มุมปากเขากระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มขำลึก ๆ ในลำคอ ก่อนจะค่อย ๆ หมุนตัวกลับ เส้นทางตรงกลับหอรออยู่พร้อมกับคำถามอีกมากมายที่เขายังไม่ได้คำตอบ และมังกรน้อยที่ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรกับมันดี

เสียงส้นรองเท้าของเขากระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ทุกก้าวกลับรู้สึกเบากว่าปกติเล็กน้อย ราวกับสติของเขายังติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากที่ยังคงชาอยู่ไม่หาย

(แฮปๆน้าค้าเด้ก ๆ และแฮป ๆ คุณแม่ด้วยนะคะ!🤍😭🫳🏻🫳🏻 โฮฮฮ น่ารักมากกกก)

" หืม? นายพูดว่าอะไรนะ? "

เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป

มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน

ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้

" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "

" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"

ริมฝีปากเหยียดยิ้มกว้าง ความอภิรมย์ฉายชัดในดวงตา ขณะฟังอีกฝ่ายพูดจาเฉไฉราวกับกำลังหยิบยื่นโอกาสให้เขาเป็นผู้ซ้ำเติมตัวเองโดยไม่รู้ตัว

สิ่งที่เขาเอ่ยไปนั้นกระจ่างแจ้งในความหมายแล้ว 'เรื่องที่เปรยไปแต่แรก' มีอยู่เรื่องเดียว เนอัสไม่มีทางรู้ว่าเขาจะสนุกหรือไม่ จนกว่าเขาจะได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้นด้วยตนเอง การที่อีกฝ่ายเลือกแสดงความไม่มั่นใจผ่านการเล่นลิ้นเช่นนี้ เป็นการกระทำที่ผิดมหันต์

+