายามจะปิดปากให้เงียบสักที เมื่อสายตาของผู้คนรอบ ๆ เริ่มหันมาสนใจพวกเขา ยิ่งทำให้แม็กซ์รู้สึกกระวนกระวายมากขึ้น

"นี่! เจ้าเสาไฟใครกันที่เป็นเด็กน้อยหลงทาง"

"แล้วก็หยุดตะโกนเสียงดังอย่างกับต้นแมนเดรกสักที!"

แม็กซ์ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น สองมือเท้าเอวมองคนตรงหน้าเขม่น

"เด็กจิ๋ว...งั้นหรอ!?"

"นี้เสาไฟเดินได้แห่งสลิธิลีน ถ้าเจ้ายังคิดไม่เป็นว่าจะกินรสอะไรก็ควรจะหลีกทางไป ให้คนที่เขาคิดได้ซะนะ"

เขาเอ่ยเหน็บอีกฝ่ายที่ทำท่าตีเนียนเลือกรสไอศกรีมไม่ได้ แต่แค่มองด้วยหางตาก็รู้ว่าอีกคนตั้งใจจะกวนประสาท

ยืนรออยู่นานสองนานแต่อีกฝ่ายไม่มีท่าทีจะขยับไปไหน เขากระดิกเท้าด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะพูดกับคนตรงหน้าน้ำเสียงเคือง

"ถ้าไม่กิน อย่ายืนบังหน้าร้านได้มั้ยครับ?"

"มันเกะกะคนจะเข้าไป"

(ขอปักด้วยคนนะคะ)
ระหว่างทางที่แม็กซ์เดินตามทางไปร้านเกมกลวิสลีย์ ปลายตาสะดุดกับร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว เขาเปลี่ยนเป้าหมายหมุนตัวไปยืนอยู่หน้าร้าน มายืนหลังคนตัวสูงที่ตอนนี้เหมือนกำลังเลือกไอศกรีมอยู่

แม็กซ์พยายามชะโงกหน้ามองเข้าไปในร้านด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊า แต่เพราะคนข้างหน้าบังจึงมองอะไรไม่ค่อยเห็น เขาได้แต่มุ่ยหน้ามองคนตัวสูงก่อนจะถอยตัวออกมายืนรอ

+

(สุดยอดพี่ชายของแม้กแม้ก)

เพื่อนสนิท (1/4)
รุ่นพี่ที่เคารพ (2/3)

(แม้กแม้ก พร้อมพองตัวเอาตัวเปื้อนดินไปกอดพี่เบลลามีมากครับ)

(พี่ทำแม้กแม้กลงหรอครับ🙃)

(ถ้าแม้กพาพี่อควิลัส ไปเปื้อนโคลนพี่จะไปกับแม้กมั้ย)

(อย่ามั่วแต่ปลูกสมุนไพร แล้วไปวิ่งไล่จับแมลงด้วยกันเถอะ)

(มีครับ แต่ต้องให้แม้กแม้กป่วนก่อน🙃)

(มาครับ เดี๋ยวไปป่วนพี่เบลล่ามี่)

(พี่คนนี้น่ากลัวนะคะ)