"จะว่าไปคุณก็เป็นฝ่ายเข้ามาแตะตัวฉันก่อนตลอดเลยนี่นา ติดนิสัยหรอคะ? เอ้ะ หรือว่าจริงๆแล้วนี่เป็นวิธีตีสนิท?"

"ถ้าฉันเป็นฝ่ายแตะคุณบ้างจะเป็นยังไงนะ?"

ระหว่างถามมืออีกข้างก็จับปีกหมวกเธอไปพลาง หล่อนยิ้มกรุ่มกริ่ม ท่าทางเหนียมอายราวกับสาวน้อยที่หน้าตาน่าขนลุก หากแต่ทุกกิริยาเป็นการยั่วโมโหเธอทั้งสิ้น

เห็นอีกฝ่ายทำเสียงเศร้าก็หงอยตาม “อื้มๆ เข้าใจเลยล่ะ การวิ่งคนเดียวทำเอาเหงาสุดๆ ไปเลย และฉันก็คิดถึงชาร์ล็อตมากมากกกเลยล่ะ”

เอ่ยจบก็หันไปดูชั้นวางตามด้วย ดวงตาเป็นประกายขึ้นที่เห็นหมึกสีชมพู

“ว้าว! เหมือนจริงด้วยล่ะ น่ารักจัง!” เธอหยิบขึ้นมาดูทันที ก่อนจะเลื่อนสายตาไปหาอย่างอื่นอีกบ้าง

“นี่ นี่ ปากกาขนนกอันนี้ สีเหมือนผมเธอเหมือนกันนะ!” ว่าแล้วก็หยิบขึ้นมาให้ดูด้วยรอยยิ้ม

ได้รับคำอนุญาตก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างดีอกดีใจ เธอเดินเข้าไปนั่งลงพร้อมกับวางจานเค้ก

ดูเหมือนจะไม่ได้ทานทันที เพราะดูกำลังจะสนใจอีกฝ่ายมากกว่า

“ไหนๆ เราก็ได้นั่งโต๊ะเดียวกันแล้ว มาทำความรู้จักกันดีมั้ยคะ!?”

เธอว่าเสียงใส ดูจะไม่ได้ใส่ใจกับสีหน้าอีกฝ่ายเท่าไหร่

“ฉันลิลิธ รูนบริดจ์ เธอล่ะ?“

“อืมมม แต่คุ้นหน้าจังเลยน้า เรียนที่ฮอกวอตส์หรือเปล่า?”

(T__T💖💖💕 ดีใจที่ชอบลิลิธนะคะ! ผปค.จุดเขิน)

ในขณะที่กำลังยืนตัดสินใจอย่างหนักที่จะเลือกซื้อของไม่เยอะมากเกินไป กลับได้ยินเสียงทักเข้า

เธอหันไปจนพบว่าเป็นคนรู้จักถึงได้ยิ้มกว้าง

“ชาร์ล็อต! ดีใจจังที่ได้เจอ เป็นไงบ้าง? สบายดีมั้ย?”

พูดเสียงสดใสถามรัวๆ อย่างตื่นเต้น ก่อนจะรีบเดินไปใกล้ๆ ด้วย

“ที่บอกว่าหารกัน…หมายถึงสินค้า 1 แถม 1 ตรงนั้นน่ะเหรอ”

“ว้า!”

พอถูกชนเข้า หนังสือในมือที่ซื้อมาก็เกือบหล่นจากมือ ลิลิธลนลานรีบประคองหนังสือไว้ไม่ให้ตกจนยืนได้ดีๆ

“นี่ มันอันตรายนะคะ…เอ๋”

“กิลเบิร์ตนี่นา! ตายแล้ว ไม่นึกว่าจะบังเอิญมาเจอกันแบบนี้ มาซื้อของเหรอ? ซื้อหนังสือ?”

เห็นว่าเป็นคนคุ้นเคยก็ยิ้มร่าพูดรัว เปลี่ยนท่าทีจนไม่ได้สนใจเรื่องที่ถูกชนเลยด้วยซ้ำ

(ขอมาทำความรู้จักด้วยนะคะ🥺)

ในจังหวะที่เห็นว่ามีผู้คนมากมายจนหาที่นั่งไม่ได้ สายตาเหลือบไปเห็นที่ว่างก็รีบเดินมาทันที

“ขอโทษน้า ตรงนั้นมีคนนั่งไหมคะ? ฉันขอนั่งได้มั้ย”

เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ในมือยังมีเค้กอีกสองสามชิ้น แววตาดูตั้งความหวังว่าที่ตรงนี้จะไม่มีคนนั่งอยู่