ถึงอย่างนั้น หากนานๆครั้งพูด มันคงจะเป็นอะไรที่ทำให้จดจำได้ดีมากเช่นกัน

สายตาจับจ้องดวงตาคู่สีฟ้านิ่ง มือที่ใช้โอบเอวเมื่อครู่ เปลี่ยนมาลูบไล้เรือนผมด้านข้างอย่างน่าเอ็นดู ก่อนใช้นิ้วเลื่อนลูบใบหูและสันคอ

“ ฉันรักเธอ, ..เอสเทลล์ ”

“…คบกับฉันนะ ”

เขาเอ่ยขึ้นอย่างระวังคำพูด ราวกับไม่คุ้นชินกับการพูดประโยคเมื่อครู่ แต่ไร้ซึ่งความประหม่าเพราะมั่นใจในคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า

(ถุกต้อง)

ไม่ทันให้ได้ตั้งตัว ร่างแกร่งก็ใช้สองมืออุ้มอีกคนขึ้นชูเหมือนลูกแมวได้อย่างง่ายดาย โดยที่ตัวไบล์ทเองก็ไม่ได้รู้สึกหนักหรืออะไรเลยด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องแปลกสำหรับคนแรงน้อยแบบเขาอย่างมาก

"ไม่ใช่แค่รูปร่างจริงๆด้วย ...หึ"
เขามีใบหน้าที่แสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเขากำลังสนุกกับเหตุการณ์ตรงหน้าสุดๆ

"ฉันพอจะเข้าใจแล้วหล่ะว่าทำไมพวกนายชอบรังแกคนอ่อนแอกันนัก"
ไม่วายยิ้มหึใส่ไปหนึ่งจอก

แลนทราซได้แต่งุนงงเมื่อถูกอุ้มขึ้นอย่างง่ายดาย

..นี่มันบ้าอะไรกัน

แน่นอนว่าเขาไม่อยากถูกอุ้มแต่แรก และไม่คิดว่าไบล์ทจะหาทำอะไรไร้สาระ(สำหรับเขา)ในตอนนี้

' เพี๊ยะะ ! '

" วางตรูลงเดี๋ยวนี้ ไอเวร เนี้ยน! "

ฝ่ามือเล็กตบลงที่แก้มขวาเต็มแรงที่มี และมันก็ไม่ได้แรงพอจะทำให้หน้าของไบล์ทหันได้ มีเพียงแค่เสียงเนื้อปะทะกันดังขึ้นบริเวณนั้นเท่านั้น

เขมือบจนหมดสิ้นก็นอนไหลไปกับโต๊ะพร้อมกลายร่างเป็นเจ้าหมาสีขาวเดินต๊อกแต๊กไปนอนตักแลนซ์แกมบังคับเพื่อรอให้เพื่อนหิ้วปีกไปเหมือนเช่นเคย

—- นอนตักแจสไม่ได้ มันยืนเก็บมัฟฟินให้อยู่ และแอร์ทีสในในตอนนี้ยังทำตัวส่ายไปมาดุ๊กดิ๊กให้หวีขนให้อีก

(ขอบคุณที่มาเร่นด้วยกันคร่ะ หิวมัฟฟินค่ะ ปะ)
(บอทฉันได้เรย แต่อย่าทิ้งลูกฉันไว้ ヽ(´▽｀)/)

@hwww-jasper.bsky.social

“โง่เง่า” เอานิ้วทุบหลังมังกรเหลืองที่น่าสงสาร สุดท้ายมันนึงเดินไปนั่งหงอยเอาหัวพิงแอร์ทีสเพื่อนั่งกินถั่วเงียบ ๆ

“เห้ย ไอไพร่ เอามัฟฟินเร็ว ๆ ดิ๊ ช้าว่ะ” เมื่อแจสเดินมาพร้อมก้อนขนมจากเตาหอมกรุ่น จึงแย่งจากถาดมาหน้าด้าน ๆ

และเมื่อได้ขนมมาแล้วจึงละความสนใจจากเพื่อนฝูงและมังกรอย่างสิ้นเชิง เรียวมือโบกสบัดร่ายคาถาจนได้นมมาดื่มกับมัฟฟินอย่างอารม์ดี

“เหอะ ได้สิวะ“ รับคำเสียอย่างดี น้ำตาลกำแรกโยนใส่แลนซ์เพื่อกวนตีน ส่วนน้ำตาลกำที่สองโยนใส่เจ้ามังกรเทสดีที่ชอบรับทานของหวาน

“ชื่อจีสนั้นเหมาะมาก การกินน้ำตาลจะทำให้แกเป็นมังกรที่ดี” โยนให้มันงับสลับกับโยนเข้าปากตัวเอง

กลายเป็นว่าไอเหลืองที่เห็นแอร์ทีสเอ่ยปากชมเจ้าจีสจึงรีบวิ่งมาแย่งน้ำตาลกินบ้างแต่กลับทำน้ำตาลติดคอไปเสียก่อน

(ก็ป้อนแล้วมันไม่อิส)

(/เสยผม)

(หรือนายจะเป็นรายต่อไป /เท้าเอว)

—แต่ดูเหมือนมันจะคิดว่าเป็นการเล่นด้วย มังกรน้อยเดินเอาหน้ามาถูไถกับนิ้วกลางอย่างออดอ้อนแถมยังโดดเด้งไปมาเมื่อแอร์ทีสให้ความสนใจ

“อะไรของมันวะ” เขาเอียงคอมองไม่เข้าใจ

พอคิดว่ามันอาจจะหิวเลยลองโยนอาหารไปใส่มันทั้งน้ำตาลยันช็อคโกแลตรือผักกับเนื้อ พบว่ามันไม่สนใจอะไรนอกจากยืนตาแป๋วมองยิ้ม

“ไม่รู้แล้ว ไม่ต้องกิน ไอxxx เอ้ย”

@hwww-jasper.bsky.social

“ใครจะไปเหมือนก้อนหินมีตะไคร้น้ำเหมือนมึง” แอร์ทีสเบ้หน้าหนีทั้งยังโบกไม้เรียกวัตถุดิบที่พอโยนเล่นได้มาใกล้ ๆ ตัว

แล้วก็ปาเล่นรอมัฟฟินอีก—- โดยในตอนนี้ปาใส่แจสสลับกับเจ้ามังกรจิ๋วไปเรื่อย ๆ

“ต้องตั้งชื่อด้วยอ๋อวะ”

“ไอเหลือง“ เขาเอ่ยอย่างสิ้นคิด อย่างไรก็ไม่ได้คิดจะเลี้ยงเป็นจริงเป็นจังอยู่แล้ว ทั้งยังลองชูนิ้วกลางใส่มันไปอีกสักรอบ

@hwww-jasper.bsky.social

“เหอะ ไอกากเอ้ย“

“ถ้าชื่อทีสมันคงจะฉลาดน่าดู” โอ้อวดสรรพคุณของตนไปเสียหน่อย ทว่า—- เมื่อโยนไปแล้วเมื่อแลนซ์ไม่โดนผลกระทบอะไรจึงไม่โยนอะไรไปต่อนอกจากโยนไปก่อกวนแจสและเอาก้อนน้ำตาลมาเรียงบนตัวของเจ้ามังกรจิ๋ว

”หิวแล้ว“ เคี้ยวน้ำตาลก้อนไป โยนใส่เจ้ามังกรที่อารมณ์ดีเพราะได้รับความสนใจ(?)มันจึงเดินเอาหัวมาถูไถที่แขนของแอร์ทีสอย่างออดอ้อน

”ทำตัวน่ารักเชียว“

ไม่คิดจะตอบคำถามอะไรคนตรงหน้าทั้งนั้น

แล้วก็พยายามอาศัยจังหวะทีเผลอที่เขากำลังจะก้าวชิ่งหนี คว้าเนคไทของแลนทราซไว้ มืออีกข้างกำชายเสื้อสูทแล้วดึงลง ให้เขาโน้มตัวลงมา

แล้วค่อยๆประกบริมฝีปากตนกับเขาอีกครั้ง
ไม่มีการรุกล้ำใดๆ รู้สึกเพียงแนบสัมผัสนุ่มเท่านั้น

นานเพียงครู่ก็ปล่อยมือแล้วผละออกมา ไม่ลืมที่จะหรี่ตามองคาดโทษอีีกครั้งแล้วแลบลิ้นใส่ ก่อนจะรีบหนีออกมาจากห้องปรุงยานั้น

+

”คิ พ่อลูกอ่อนสิหรอวะแลนซ์“ เขาหลุดขำเมื่อเห็นเจ้ามังกรบนไหล่ที่ดูจะชอบมันมากทีเดียวจึงเอ่ยแซวออกมา

แหงล่ะ มังกรที่เขาเจอเขาโยนให้แจสไปแล้วนี่นะ

@hwww-jasper.bsky.social

ได้ยินคำว่ามัฟฟิน แอร์ทีสจึงยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีรีบเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องครัวอย่างรวดเร็ว โชคดีจริง ๆ ที่ในช่วงเวลานี้ห้องครัวว่างพอให้สามคน และอีกสามตัวได้เข้ามาใช้งาน

เมื่อเข้ามาถึงแอร์ทีสจึงปืนโต๊ะไปนั่งที่ประจำเช่นเคย เขาหอบถุงน้ำตาลก้อนมานั่งกินเพื่อรออย่างใจจดจ่อ มีบ้างที่โยนเศษน้ำตาล กับเศษเปลือกไข่ใส่หัวแจสเป็นระยะ

“ขอหวาน ๆ”

เมื่อเบื่อ ๆ ก็กำลังจะโยนใส่แลนซ์บ้างนั่นเอง

@hwww-jasper.bsky.social

“จ้องอะไรไอมังกรกาก”

“แกทำให้เบ้ฉันไม่ทำขนมให้สักที” นิ้วของแอร์ทีสจิ้มไปที่แก้มของมันที่ตอนนี้ไม่มีสัมผัสหยึ๋ยแล้ว และดูเหมือนว่ามันจะชอบมากทีเดียวที่ได้รับความสนใจ

พิลึก

มองคนที่ถือก็พิลึกที่ดูสนใจพฤติกรรมของเจ้าพวกนี้

“แกจะเลี้ยงมันรึไง?”

ไอพวก 💢

xxxx💢❌💢❌💢

เอ้ย💢

เสียงในหัวของแอร์ทีสไม่สามารถออกอากาศได้ในขณะนี้

มือที่ว่างเอื้อมไปหยิบเปลือกไข่ที่แตกออกเควี้ยงไปใส่แจสเปอร์ด้วยความหมั่นไส้ จริง ๆ ตะเควี้ยงใส่ไอแลนซ์ด้วยแต่เดี๋ยวมันสวนกลับ —-และถูกต้องทีเดียวที่มันถูกหัวของมันเต็ม ๆ

เห็นดังนั้นแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมาทีเดียว ร่างโปร่งรีบดีดตัวให้ตนลุกขึ้นสักทีก่อนจะมองเจ้ามังกรที่จ้องมาทางเขาตาแป๋วเชียวล่ะ

“แจส! ไอแจส!! มาเอาไอน่าเกลียดนี่ไป!!!” แอร์ทีสยังคงโวยวายไม่หยุด ใบหน้าบูดบึ้งจนพุ่มไม้ยังกลัว และแม้จะพยายามดันตัวเองลุกขึ้น แต่—

ลุกไม่ขึ้นเลย!

แถมไอมังกรบนมือนี่มันถ่วงจนเขาไม่กล้าขยับตัวลุกเลยเว้ย

@hwww-jasper.bsky.social

เสียงแตกแปลก ๆ ดังขึ้น ก่อนที่เปลือกไข่จะแง้มออก พบลูกมังกรน้อยสีเหลืองสดก็คลานออกมานั่งแหมะแปะบนฝ่ามือของเขา มันเอียงคอ มองตาแป๋วรางกับกำลังสงสัย

“อะไรวะเนี่ย!” จะเหวี่ยงทิ้งก็กลัวมันจะม่องเท่งไปซะก่อน ไหนจะสัมผัสหยึ๋ย ๆ จากการที่มันพึ่งออกมาจากไข่นิมันก็…

”ไอเวรแลนซ์เอ้ย!“ ยิ่งโดนใบไม้โปรยใส่ก็ยิ่งหัวร้อนกว่าเก่า แขนเรียวสะบัดเศษใบไม้ไปมาแบบน่าหงุดหงิดสุด ๆ แถมปากก็โวยดังลั่นพุ่มไม้ไม่หยุด

หงุดหงิด! หงุดหงิดไปหมดเลยเว้ย!!

“ว๊ากกก! ช่วยหน่อยว้อยยยย” เสียงแหลมแว๊ดขึ้นมาทั้งยังมีเสียงพุ่มไม้สั่นไหวไปมาอย่างไม่พอใจ และในขณะนั้นเองที่มือของแอร์ทีสปัดป่ายไปถูกวัตถุทรงกลมที่กำลังดุ๊กดิ๊กไปมา ก่อนที่มันจะ—

แคร่ก

ห๊า?