"อ๊ะ นั่นสินะ พี่กวนแล้ว"

ใช้มือหยิกแก้มน่ารักนั่นเล็กน้อยก่อนจะถอยออกมากลับไปนั่งในตู้ที่เดิม

"ไปแจกขนมดีๆนะครับ ไว้มีโอกาศอีกเจอกันที่โรงเรียนนะเด็กดี"

โบกมือลาด้วยรอยยิ้ม

"อีแบบนี้ไม่ได้เงินคืนแหงมๆ"

ฮันนี่กุมขมับและสายหัวเมื่อมองแผ่นหลังที่วิ่งอย่างไวหายลับตาไป ก่อนจะเริ่มเดินไปตามทางของตัวเองบ้าง

พร้อมคิดไปด้วยว่า ถ้าเจอกันที่โรงเรียนครั้งหน้า จะจิกจนกว่าจะได้เงินคืนเลย

(ขออนุญาตจบโรลที่ตรงนี้นะคะ ขอบคุณที่ให้เรามาเล่นด้วยน้า)

ฮันนี่ยิ้มอ่อนโยน และยกมือไปลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
อาาา เด็กเดี๋ยวนี้น่ารักจังน้า

"งั้นหรอน้องอาเธอร์สินะครับ"

"พี่ชื่อฮันนี่ แต่ถ้าเรียกไม่ถนัดจะเรียกที่รักก็ได้นะครับ"

เขาส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ

"อยู่ในฮอกวอตส์มาตั้ง7ปี พี่กลับไม่เคยได้ทักทายน้องเลยเสียดายเวลาที่หายไปจัง"

"ว้าา เสียดายจังอุตส่าห์มีหนุ่มหล่อหลุดเข้ามาทั้งที แต่น้องเข้าดันใสซื่อเกิน"

ลุกขึ้นแล้วเดินไปรับถุงคุกกี้พร้อมกับท้าวแขนไปบนประตูตู้ จ้องอีกฝ่ายใกล้ๆอย่างเจ้าเล่ห์

"แต่แบบนี้พี่ก็ชอบ"

เปิดถุงหยิบคุกกี้ขึ้นมากิน

"อื้ม อะอย่อยอีอะอับ" อร่อยดีนะครับ

"พี่หมายถึงพี่ชอบคุกกี้น่ะขอบคุณที่เอามาแจกนะครับ"

ถอยออกมาแล้วล้วงเอาลูกอมในกระเป๋าเสื้อออกมาหลายเม็ดและยื่นให้อีกฝ่าย

"ลูกอมพี่ให้ แลกกัน"

เมื่อโดนคว้าเหรียญไปก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วคิดว่า 'แหมเด็กสมัยนี้นี่นะ'ถึงแม้อายุจะไม่ได้ห่างกันมาก

แม้รอยยิ้มนั้นจะทำให้ฮันนี่อยากจะยกมือขึ้นมาหยิกแก้มนั่นเพราะความหมั่นไส้แค่ไหนแต่ก็ได้แต่ห้ามใจไว้

"เฮ้อ เข้าใจแล้วครับคุณรุ่นน้อง"

"ครั้งหน้าที่เจอกันหวังว่าจะคืนเงินพี่ด้วยนะ
ไม่ให้ฟรีๆหรอก ก็เราไม่ยอมทำตัวน่ารักๆเป็นเด็กดีขอร้องเนี่ยสิ"

(ขออนุญาต+นะคะ🫶)

ฮันนี่ที่นั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่างสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆก็มีคนเปิดประตูเขา เขาทำท่าตกใจอย่างโอเวอร์แต่ใบหน้ายังมีรอยยิ้มอยู่

" อุ๊ย ตกใจหมดเลยนึกว่าใจจะหล่นไปซะแล้ว "

เมื่อเห็นเป็นรุ่นน้องบ้านเดียวกันก็ยิ้มอ่อนโยนออกมา แล้วก็อดจะเล่นด้วยไม่ได้

" แจกคุกกี้หรอครับหรือขาย พี่ซื้อก็ได้นะถ้าเป็นคุกกี้แถมใจน้องด้วย "

🦡ศาสตราจารย์เอเลนอร์ โมรอซ

ศาสตราจารย์ประจำบ้านฮัฟเฟิลพัฟ และศาสตราจารย์ประจำวิชาแปลงกาย

@hwww-transfignpc.bsky.social

" จุ๊จุ๊ ทำไมพี่ต้องวิ่งไปด้วยล่ะ พี่ไม่ได้ขโมยของมานะ "

เริ่มกังวลเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มขยับยุกยิก ทำท่าทางเริ่มไม่พอใจ ฮันนี่ก็ยอมปล่อยมือแต่ไม่ยอมให้เขาเดินผ่านไป

" โอเคๆ พี่ไม่แกล้งแล้ว แต่เราจะทิ้งไปแบบนี้ไม่ได้นะ ...อะนี่ "

หยิบเหรียญเกลเลียนออกมายื่นให้เขา

" เอาไปสิ แล้วไปขอโทษเจ้าของร้านเขาดีๆด้วย จะถือว่านายติดหนี้พี่ครั้งนึงแล้วกันนะ "

" จะปล่อยไปได้ยังไงกันล่ะ เผลอๆพี่อาจได้เงินจากการจับคนร้ายได้ด้วยน้า "

แม้อีกฝ่ายจะพยายามดิ้นแต่มือปลาหมึกของฮันนี่ก็ไม่หลุดไปง่ายๆ รอยยิ้มระรื่นยังคงอยู่บนใบหน้า

ใบหน้าระรื่นคิดถึงสถานการณ์ที่ไม่มีผลเสียกับตัวเองสักนิด ไม่ได้คำขอร้องจากคนหล่อก็ได้เงินไม่ว่าจะทางไหนก็ดีทั้งนั้น

" โอ๊ะ โอ๋ คนดีครับเหมือนจะมีคนโวยวายใกล้เข้ามาแล้วนะ คิดเร็วจะเชื่อใจรุ่นพี่คนนี้หรือจะไปรับโทษ "

#HWWW_Costory

(มาตอนตลาดวายที่แท้ทรูค่ะ
นอกเหนือจากนี้ก็โคได้ค่ะ เขียนไว้เป็นไอเดียเฉยๆ 5555

ฝากเด็กเรียนดีแต่พูดไม่รู้เรื่องและสกิลเข้าสังคมติดลบด้วยค่ะ!)

🔁 เนียนรู้จัก / ช่วยหาเพื่อน
❤️ สนใจโค ผมจะไปประทุษร้ายประตูบ้านคุณ