KEiTH CREED0N(คัมแบคจริงๆแล้ว)
@hwww-keith.bsky.social
พูดจบก็จับมังกรแดงไปชิดอกอีกฝ่ายแล้วดึงเจ้าตัวน้อยของตัวเองกลับมา
"ขอบใจสำหรับความช่วยเหลือ"
เหมือนยังไม่สาแก่ใจเลยบีบแก้มเจอโรมจนยู่แล้วจุ๊บอีกที
"ปากนุ่มดี แต่คราวหลังขอลิปกลิ่นเชอร์รี่นะ"
ทิ้งท้ายแค่นั้นก็รีบวิ่งออกไปเหมือนทำความผิดร้ายแรง เหลือไว้แค่เสียงฝีเท้ากับเสียงหัวเราะไกลๆ เท่านั้น
"ขอบใจสำหรับความช่วยเหลือ"
เหมือนยังไม่สาแก่ใจเลยบีบแก้มเจอโรมจนยู่แล้วจุ๊บอีกที
"ปากนุ่มดี แต่คราวหลังขอลิปกลิ่นเชอร์รี่นะ"
ทิ้งท้ายแค่นั้นก็รีบวิ่งออกไปเหมือนทำความผิดร้ายแรง เหลือไว้แค่เสียงฝีเท้ากับเสียงหัวเราะไกลๆ เท่านั้น
December 8, 2025 at 12:52 AM
พูดจบก็จับมังกรแดงไปชิดอกอีกฝ่ายแล้วดึงเจ้าตัวน้อยของตัวเองกลับมา
"ขอบใจสำหรับความช่วยเหลือ"
เหมือนยังไม่สาแก่ใจเลยบีบแก้มเจอโรมจนยู่แล้วจุ๊บอีกที
"ปากนุ่มดี แต่คราวหลังขอลิปกลิ่นเชอร์รี่นะ"
ทิ้งท้ายแค่นั้นก็รีบวิ่งออกไปเหมือนทำความผิดร้ายแรง เหลือไว้แค่เสียงฝีเท้ากับเสียงหัวเราะไกลๆ เท่านั้น
"ขอบใจสำหรับความช่วยเหลือ"
เหมือนยังไม่สาแก่ใจเลยบีบแก้มเจอโรมจนยู่แล้วจุ๊บอีกที
"ปากนุ่มดี แต่คราวหลังขอลิปกลิ่นเชอร์รี่นะ"
ทิ้งท้ายแค่นั้นก็รีบวิ่งออกไปเหมือนทำความผิดร้ายแรง เหลือไว้แค่เสียงฝีเท้ากับเสียงหัวเราะไกลๆ เท่านั้น
เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความอยากเอาชนะซะมากกว่า แต่มันก็เป็นแค่การแนบริมฝีปากและขบกัด ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น จนกระทั่งพรีเฟคบ้านสิงโตพอใจ จึงยอมถอนปากออกเป็นเสียงดังจ๊วบน่าอาย
"ถูกต้องที่สุดเลยเลยดักส์ตี้บอร์นยาหยี"
"ฉันน่ะโรแมนติกโคตรๆ"
คีทช่างเรื่องศักดิ์ศรี เพราะเขาสู้ไม่ได้ แต่ถ้าจะต้องอาย ก็ให้มันมาอายด้วยกัน
"ถูกต้องที่สุดเลยเลยดักส์ตี้บอร์นยาหยี"
"ฉันน่ะโรแมนติกโคตรๆ"
คีทช่างเรื่องศักดิ์ศรี เพราะเขาสู้ไม่ได้ แต่ถ้าจะต้องอาย ก็ให้มันมาอายด้วยกัน
December 8, 2025 at 12:52 AM
เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความอยากเอาชนะซะมากกว่า แต่มันก็เป็นแค่การแนบริมฝีปากและขบกัด ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น จนกระทั่งพรีเฟคบ้านสิงโตพอใจ จึงยอมถอนปากออกเป็นเสียงดังจ๊วบน่าอาย
"ถูกต้องที่สุดเลยเลยดักส์ตี้บอร์นยาหยี"
"ฉันน่ะโรแมนติกโคตรๆ"
คีทช่างเรื่องศักดิ์ศรี เพราะเขาสู้ไม่ได้ แต่ถ้าจะต้องอาย ก็ให้มันมาอายด้วยกัน
"ถูกต้องที่สุดเลยเลยดักส์ตี้บอร์นยาหยี"
"ฉันน่ะโรแมนติกโคตรๆ"
คีทช่างเรื่องศักดิ์ศรี เพราะเขาสู้ไม่ได้ แต่ถ้าจะต้องอาย ก็ให้มันมาอายด้วยกัน
คีทรู้ทั้งหมดแล้วมันคือการแกล้งในเขาโมโห และเขารู้ว่าอาการแบบไหนที่อีกฝ่ายอยากได้ หากมันเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงหยอกเย้ากวนกลับอย่างไม่คิดอะไร แต่ครั้งนี้หากเขากวนกลับไปก็คงเข้าตัวเองซะมากกว่า เพราะงั้น...
คนผมยาวก้าวขาเข้าประชิดตัวคนสูงกว่า เอื้อมมือข้างที่ว่างเข้าโอบรั้งคอหนาลงมาแล้วกระแทกปากบดจูบ มันไม่โรแมนติก อ่อนหวาน หรือรักใคร่
คนผมยาวก้าวขาเข้าประชิดตัวคนสูงกว่า เอื้อมมือข้างที่ว่างเข้าโอบรั้งคอหนาลงมาแล้วกระแทกปากบดจูบ มันไม่โรแมนติก อ่อนหวาน หรือรักใคร่
December 8, 2025 at 12:52 AM
คีทรู้ทั้งหมดแล้วมันคือการแกล้งในเขาโมโห และเขารู้ว่าอาการแบบไหนที่อีกฝ่ายอยากได้ หากมันเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงหยอกเย้ากวนกลับอย่างไม่คิดอะไร แต่ครั้งนี้หากเขากวนกลับไปก็คงเข้าตัวเองซะมากกว่า เพราะงั้น...
คนผมยาวก้าวขาเข้าประชิดตัวคนสูงกว่า เอื้อมมือข้างที่ว่างเข้าโอบรั้งคอหนาลงมาแล้วกระแทกปากบดจูบ มันไม่โรแมนติก อ่อนหวาน หรือรักใคร่
คนผมยาวก้าวขาเข้าประชิดตัวคนสูงกว่า เอื้อมมือข้างที่ว่างเข้าโอบรั้งคอหนาลงมาแล้วกระแทกปากบดจูบ มันไม่โรแมนติก อ่อนหวาน หรือรักใคร่
เขามองตามการกระทำแสนช่ำชองจนมังกรเขียวของตนเงียบเสียงก็เงยหน้าตามเสียงพูด ซึ่งประโยคนั้นมันดังก้องในหูเขาจนเรียกสติกลับมา
สีหน้าของพรีเฟคเปลี่ยนสีไปมายิ่งกว่าไฟจราจร แสดงถึงความคิดและอารมณ์อันหลากหลายที่ตีวนในหัว และแน่นอนมันก็คงไม่พ้นความอับอายและฉุนเฉียวจากการกลั่นแกล้งที่อีกฝ่ายมอบให้
"ได้เจอโรม ดักส์บอร์น จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย..."
สีหน้าของพรีเฟคเปลี่ยนสีไปมายิ่งกว่าไฟจราจร แสดงถึงความคิดและอารมณ์อันหลากหลายที่ตีวนในหัว และแน่นอนมันก็คงไม่พ้นความอับอายและฉุนเฉียวจากการกลั่นแกล้งที่อีกฝ่ายมอบให้
"ได้เจอโรม ดักส์บอร์น จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย..."
December 8, 2025 at 12:52 AM
เขามองตามการกระทำแสนช่ำชองจนมังกรเขียวของตนเงียบเสียงก็เงยหน้าตามเสียงพูด ซึ่งประโยคนั้นมันดังก้องในหูเขาจนเรียกสติกลับมา
สีหน้าของพรีเฟคเปลี่ยนสีไปมายิ่งกว่าไฟจราจร แสดงถึงความคิดและอารมณ์อันหลากหลายที่ตีวนในหัว และแน่นอนมันก็คงไม่พ้นความอับอายและฉุนเฉียวจากการกลั่นแกล้งที่อีกฝ่ายมอบให้
"ได้เจอโรม ดักส์บอร์น จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย..."
สีหน้าของพรีเฟคเปลี่ยนสีไปมายิ่งกว่าไฟจราจร แสดงถึงความคิดและอารมณ์อันหลากหลายที่ตีวนในหัว และแน่นอนมันก็คงไม่พ้นความอับอายและฉุนเฉียวจากการกลั่นแกล้งที่อีกฝ่ายมอบให้
"ได้เจอโรม ดักส์บอร์น จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย..."
ตั้งแต่วินาทีที่กลิ่นกายหอมสะอาดฉบับผู้ดีของเจอโรมแตะจมูก คีทรู้สึกเหมือนตนเองโดนคาถางงงันเข้าอย่างจัง ด้วยประโยคที่ว่า 'ให้จูบ'
ใบหน้าของเขาว่างเปล่าพอๆกับสมองในตอนนี้ มันไม่สามารถประมวลผลได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรหรือจะสื่ออะไรในคำพูดเหล่านั้น เขาทำได้แค่เพียงรับมังกรจิ๋วสีเพลิงมาและปล่อยให้คนผมซีดเอาเจ้าเด็กขี้โวยวายไปหอม้วนจนเหมือนโรลอันยักษ์
ใบหน้าของเขาว่างเปล่าพอๆกับสมองในตอนนี้ มันไม่สามารถประมวลผลได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรหรือจะสื่ออะไรในคำพูดเหล่านั้น เขาทำได้แค่เพียงรับมังกรจิ๋วสีเพลิงมาและปล่อยให้คนผมซีดเอาเจ้าเด็กขี้โวยวายไปหอม้วนจนเหมือนโรลอันยักษ์
December 8, 2025 at 12:52 AM
ตั้งแต่วินาทีที่กลิ่นกายหอมสะอาดฉบับผู้ดีของเจอโรมแตะจมูก คีทรู้สึกเหมือนตนเองโดนคาถางงงันเข้าอย่างจัง ด้วยประโยคที่ว่า 'ให้จูบ'
ใบหน้าของเขาว่างเปล่าพอๆกับสมองในตอนนี้ มันไม่สามารถประมวลผลได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรหรือจะสื่ออะไรในคำพูดเหล่านั้น เขาทำได้แค่เพียงรับมังกรจิ๋วสีเพลิงมาและปล่อยให้คนผมซีดเอาเจ้าเด็กขี้โวยวายไปหอม้วนจนเหมือนโรลอันยักษ์
ใบหน้าของเขาว่างเปล่าพอๆกับสมองในตอนนี้ มันไม่สามารถประมวลผลได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรหรือจะสื่ออะไรในคำพูดเหล่านั้น เขาทำได้แค่เพียงรับมังกรจิ๋วสีเพลิงมาและปล่อยให้คนผมซีดเอาเจ้าเด็กขี้โวยวายไปหอม้วนจนเหมือนโรลอันยักษ์
คีทกลับมาอวดดีอีกครั้ง พยายามคงท่าทีที่เหนือกว่า
"ฉันอุตส่าห์ขอดีๆนะ นายรีบช่วยฉันก็ถือเป็นการช่วยตนเองอย่างนึง"
เขาพูดเสร็จก็แสยะยิ้มชั่วออกมา
"ไม่กลัวเจ้าขี้แยตื่นเหรอดักส์บอร์น~~?"
"ฉันอุตส่าห์ขอดีๆนะ นายรีบช่วยฉันก็ถือเป็นการช่วยตนเองอย่างนึง"
เขาพูดเสร็จก็แสยะยิ้มชั่วออกมา
"ไม่กลัวเจ้าขี้แยตื่นเหรอดักส์บอร์น~~?"
December 7, 2025 at 2:29 AM
คีทกลับมาอวดดีอีกครั้ง พยายามคงท่าทีที่เหนือกว่า
"ฉันอุตส่าห์ขอดีๆนะ นายรีบช่วยฉันก็ถือเป็นการช่วยตนเองอย่างนึง"
เขาพูดเสร็จก็แสยะยิ้มชั่วออกมา
"ไม่กลัวเจ้าขี้แยตื่นเหรอดักส์บอร์น~~?"
"ฉันอุตส่าห์ขอดีๆนะ นายรีบช่วยฉันก็ถือเป็นการช่วยตนเองอย่างนึง"
เขาพูดเสร็จก็แสยะยิ้มชั่วออกมา
"ไม่กลัวเจ้าขี้แยตื่นเหรอดักส์บอร์น~~?"
สิงโตบ้านแดงที่ตอนนี้ได้แดงไปทั้งตัว กระซิบลอดไรฟันเบาๆ แต่เป็นกระซิบที่เค้นมาจากลำคออย่างน่ากลัว เขายืนประชันหน้าขบเคี่ยวฟันด้วยใบหน้าแดงจัดที่ทั้งอายทั้งโกรธ โดยที่ในมือก็มีเจ้ามังกรตัวเล็กดิ้นไปมาอย่างวุ่นวายขัดกับเจอโรมที่สงบนิ่งพอๆ กับเจ้าขี้แยที่ผลอยหลับไป
"แค่ทีเดียวมันคงไม่สาแก่ใจนายสินะ อยากโดนกระแทกกล่องดวงใจอีกรอบก็ไม่บอก"
"แค่ทีเดียวมันคงไม่สาแก่ใจนายสินะ อยากโดนกระแทกกล่องดวงใจอีกรอบก็ไม่บอก"
December 7, 2025 at 2:29 AM
สิงโตบ้านแดงที่ตอนนี้ได้แดงไปทั้งตัว กระซิบลอดไรฟันเบาๆ แต่เป็นกระซิบที่เค้นมาจากลำคออย่างน่ากลัว เขายืนประชันหน้าขบเคี่ยวฟันด้วยใบหน้าแดงจัดที่ทั้งอายทั้งโกรธ โดยที่ในมือก็มีเจ้ามังกรตัวเล็กดิ้นไปมาอย่างวุ่นวายขัดกับเจอโรมที่สงบนิ่งพอๆ กับเจ้าขี้แยที่ผลอยหลับไป
"แค่ทีเดียวมันคงไม่สาแก่ใจนายสินะ อยากโดนกระแทกกล่องดวงใจอีกรอบก็ไม่บอก"
"แค่ทีเดียวมันคงไม่สาแก่ใจนายสินะ อยากโดนกระแทกกล่องดวงใจอีกรอบก็ไม่บอก"
อยากจะตะโกนถามอีกฝ่ายกลับว่ามีเรื่องอะไรให้ตลกหนักหนา แต่ไม่ต้องรอให้ทันได้เอ่ยปาก กลุ่มผมทองซีดก็ขยับลงมาใกล้จนแทบชิดพร้อมคำพูดคำจาน่าต่อย
'…กอดฉันก่อนสิ ครีดอน'
.
.
.
'เหมือนที่นายเคยทำไง'
แค่ฟังก็ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งหัว คีทรู้สึกเหมือนเลือดไหลไปกระจุกที่สมองจนใบหน้าชาซีด ก่อนที่มันจะไหลกลับมาที่หน้าจนเห่อร้อนไปหมด
"พูดอะไรของแกไอ้ระยำเอ๊ย!!"
'…กอดฉันก่อนสิ ครีดอน'
.
.
.
'เหมือนที่นายเคยทำไง'
แค่ฟังก็ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งหัว คีทรู้สึกเหมือนเลือดไหลไปกระจุกที่สมองจนใบหน้าชาซีด ก่อนที่มันจะไหลกลับมาที่หน้าจนเห่อร้อนไปหมด
"พูดอะไรของแกไอ้ระยำเอ๊ย!!"
December 7, 2025 at 2:29 AM
อยากจะตะโกนถามอีกฝ่ายกลับว่ามีเรื่องอะไรให้ตลกหนักหนา แต่ไม่ต้องรอให้ทันได้เอ่ยปาก กลุ่มผมทองซีดก็ขยับลงมาใกล้จนแทบชิดพร้อมคำพูดคำจาน่าต่อย
'…กอดฉันก่อนสิ ครีดอน'
.
.
.
'เหมือนที่นายเคยทำไง'
แค่ฟังก็ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งหัว คีทรู้สึกเหมือนเลือดไหลไปกระจุกที่สมองจนใบหน้าชาซีด ก่อนที่มันจะไหลกลับมาที่หน้าจนเห่อร้อนไปหมด
"พูดอะไรของแกไอ้ระยำเอ๊ย!!"
'…กอดฉันก่อนสิ ครีดอน'
.
.
.
'เหมือนที่นายเคยทำไง'
แค่ฟังก็ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งหัว คีทรู้สึกเหมือนเลือดไหลไปกระจุกที่สมองจนใบหน้าชาซีด ก่อนที่มันจะไหลกลับมาที่หน้าจนเห่อร้อนไปหมด
"พูดอะไรของแกไอ้ระยำเอ๊ย!!"
"ไหนๆ ฉันก็ทาให้แล้ว ก็ให้ทาให้หมดไปเลยสิ"
แผลสุดท้ายบนหน้าถูกรักษาแล้ว แต่คีทก็มองว่าไม่เห็นจำเป็นที่อีกฝ่ายต้องไปทำแผลเอง
"จะว่าไปนายเนี่ย หุ่นดีชะมัด ไม่เห็นจะคุมอาหารเลย หรือคุม?"
เขาเปรียบเทียบสรีระของตนเองกับคนตรงหน้า แม้จะสูงใกล้เคียงกันแต่มวลกล้ามเนื้อดูห่างกันลิบลับ
แผลสุดท้ายบนหน้าถูกรักษาแล้ว แต่คีทก็มองว่าไม่เห็นจำเป็นที่อีกฝ่ายต้องไปทำแผลเอง
"จะว่าไปนายเนี่ย หุ่นดีชะมัด ไม่เห็นจะคุมอาหารเลย หรือคุม?"
เขาเปรียบเทียบสรีระของตนเองกับคนตรงหน้า แม้จะสูงใกล้เคียงกันแต่มวลกล้ามเนื้อดูห่างกันลิบลับ
December 7, 2025 at 2:04 AM
"ไหนๆ ฉันก็ทาให้แล้ว ก็ให้ทาให้หมดไปเลยสิ"
แผลสุดท้ายบนหน้าถูกรักษาแล้ว แต่คีทก็มองว่าไม่เห็นจำเป็นที่อีกฝ่ายต้องไปทำแผลเอง
"จะว่าไปนายเนี่ย หุ่นดีชะมัด ไม่เห็นจะคุมอาหารเลย หรือคุม?"
เขาเปรียบเทียบสรีระของตนเองกับคนตรงหน้า แม้จะสูงใกล้เคียงกันแต่มวลกล้ามเนื้อดูห่างกันลิบลับ
แผลสุดท้ายบนหน้าถูกรักษาแล้ว แต่คีทก็มองว่าไม่เห็นจำเป็นที่อีกฝ่ายต้องไปทำแผลเอง
"จะว่าไปนายเนี่ย หุ่นดีชะมัด ไม่เห็นจะคุมอาหารเลย หรือคุม?"
เขาเปรียบเทียบสรีระของตนเองกับคนตรงหน้า แม้จะสูงใกล้เคียงกันแต่มวลกล้ามเนื้อดูห่างกันลิบลับ
แต่กับคนตรงหน้า คีทผ่อนแรงมากกว่าครึ่ง ก้านนิ้วเรียวละเมียดถูวนไปมาช้าๆ อย่างเบาที่สุด เนื้อครีมกลิ่นหอมให้สัมผัสร้อนๆ ค่อยๆซึมลงใต้ผิวหนังและออกฤทธิ์ทำปฎิกิริยาให้รอยช้ำค่อยๆ จางลง
จนกระทั่งแผลหายไม่เหลือ คีทก็ส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอพึงพอใจกับตัวเองแล้วออกคำสั่ง
"ทีนี้หันมา"
ในทุกการกระทำ คีทใส่ใจอย่างที่สุด ครีมทุกกรัมถูกบรรจงทาลงอย่างตั้งใจจนเขามั่นใจว่าทุกรอยจะหายเป็นปลิดทิ้ง
จนกระทั่งแผลหายไม่เหลือ คีทก็ส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอพึงพอใจกับตัวเองแล้วออกคำสั่ง
"ทีนี้หันมา"
ในทุกการกระทำ คีทใส่ใจอย่างที่สุด ครีมทุกกรัมถูกบรรจงทาลงอย่างตั้งใจจนเขามั่นใจว่าทุกรอยจะหายเป็นปลิดทิ้ง
December 7, 2025 at 2:04 AM
แต่กับคนตรงหน้า คีทผ่อนแรงมากกว่าครึ่ง ก้านนิ้วเรียวละเมียดถูวนไปมาช้าๆ อย่างเบาที่สุด เนื้อครีมกลิ่นหอมให้สัมผัสร้อนๆ ค่อยๆซึมลงใต้ผิวหนังและออกฤทธิ์ทำปฎิกิริยาให้รอยช้ำค่อยๆ จางลง
จนกระทั่งแผลหายไม่เหลือ คีทก็ส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอพึงพอใจกับตัวเองแล้วออกคำสั่ง
"ทีนี้หันมา"
ในทุกการกระทำ คีทใส่ใจอย่างที่สุด ครีมทุกกรัมถูกบรรจงทาลงอย่างตั้งใจจนเขามั่นใจว่าทุกรอยจะหายเป็นปลิดทิ้ง
จนกระทั่งแผลหายไม่เหลือ คีทก็ส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอพึงพอใจกับตัวเองแล้วออกคำสั่ง
"ทีนี้หันมา"
ในทุกการกระทำ คีทใส่ใจอย่างที่สุด ครีมทุกกรัมถูกบรรจงทาลงอย่างตั้งใจจนเขามั่นใจว่าทุกรอยจะหายเป็นปลิดทิ้ง
พรีเฟคบ้านแดงหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พิจารณาถึงแผลทั้งหมดแล้วก็คิดว่าตรงหลังนั้นหนักที่สุด เลยตัดสินใจทาตรงนั้นก่อน
"รู้แล้วล่ะน่า ฉันไม่แกล้งหรอก"
น้ำเสียงสบายๆ แต่ก็หนักแน่นตอบเน้นย้ำสิ่งที่อีกฝ่ายกังวล เมื่อเจอโรมหันได้องศาแล้วก็เริ่มปาดเนื้อครีมเหลวทั่วรอยช้ำ
คีททำแผลบ่อยเพราะความซนและห่ามของเจ้าตัว แต่เขาก็ชอบที่จะบีบนวดซ้ำแรงๆ ราวกับว่ามันจะทำให้หายเร็วขึ้น
"รู้แล้วล่ะน่า ฉันไม่แกล้งหรอก"
น้ำเสียงสบายๆ แต่ก็หนักแน่นตอบเน้นย้ำสิ่งที่อีกฝ่ายกังวล เมื่อเจอโรมหันได้องศาแล้วก็เริ่มปาดเนื้อครีมเหลวทั่วรอยช้ำ
คีททำแผลบ่อยเพราะความซนและห่ามของเจ้าตัว แต่เขาก็ชอบที่จะบีบนวดซ้ำแรงๆ ราวกับว่ามันจะทำให้หายเร็วขึ้น
December 7, 2025 at 2:04 AM
พรีเฟคบ้านแดงหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พิจารณาถึงแผลทั้งหมดแล้วก็คิดว่าตรงหลังนั้นหนักที่สุด เลยตัดสินใจทาตรงนั้นก่อน
"รู้แล้วล่ะน่า ฉันไม่แกล้งหรอก"
น้ำเสียงสบายๆ แต่ก็หนักแน่นตอบเน้นย้ำสิ่งที่อีกฝ่ายกังวล เมื่อเจอโรมหันได้องศาแล้วก็เริ่มปาดเนื้อครีมเหลวทั่วรอยช้ำ
คีททำแผลบ่อยเพราะความซนและห่ามของเจ้าตัว แต่เขาก็ชอบที่จะบีบนวดซ้ำแรงๆ ราวกับว่ามันจะทำให้หายเร็วขึ้น
"รู้แล้วล่ะน่า ฉันไม่แกล้งหรอก"
น้ำเสียงสบายๆ แต่ก็หนักแน่นตอบเน้นย้ำสิ่งที่อีกฝ่ายกังวล เมื่อเจอโรมหันได้องศาแล้วก็เริ่มปาดเนื้อครีมเหลวทั่วรอยช้ำ
คีททำแผลบ่อยเพราะความซนและห่ามของเจ้าตัว แต่เขาก็ชอบที่จะบีบนวดซ้ำแรงๆ ราวกับว่ามันจะทำให้หายเร็วขึ้น
คีทเลิกคิ้วสงสัยเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เหม่อ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจนกระทั่งผิวสีซีดถูกปลดเปลื้องให้เห็นรอยฟกช้ำสีม่วงเข้มตัดกับผิวเจ้าตัว
แม้จะรู้ว่าตัวเองเล่นแรงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องซี๊ดหวาดเสียวแทน
"เฮ้ ฉันไม่ได้ฟาดนะ"
ไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้โดยเด็ดขาดเพราะมันขาดหลักฐาน แต่เมื่อโดนย้ำความผิดด้วยแผลตรงหน้ามากๆ ก็ได้แค่กลับลำ
"ที่สำคัญคือไม่มีของอะไรพังเนอะ"
แม้จะรู้ว่าตัวเองเล่นแรงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องซี๊ดหวาดเสียวแทน
"เฮ้ ฉันไม่ได้ฟาดนะ"
ไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้โดยเด็ดขาดเพราะมันขาดหลักฐาน แต่เมื่อโดนย้ำความผิดด้วยแผลตรงหน้ามากๆ ก็ได้แค่กลับลำ
"ที่สำคัญคือไม่มีของอะไรพังเนอะ"
December 7, 2025 at 2:04 AM
คีทเลิกคิ้วสงสัยเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เหม่อ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจนกระทั่งผิวสีซีดถูกปลดเปลื้องให้เห็นรอยฟกช้ำสีม่วงเข้มตัดกับผิวเจ้าตัว
แม้จะรู้ว่าตัวเองเล่นแรงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องซี๊ดหวาดเสียวแทน
"เฮ้ ฉันไม่ได้ฟาดนะ"
ไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้โดยเด็ดขาดเพราะมันขาดหลักฐาน แต่เมื่อโดนย้ำความผิดด้วยแผลตรงหน้ามากๆ ก็ได้แค่กลับลำ
"ที่สำคัญคือไม่มีของอะไรพังเนอะ"
แม้จะรู้ว่าตัวเองเล่นแรงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องซี๊ดหวาดเสียวแทน
"เฮ้ ฉันไม่ได้ฟาดนะ"
ไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้โดยเด็ดขาดเพราะมันขาดหลักฐาน แต่เมื่อโดนย้ำความผิดด้วยแผลตรงหน้ามากๆ ก็ได้แค่กลับลำ
"ที่สำคัญคือไม่มีของอะไรพังเนอะ"
ตาสีน้ำเงินไล่กวาดอ่านสรรพคุณของมันดีๆอีกทีก่อนจะใช้มั่วซั่ว เมื่อไล่อ่านคร่าวๆแล้วจึงเปิดฝากระปุกมา ใช้นิ้วสองข้างควักครีมข้นสีส้มออกมาพร้อมถามด้วยรอยยิ้ม
"แล้ว... ให้ทาตรงไหนดีล่ะ?"
"แล้ว... ให้ทาตรงไหนดีล่ะ?"
December 5, 2025 at 11:32 PM
ตาสีน้ำเงินไล่กวาดอ่านสรรพคุณของมันดีๆอีกทีก่อนจะใช้มั่วซั่ว เมื่อไล่อ่านคร่าวๆแล้วจึงเปิดฝากระปุกมา ใช้นิ้วสองข้างควักครีมข้นสีส้มออกมาพร้อมถามด้วยรอยยิ้ม
"แล้ว... ให้ทาตรงไหนดีล่ะ?"
"แล้ว... ให้ทาตรงไหนดีล่ะ?"
แม้จะน่าสงสัยที่คนอย่างคีทพูดว่าเป็นเพื่อนกับคนบ้านงู แต่อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไร และยินดีจะปล่อยให้พวกเขาที่ปีสูงทำกันเอง เพื่อเธอจะได้ไปดูเด็กคนอื่นๆ ต่อ
"ไง 'เพื่อน' พร้อมให้ฉันป้อนยารึยัง?"
เขาทักเสียงใส เน้นโดยเฉพาะคำว่าเพื่อนเป็นพิเศษ เหมือนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายหัวร้อนอยู่ ทั้งยังเอามือตบปุไล่ให้ไปนั่งที่เตียงดีๆ อีกด้วย
"อืม... ยาพอกสมานฟกช้ำ"
"ไง 'เพื่อน' พร้อมให้ฉันป้อนยารึยัง?"
เขาทักเสียงใส เน้นโดยเฉพาะคำว่าเพื่อนเป็นพิเศษ เหมือนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายหัวร้อนอยู่ ทั้งยังเอามือตบปุไล่ให้ไปนั่งที่เตียงดีๆ อีกด้วย
"อืม... ยาพอกสมานฟกช้ำ"
December 5, 2025 at 11:32 PM
แม้จะน่าสงสัยที่คนอย่างคีทพูดว่าเป็นเพื่อนกับคนบ้านงู แต่อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไร และยินดีจะปล่อยให้พวกเขาที่ปีสูงทำกันเอง เพื่อเธอจะได้ไปดูเด็กคนอื่นๆ ต่อ
"ไง 'เพื่อน' พร้อมให้ฉันป้อนยารึยัง?"
เขาทักเสียงใส เน้นโดยเฉพาะคำว่าเพื่อนเป็นพิเศษ เหมือนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายหัวร้อนอยู่ ทั้งยังเอามือตบปุไล่ให้ไปนั่งที่เตียงดีๆ อีกด้วย
"อืม... ยาพอกสมานฟกช้ำ"
"ไง 'เพื่อน' พร้อมให้ฉันป้อนยารึยัง?"
เขาทักเสียงใส เน้นโดยเฉพาะคำว่าเพื่อนเป็นพิเศษ เหมือนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายหัวร้อนอยู่ ทั้งยังเอามือตบปุไล่ให้ไปนั่งที่เตียงดีๆ อีกด้วย
"อืม... ยาพอกสมานฟกช้ำ"
"ฉันไม่ได้มาหาเรื่องหักคะแนน และก็ไม่ต้องไปทำให้เรื่องใหญ่อย่างการฟ้องอาจารย์"
พรีเฟคบ้านแดงคิดคำพูดออกแค่นี้ เพราะงั้นเลยต้องยอมโดนจ้องเขม็งระหว่างติดอ่างนึกประโยคพูดถัดไป โชคยังดีที่อาจารย์ห้องพยาบาลเข้ามาก่อน เขาเลยเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อีกคน และอาสาขอรับยาทั้งหลายมาแทน
"ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์ ผมเป็นเพื่อนของเขา รับรองจะดูแลอย่างดี"
พรีเฟคบ้านแดงคิดคำพูดออกแค่นี้ เพราะงั้นเลยต้องยอมโดนจ้องเขม็งระหว่างติดอ่างนึกประโยคพูดถัดไป โชคยังดีที่อาจารย์ห้องพยาบาลเข้ามาก่อน เขาเลยเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อีกคน และอาสาขอรับยาทั้งหลายมาแทน
"ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์ ผมเป็นเพื่อนของเขา รับรองจะดูแลอย่างดี"
December 5, 2025 at 11:32 PM
"ฉันไม่ได้มาหาเรื่องหักคะแนน และก็ไม่ต้องไปทำให้เรื่องใหญ่อย่างการฟ้องอาจารย์"
พรีเฟคบ้านแดงคิดคำพูดออกแค่นี้ เพราะงั้นเลยต้องยอมโดนจ้องเขม็งระหว่างติดอ่างนึกประโยคพูดถัดไป โชคยังดีที่อาจารย์ห้องพยาบาลเข้ามาก่อน เขาเลยเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อีกคน และอาสาขอรับยาทั้งหลายมาแทน
"ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์ ผมเป็นเพื่อนของเขา รับรองจะดูแลอย่างดี"
พรีเฟคบ้านแดงคิดคำพูดออกแค่นี้ เพราะงั้นเลยต้องยอมโดนจ้องเขม็งระหว่างติดอ่างนึกประโยคพูดถัดไป โชคยังดีที่อาจารย์ห้องพยาบาลเข้ามาก่อน เขาเลยเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อีกคน และอาสาขอรับยาทั้งหลายมาแทน
"ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์ ผมเป็นเพื่อนของเขา รับรองจะดูแลอย่างดี"
ต้องยอมรับว่าสายตาที่มองมาแข็งกร้าวนั้นแอบทำคีทสะดุ้งเล็กนอย แต่พรีเฟคสิงโตผู้ไม่เกรงกลัวใครก็ยังคงเดินต่อเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่ลำพัง
"กลัวว่าจะตายเลยมาดูก่อน"
พูดยียวนทั้งยังยักไหล่ไม่ยี่หระ มือทั้งสองข้างสอดในกระเป๋ากางเกงปิดบังความไม่สบายใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมา ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก แต่ให้ขอโทษเลยก็คงไม่ใช่สไตล์เขา
"กลัวว่าจะตายเลยมาดูก่อน"
พูดยียวนทั้งยังยักไหล่ไม่ยี่หระ มือทั้งสองข้างสอดในกระเป๋ากางเกงปิดบังความไม่สบายใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมา ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก แต่ให้ขอโทษเลยก็คงไม่ใช่สไตล์เขา
December 5, 2025 at 11:32 PM
ต้องยอมรับว่าสายตาที่มองมาแข็งกร้าวนั้นแอบทำคีทสะดุ้งเล็กนอย แต่พรีเฟคสิงโตผู้ไม่เกรงกลัวใครก็ยังคงเดินต่อเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่ลำพัง
"กลัวว่าจะตายเลยมาดูก่อน"
พูดยียวนทั้งยังยักไหล่ไม่ยี่หระ มือทั้งสองข้างสอดในกระเป๋ากางเกงปิดบังความไม่สบายใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมา ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก แต่ให้ขอโทษเลยก็คงไม่ใช่สไตล์เขา
"กลัวว่าจะตายเลยมาดูก่อน"
พูดยียวนทั้งยังยักไหล่ไม่ยี่หระ มือทั้งสองข้างสอดในกระเป๋ากางเกงปิดบังความไม่สบายใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมา ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก แต่ให้ขอโทษเลยก็คงไม่ใช่สไตล์เขา
พูดเบาๆ เหมือนเป็นคำแสลง คีททำการจับมังกรในมือห่อผ้าเป็นก้อนขยุมบางอย่างกลมๆ แต่มันก็ยังไม่หยุดร้องสักที
"รู้แล้วว่าแข็งแรง แต่เลิกร้องได้แล้ว"
เด็กบ้านแดงกระซิบใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจว่าเจ้าตัวเขียวจะโวยวายอะไรนักหนา เขาทั้งอุ้มชูขึ้นฟ้า ทั้งจับโยกไปมา แต่มันก็ยังไม่หยุดแผดเสียงซะที เลยทำได้แค่เหล่มองขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าอีกครั้ง
"แลกกันมั้ย?"
"รู้แล้วว่าแข็งแรง แต่เลิกร้องได้แล้ว"
เด็กบ้านแดงกระซิบใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจว่าเจ้าตัวเขียวจะโวยวายอะไรนักหนา เขาทั้งอุ้มชูขึ้นฟ้า ทั้งจับโยกไปมา แต่มันก็ยังไม่หยุดแผดเสียงซะที เลยทำได้แค่เหล่มองขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าอีกครั้ง
"แลกกันมั้ย?"
December 5, 2025 at 9:09 PM
พูดเบาๆ เหมือนเป็นคำแสลง คีททำการจับมังกรในมือห่อผ้าเป็นก้อนขยุมบางอย่างกลมๆ แต่มันก็ยังไม่หยุดร้องสักที
"รู้แล้วว่าแข็งแรง แต่เลิกร้องได้แล้ว"
เด็กบ้านแดงกระซิบใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจว่าเจ้าตัวเขียวจะโวยวายอะไรนักหนา เขาทั้งอุ้มชูขึ้นฟ้า ทั้งจับโยกไปมา แต่มันก็ยังไม่หยุดแผดเสียงซะที เลยทำได้แค่เหล่มองขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าอีกครั้ง
"แลกกันมั้ย?"
"รู้แล้วว่าแข็งแรง แต่เลิกร้องได้แล้ว"
เด็กบ้านแดงกระซิบใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจว่าเจ้าตัวเขียวจะโวยวายอะไรนักหนา เขาทั้งอุ้มชูขึ้นฟ้า ทั้งจับโยกไปมา แต่มันก็ยังไม่หยุดแผดเสียงซะที เลยทำได้แค่เหล่มองขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าอีกครั้ง
"แลกกันมั้ย?"
เขาบอกเสียงขึ้นจมูก ใบหน้าตกกระขึ้นสีเหมือนอย่างเคยตามประสาคนผิวบาง ก็ขอให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าเขาโกรธละกัน
คีทมองผ้าคลุมที่เจ้าตัวยื่นให้ เขาไม่รู้วิธีจัดการมังกรเด็ก ยังไม่ทันไปเจอศาสตราจารย์ด้วยซ้ำ แต่ก็ได้เห็นวิธีจากอีกฝ่ายแล้ว เพราะงั้นเจ้าตัวคนผมยาวที่ไม่ได้สวมผ้าคลุมมาจึงยื่นไปรับมาด้วยความเต็มใจ
"เออ... ขอบใจ"
คีทมองผ้าคลุมที่เจ้าตัวยื่นให้ เขาไม่รู้วิธีจัดการมังกรเด็ก ยังไม่ทันไปเจอศาสตราจารย์ด้วยซ้ำ แต่ก็ได้เห็นวิธีจากอีกฝ่ายแล้ว เพราะงั้นเจ้าตัวคนผมยาวที่ไม่ได้สวมผ้าคลุมมาจึงยื่นไปรับมาด้วยความเต็มใจ
"เออ... ขอบใจ"
December 5, 2025 at 9:09 PM
เขาบอกเสียงขึ้นจมูก ใบหน้าตกกระขึ้นสีเหมือนอย่างเคยตามประสาคนผิวบาง ก็ขอให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าเขาโกรธละกัน
คีทมองผ้าคลุมที่เจ้าตัวยื่นให้ เขาไม่รู้วิธีจัดการมังกรเด็ก ยังไม่ทันไปเจอศาสตราจารย์ด้วยซ้ำ แต่ก็ได้เห็นวิธีจากอีกฝ่ายแล้ว เพราะงั้นเจ้าตัวคนผมยาวที่ไม่ได้สวมผ้าคลุมมาจึงยื่นไปรับมาด้วยความเต็มใจ
"เออ... ขอบใจ"
คีทมองผ้าคลุมที่เจ้าตัวยื่นให้ เขาไม่รู้วิธีจัดการมังกรเด็ก ยังไม่ทันไปเจอศาสตราจารย์ด้วยซ้ำ แต่ก็ได้เห็นวิธีจากอีกฝ่ายแล้ว เพราะงั้นเจ้าตัวคนผมยาวที่ไม่ได้สวมผ้าคลุมมาจึงยื่นไปรับมาด้วยความเต็มใจ
"เออ... ขอบใจ"
"พูดผิดพูดใหม่ได้นะ?"
คีทยักคิ้วพร้อมอุ้มมังกรขึ้นอกเล็กน้อยเป็นการอวดด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ มือนึงก็ประคองอีกมือก็ค่อยๆ หยิบเศษเปลือกไข่ออก
ฟังประโยคที่ดูถูกตนเองอย่างการให้นมแล้ว เขาควรจะโกรธมากๆ แต่คีทกลับรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาใกล้แถมพูดด้วยรอยยิ้ม มันเลยกลายเป็นประโยคล่อแหลมแปลกๆ
"หุบปากไปเลยดักส์บอร์น"
คีทยักคิ้วพร้อมอุ้มมังกรขึ้นอกเล็กน้อยเป็นการอวดด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ มือนึงก็ประคองอีกมือก็ค่อยๆ หยิบเศษเปลือกไข่ออก
ฟังประโยคที่ดูถูกตนเองอย่างการให้นมแล้ว เขาควรจะโกรธมากๆ แต่คีทกลับรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาใกล้แถมพูดด้วยรอยยิ้ม มันเลยกลายเป็นประโยคล่อแหลมแปลกๆ
"หุบปากไปเลยดักส์บอร์น"
December 5, 2025 at 9:09 PM
"พูดผิดพูดใหม่ได้นะ?"
คีทยักคิ้วพร้อมอุ้มมังกรขึ้นอกเล็กน้อยเป็นการอวดด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ มือนึงก็ประคองอีกมือก็ค่อยๆ หยิบเศษเปลือกไข่ออก
ฟังประโยคที่ดูถูกตนเองอย่างการให้นมแล้ว เขาควรจะโกรธมากๆ แต่คีทกลับรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาใกล้แถมพูดด้วยรอยยิ้ม มันเลยกลายเป็นประโยคล่อแหลมแปลกๆ
"หุบปากไปเลยดักส์บอร์น"
คีทยักคิ้วพร้อมอุ้มมังกรขึ้นอกเล็กน้อยเป็นการอวดด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ มือนึงก็ประคองอีกมือก็ค่อยๆ หยิบเศษเปลือกไข่ออก
ฟังประโยคที่ดูถูกตนเองอย่างการให้นมแล้ว เขาควรจะโกรธมากๆ แต่คีทกลับรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาใกล้แถมพูดด้วยรอยยิ้ม มันเลยกลายเป็นประโยคล่อแหลมแปลกๆ
"หุบปากไปเลยดักส์บอร์น"
แม้จะเตรียมใจเดินมาจนถึงตรงนี้ แต่คีทก็ยังต้องใช้เวลาในการทำใจที่จะเข้าไปหาเจอโรมอยู่ดี
'ฉันแค่มาแวะดูว่าไม่ได้ทำรุนแรงไปเท่านั้นแหละ'
คิดเสร็จก็เดินเข้าไปเงียบๆ เขาเดินผ่านเตียงปูผ้าขาวเรียงรายเป็นแถว มีนักเรียนนอนอยู่บ้างประปราย ก่อนจะพบคนที่ต้องการ หมอนั่นคุยกับอาจารย์อยู่ทำให้คีทรั้งรอที่จะไม่เข้าไปคุยตอนนี้
'ฉันแค่มาแวะดูว่าไม่ได้ทำรุนแรงไปเท่านั้นแหละ'
คิดเสร็จก็เดินเข้าไปเงียบๆ เขาเดินผ่านเตียงปูผ้าขาวเรียงรายเป็นแถว มีนักเรียนนอนอยู่บ้างประปราย ก่อนจะพบคนที่ต้องการ หมอนั่นคุยกับอาจารย์อยู่ทำให้คีทรั้งรอที่จะไม่เข้าไปคุยตอนนี้
December 2, 2025 at 1:48 AM
แม้จะเตรียมใจเดินมาจนถึงตรงนี้ แต่คีทก็ยังต้องใช้เวลาในการทำใจที่จะเข้าไปหาเจอโรมอยู่ดี
'ฉันแค่มาแวะดูว่าไม่ได้ทำรุนแรงไปเท่านั้นแหละ'
คิดเสร็จก็เดินเข้าไปเงียบๆ เขาเดินผ่านเตียงปูผ้าขาวเรียงรายเป็นแถว มีนักเรียนนอนอยู่บ้างประปราย ก่อนจะพบคนที่ต้องการ หมอนั่นคุยกับอาจารย์อยู่ทำให้คีทรั้งรอที่จะไม่เข้าไปคุยตอนนี้
'ฉันแค่มาแวะดูว่าไม่ได้ทำรุนแรงไปเท่านั้นแหละ'
คิดเสร็จก็เดินเข้าไปเงียบๆ เขาเดินผ่านเตียงปูผ้าขาวเรียงรายเป็นแถว มีนักเรียนนอนอยู่บ้างประปราย ก่อนจะพบคนที่ต้องการ หมอนั่นคุยกับอาจารย์อยู่ทำให้คีทรั้งรอที่จะไม่เข้าไปคุยตอนนี้
คีทหันหลังกลับไปมองทางที่ตัวเองเดินมา ทางเดียวกับที่เจอโรมเดินไป แต่ก็ชะงัก
'ทำไมต้องตามไปด้วยล่ะ? เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย'
พรีเฟคถามตัวเอง แต่เหมือนความรู้สึกผิดบางอย่างบีบรัดหัวใจเขา แต่ว่าคนที่ผิดไม่ใช่เขา คีทเดินมาไกลเกินไปแล้ว เพราะงั้นเขาจะไม่กลับทางเดิม...
ดังนั้นคีทจึงเดินต่อ และมาจบที่หน้าห้องพยาบาลจนได้
ทำไงได้ ให้เดินกลับมันไกลกว่าเดินมาต่อนี่นา
'ทำไมต้องตามไปด้วยล่ะ? เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย'
พรีเฟคถามตัวเอง แต่เหมือนความรู้สึกผิดบางอย่างบีบรัดหัวใจเขา แต่ว่าคนที่ผิดไม่ใช่เขา คีทเดินมาไกลเกินไปแล้ว เพราะงั้นเขาจะไม่กลับทางเดิม...
ดังนั้นคีทจึงเดินต่อ และมาจบที่หน้าห้องพยาบาลจนได้
ทำไงได้ ให้เดินกลับมันไกลกว่าเดินมาต่อนี่นา
December 2, 2025 at 1:48 AM
คีทหันหลังกลับไปมองทางที่ตัวเองเดินมา ทางเดียวกับที่เจอโรมเดินไป แต่ก็ชะงัก
'ทำไมต้องตามไปด้วยล่ะ? เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย'
พรีเฟคถามตัวเอง แต่เหมือนความรู้สึกผิดบางอย่างบีบรัดหัวใจเขา แต่ว่าคนที่ผิดไม่ใช่เขา คีทเดินมาไกลเกินไปแล้ว เพราะงั้นเขาจะไม่กลับทางเดิม...
ดังนั้นคีทจึงเดินต่อ และมาจบที่หน้าห้องพยาบาลจนได้
ทำไงได้ ให้เดินกลับมันไกลกว่าเดินมาต่อนี่นา
'ทำไมต้องตามไปด้วยล่ะ? เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย'
พรีเฟคถามตัวเอง แต่เหมือนความรู้สึกผิดบางอย่างบีบรัดหัวใจเขา แต่ว่าคนที่ผิดไม่ใช่เขา คีทเดินมาไกลเกินไปแล้ว เพราะงั้นเขาจะไม่กลับทางเดิม...
ดังนั้นคีทจึงเดินต่อ และมาจบที่หน้าห้องพยาบาลจนได้
ทำไงได้ ให้เดินกลับมันไกลกว่าเดินมาต่อนี่นา
เขาเดินไปเรื่อยๆ ด้วยจังหวะสม่ำเสมอ ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมันช้าลง และเขาก็หยุดอยู่คนเดียวท่ามกลางทางเดินไร้ผู้คน
ใบหน้าตกกระไม่แย้มยิ้มอีกแล้ว มันขมวดเครียด บ่งบอกได้ไม่ยากว่าเขากำลังคิดไม่ตก
ภาพใบหน้าที่เหลือบมองคีทราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา มันค่อนข้างทิ่มแทงใจเขาไม่น้อย คีทคุ้นเคยกับใบหน้าเอือมระอาไม่ว่าจะจากใคร แต่ใบหน้าแบบนี้...
ไม่ชอบเลยแฮะ...
ใบหน้าตกกระไม่แย้มยิ้มอีกแล้ว มันขมวดเครียด บ่งบอกได้ไม่ยากว่าเขากำลังคิดไม่ตก
ภาพใบหน้าที่เหลือบมองคีทราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา มันค่อนข้างทิ่มแทงใจเขาไม่น้อย คีทคุ้นเคยกับใบหน้าเอือมระอาไม่ว่าจะจากใคร แต่ใบหน้าแบบนี้...
ไม่ชอบเลยแฮะ...
December 2, 2025 at 1:48 AM
เขาเดินไปเรื่อยๆ ด้วยจังหวะสม่ำเสมอ ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมันช้าลง และเขาก็หยุดอยู่คนเดียวท่ามกลางทางเดินไร้ผู้คน
ใบหน้าตกกระไม่แย้มยิ้มอีกแล้ว มันขมวดเครียด บ่งบอกได้ไม่ยากว่าเขากำลังคิดไม่ตก
ภาพใบหน้าที่เหลือบมองคีทราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา มันค่อนข้างทิ่มแทงใจเขาไม่น้อย คีทคุ้นเคยกับใบหน้าเอือมระอาไม่ว่าจะจากใคร แต่ใบหน้าแบบนี้...
ไม่ชอบเลยแฮะ...
ใบหน้าตกกระไม่แย้มยิ้มอีกแล้ว มันขมวดเครียด บ่งบอกได้ไม่ยากว่าเขากำลังคิดไม่ตก
ภาพใบหน้าที่เหลือบมองคีทราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา มันค่อนข้างทิ่มแทงใจเขาไม่น้อย คีทคุ้นเคยกับใบหน้าเอือมระอาไม่ว่าจะจากใคร แต่ใบหน้าแบบนี้...
ไม่ชอบเลยแฮะ...
ไม่รู้ว่าตัวเองแสดงท่าทางยังไง แต่คีทคิดว่าตนเองยืนอยู่สักพักด้วยใบหน้านิ่งเรียบมองตามอีกฝ่ายเท่านั้น จนกระทั่งรู้สึกตัว ถึงได้ยกมือขึ้นลูบหลังคอตนเองพร้อมถอนหายใจคลายความกังวล
"เอ๊าๆ เลิกมองได้แล้ว โชว์จบแล้วเด็กๆ"
เขาบอกไล่เด็กคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด พรีเฟคจอมกะล่อนที่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มไม่ยี่หระ เขาเดินออกอย่างมั่นใจ ไปทิศทางตรงกันข้ามกับเจอโรม
"เอ๊าๆ เลิกมองได้แล้ว โชว์จบแล้วเด็กๆ"
เขาบอกไล่เด็กคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด พรีเฟคจอมกะล่อนที่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มไม่ยี่หระ เขาเดินออกอย่างมั่นใจ ไปทิศทางตรงกันข้ามกับเจอโรม
December 2, 2025 at 1:48 AM
ไม่รู้ว่าตัวเองแสดงท่าทางยังไง แต่คีทคิดว่าตนเองยืนอยู่สักพักด้วยใบหน้านิ่งเรียบมองตามอีกฝ่ายเท่านั้น จนกระทั่งรู้สึกตัว ถึงได้ยกมือขึ้นลูบหลังคอตนเองพร้อมถอนหายใจคลายความกังวล
"เอ๊าๆ เลิกมองได้แล้ว โชว์จบแล้วเด็กๆ"
เขาบอกไล่เด็กคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด พรีเฟคจอมกะล่อนที่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มไม่ยี่หระ เขาเดินออกอย่างมั่นใจ ไปทิศทางตรงกันข้ามกับเจอโรม
"เอ๊าๆ เลิกมองได้แล้ว โชว์จบแล้วเด็กๆ"
เขาบอกไล่เด็กคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด พรีเฟคจอมกะล่อนที่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มไม่ยี่หระ เขาเดินออกอย่างมั่นใจ ไปทิศทางตรงกันข้ามกับเจอโรม
คนผมยาวคลายมือที่กำไม้ออกเบาๆ คอยสังเกตคนบ้านงูเงียบๆ และในตอนที่เจอโรมหันมามอง คีทก็เผลอเกร็งไปชั่วครู่ด้วยความตกใจว่าจะโดนเอาคืนมั้ย
แต่ก็ไม่...
ไม่มีคำถากถาง ไม่มีคำกร่นด่า หรือแม้แต่หมัดปะทะใบหน้า
ก็แค่...
สายตาเหยียบเย็นที่หนาวไปถึงขั้วหัวใจ
จนคนตัวสูงหันหลังเดินออกไป ทิ้งไว้แค่แผ่นหลังที่ไกลลิบไปเรื่อยๆ หูกระต่ายที่ตั้งขึ้นของคีทก็ลู่ลง ก่อนจะหายไปเหมือนไม่เคยมี
แต่ก็ไม่...
ไม่มีคำถากถาง ไม่มีคำกร่นด่า หรือแม้แต่หมัดปะทะใบหน้า
ก็แค่...
สายตาเหยียบเย็นที่หนาวไปถึงขั้วหัวใจ
จนคนตัวสูงหันหลังเดินออกไป ทิ้งไว้แค่แผ่นหลังที่ไกลลิบไปเรื่อยๆ หูกระต่ายที่ตั้งขึ้นของคีทก็ลู่ลง ก่อนจะหายไปเหมือนไม่เคยมี
December 2, 2025 at 1:48 AM
คนผมยาวคลายมือที่กำไม้ออกเบาๆ คอยสังเกตคนบ้านงูเงียบๆ และในตอนที่เจอโรมหันมามอง คีทก็เผลอเกร็งไปชั่วครู่ด้วยความตกใจว่าจะโดนเอาคืนมั้ย
แต่ก็ไม่...
ไม่มีคำถากถาง ไม่มีคำกร่นด่า หรือแม้แต่หมัดปะทะใบหน้า
ก็แค่...
สายตาเหยียบเย็นที่หนาวไปถึงขั้วหัวใจ
จนคนตัวสูงหันหลังเดินออกไป ทิ้งไว้แค่แผ่นหลังที่ไกลลิบไปเรื่อยๆ หูกระต่ายที่ตั้งขึ้นของคีทก็ลู่ลง ก่อนจะหายไปเหมือนไม่เคยมี
แต่ก็ไม่...
ไม่มีคำถากถาง ไม่มีคำกร่นด่า หรือแม้แต่หมัดปะทะใบหน้า
ก็แค่...
สายตาเหยียบเย็นที่หนาวไปถึงขั้วหัวใจ
จนคนตัวสูงหันหลังเดินออกไป ทิ้งไว้แค่แผ่นหลังที่ไกลลิบไปเรื่อยๆ หูกระต่ายที่ตั้งขึ้นของคีทก็ลู่ลง ก่อนจะหายไปเหมือนไม่เคยมี
ในจังหวะที่คุณชายดักส์บอร์นยืนประหน้าเตรียมร่ายคาถาใส่เขา หูกระต่ายและม่านตาของเขาก็หดพร้อมต่อสู้ ฝ่ามือชุ่มเหงื่อของพรีเฟคบ้านแดงกระชับไม้ในมือตัวเองแน่น
"ก็ลองสิวะ"
แต่ก่อนจะได้ออกคาถา อีกฝ่ายก็เปลี่ยนท่าทีในเสี้ยววิ กลายเป็นสับสนเหมือนคนโดนลบความจำ แต่คีทรู้ ไม่ได้มีใครร่ายคาถาใส่หมอนี่หรอก แค่น้ำยาคงหมดฤทธิ์แล้วเท่านั้น
"ก็ลองสิวะ"
แต่ก่อนจะได้ออกคาถา อีกฝ่ายก็เปลี่ยนท่าทีในเสี้ยววิ กลายเป็นสับสนเหมือนคนโดนลบความจำ แต่คีทรู้ ไม่ได้มีใครร่ายคาถาใส่หมอนี่หรอก แค่น้ำยาคงหมดฤทธิ์แล้วเท่านั้น
December 2, 2025 at 1:48 AM
ในจังหวะที่คุณชายดักส์บอร์นยืนประหน้าเตรียมร่ายคาถาใส่เขา หูกระต่ายและม่านตาของเขาก็หดพร้อมต่อสู้ ฝ่ามือชุ่มเหงื่อของพรีเฟคบ้านแดงกระชับไม้ในมือตัวเองแน่น
"ก็ลองสิวะ"
แต่ก่อนจะได้ออกคาถา อีกฝ่ายก็เปลี่ยนท่าทีในเสี้ยววิ กลายเป็นสับสนเหมือนคนโดนลบความจำ แต่คีทรู้ ไม่ได้มีใครร่ายคาถาใส่หมอนี่หรอก แค่น้ำยาคงหมดฤทธิ์แล้วเท่านั้น
"ก็ลองสิวะ"
แต่ก่อนจะได้ออกคาถา อีกฝ่ายก็เปลี่ยนท่าทีในเสี้ยววิ กลายเป็นสับสนเหมือนคนโดนลบความจำ แต่คีทรู้ ไม่ได้มีใครร่ายคาถาใส่หมอนี่หรอก แค่น้ำยาคงหมดฤทธิ์แล้วเท่านั้น