"งั้นเหรอครับ"

ไฮเลลพยักหน้า ใบหน้าประดับประดารอยยิ้มไม่ห่าง

"ถ้างั้นผม..."

เขาชะงัก

มองผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นออกมา ลายดอกไม้เล็กจ้อยแต่พอสะดุดตาช่วยให้เพ่งมอง

จริงสิแผล---เจ็บจนลืมไปแล้ว

"ขอบคุณนะครับ...อ๊ะ ไฮเลย์เปื้อนหมดแล้ว..."

เขาดูเกรงใจ แต่สุดท้ายก็ยอมรับผ้าเช็ดหน้าของเธอมาพันแผลเอาไว้ มองมันเปื้อนสีแดง

"ไว้ผมจะคืนให้นะ"

"ผมไม่เป็นไรครับ เพียงแต่..."

เขาคว่ำมือ หลังมือมีรอยกัด

"ไฮเลย์ที่โดนเบียดโมโหน่าดู ผมเลยต้องรับโทษที่หลบไม่ทันน่ะนะ"

"ที่เขากัดเสื้อคุณ ก็คงจะยังไม่หายหงุดหงิดน่ะครับ ต้องขอโทษด้วยนะ"

ไฮเลลว่าจบก็ยื่นมือออกมา เข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยปาก

เขาจับกระต่ายกลับมา
ดึงออก...
ดึง...

....

"ไฮเลย์?"

ดูเหมือนฟันกระต่ายจะกัดเสื้อคุณอย่างรักใคร่ไม่ปล่อยเลย

ไฮเลลถึงกับลองตะครุบหน้าตัวเอง

โอเค ยังไม่มี เขาถอนหายใจ คลี่ยิ้มออกมา

"คุณลีฟานี่เอง.... ยินดีที่ได้พบนะครับ หวังว่าผมจะไม่รบกวนคุณจนเกินไปนะ"

เขาเอามือทาบอก ก้มหัวลงอย่างนอบน้อม "แต่ถ้าให้ช่วยอะไร ก็บอกได้เสมอเลยนะครับ"

"ในฐานะพรีเฟ็ค" เขายิ้มหยีตา แนะนำตัวเอง "นั่นเป็นหน้าที่"

"......"

ดวงตาสีตะวันหยุดนิ่ง
ทอดมองกระต่ายที่ถูกหยิบยื่นมา อดไม่ได้ที่จะชะงักค้างอยู่ชั่ววิ

ก่อนจะยื่นมือออกมา เชื่องช้าทีเดียว

รับกลับคืนไป...
คืนไป...

"เข้าใจแล้วล่ะ" ไฮเลลปั้นยิ้ม "จะไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกครับ"

กระต่ายกลับมาอยู่ในมือเจ้าของแล้ว ขนขาวมันโดนเลือดจากมือไฮเลลติด โดดเด่นสะดุดตาเช่นหยดสีบนผืนผ้าใบ

"เดินซื้อของอยู่เหรอครับ?"

ไฮเลลถามไถ่

(ไม่เป็นไรนะคะ นุก็โดนแจ้งเตือนแกงTT)

"อ๊ะ ขอบคุณนะครับคุณเมอร์ลิน"

เขายิ้มใบหน้าเดียว รับเจ้าก้อนขนที่โดนหยิบ? มาให้ตนเอง

"แต่ไม่นึกเลยว่าจะเจอคุณ บังเอิญจังเลย..."

ไฮเลลเกาหัวเจ้ากระต่าย ซึ่งมันมาแทะเสื้อเขาแทน

"พอดีผมยุ่งมากเลย กำลังจะให้อาหารแต่เหมือนจะถูกโกรธซะแล้วล่ะครับ"

ตอนนี้ก้อนขาวทำตาขวางเชียว

(!!???กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด :sob: คุณวาดก้อนๆ?! น่ารักจังเลย ใจนุ อ้ย กระต่ายงั่มๆๆ ผมที่กำลังพยายามกู้ชีวิตเสื้อ...น่ารักหนุบๆไปหมด นุขอโทษที่เพิ่งตอบนะคะ แจ้งเตือนไม่เด้งเหมือนกันค่ะ..😭)

"คุณอาร์เชอร์นี่เอง...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ไฮเลลผงกหัวด้วยรอยยิ้มอย่างสำรวม ท่าทางสุภาพระมัดระวังมากขณะดึงเจ้าตัวร้ายที่งับเสื้อออก...

แต่ดึงไปดึงมา เหมือนเจ้ากระต่ายจะช่วยถอดเสื้อโค้ทให้คุณแทนเสียแล้ว!

"ไฮเลย์---อ๊ะ"

เจ้าของโดนมันถีบขาส่ ไฮเลลเผลอปล่อยมือเพราะเจ็บ

"....."

เขายืนมองมันห้อยโตงเตง โดยที่กัดเสื้อคุณอยู่ ราวกับเป็นของตกแต่งชิ้นหนึ่ง

ไฮเลลเอามือกุมหัว

(ยินดีเลยค่ะ ขอโทษที่ตอบช้านะคะ แจ้งเตือนม่ายเด้งฮือ😭)

เจ้าก้อนขาวโดนอุ้มขึ้นมา มันอ้าปากโชว์ฟันที่แข็งแรง และดวงตาดุร้าย ขณะใช้แขนขาสั้นตะกุยใส่

ท่าทางมันจะเจ็บมา

"ไฮเลย์!? อยู่ไหนน่ะครับ..."

เสียงหนึ่งดังขึ้นแว่วห่าง สักพักไม่นานผมสีเงินก็โผล่ขึ้นมา ชายต่างบ้านสีหน้าทุกข์ร้อนจ้องมองคุณอย่างโล่งใจ

มือเขามีรอยกัดหน่อยๆด้วย ท่าทางจะถูกเจ้าก้อนขาวนี่โจมตี

(แจ้งเตือนนุไม่เด้ง มาแล้วค่ะฮือๆ 😭)

กระต่ายขาวไม่มีสิ่งให้แทะมันเลยหันไปเคี้ยวเสื้อขณะถูกกอดแนบอก มองแล้วเหมือนก้อนขนขาว แทบจะดูไม่ออกสักนิดว่าตัวอะไร

อาจเพราะได้ยินเจ้านายเรียกว่าอ้วน เลยทำตาดุมากอีกต่างหาก

ไฮเลลยังคงยิ้ม

"คนเยอะเกินไป ผมถูกชน...เหมือนไฮเลย์จะเจ็บด้วย..."

เขามองกระต่าย

"ดีที่คุณช่วยไว้นะครับ ต้องขอบคุณจริงๆ"

นั่นสินะ ถ้าถูกเหยียบขึ้นมา...

ไฮเลลทอดมองกระต่ายขาวในอ้อมกอดเธอ แล้วซ่อนมือที่มีรอยกัดของกระต่ายไว้

แววตาเขาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะนิ่งสงบไม่สั่นไหว

ราวกับรูปสลักที่ไม่เคยแปรเปลี่ยนไป

เหมือนมีใบหน้าเดียว

"แต่โชคดีที่คุณช่วยไว้ทันนะครับ"

เขากดมือแนบอก ก้มหัวลงอย่างสุภาพสำรวม

"ขอบคุณมากๆเลยนะครับ"

"...คุณแอลเจล่า"

ยามนั้นกระต่ายเขาก็เลียมือเธอ ท่าทางจะเป็นมิตรอย่างคุ้นเคยดี

(เพิ่งเห็นแจ้งเตือน นุมาแล้วค่ะๆๆ กริ๊ด)

เจ้ากระต่ายตัวลอยขึ้นมาก็ทำตาดุ สองอุ้งเท้าตะกุยเสื้อเธอ ปากกัดอากาศไม่หยุด ท่าทางเลือดนักสู้จะแรง

เหมือนมันจะหงุดหงิดอะไรบ้างอย่างมา?--

"ไฮเลย์!"

แล้วชายต่างบ้านก็ปรากฏตัว

เขาชะงักนิ่งมองคุณ บนมือมีรอยฟันเล็กๆ และผู้ร้ายก็เป็นก้อนหิมะที่เตรียมจะกำลังกัดเธอเป็นรายต่อไป

(นุแจ้งเตือนไม่เด้ง ขอโทษนะคะ😭)

ไฮเลลหัวเราะเบาๆออกมา ท่าทางไม่ถือสาเลยสักนิด สีหน้าเขาแสนจะสดใส

"ฮะฮะ ไม่เป็นไรเลยครับ" เขารีบปัดมือ พลางคลี่ยิ้ม "บางที อ่านบนหน้าผมอาจจะชัดกว่าก็ได้---เน๊อะ?"

อะไรล่ะนั่น

"อ๊ะ ผมไฮเลลครับ"

เขาส่งกระดาษให้คุณ

"......."

ไฮเลลเอามือกุมหัวหนึ่งที

"ถ้างั้น--ขออนุญาตนะครับท่านชาย..."

ว่าแล้วเขาก็ถกแขนเสื้อ เอามือจับกระต่ายดึงออกมา

แต่น้องกลับงับเสื้อคุณเสียแน่น พอดึงก้อนขาวออก เสื้อเลยถูกดึงจนตึงไปด้วย

"ไฮเลย์..ปล่อยได้แล้ว นะครับ นะ..."

เจ้าของมันก็ดูปวดหัว....

กระต่ายขาวอวดฟันขาวเสร็จเห็นนิ้วอยู่ใกล้คล้ายประทานถึงปากก็กัดงั่มไปที

แรงขบไม่มากสักนิด รู้สึกเหมือนถูกแทะ ให้ความรู้สึกคันๆแสบๆผิว

"......"

เจ้าคนที่โผล่มาเห็นฉากนี้พอดีช็อคไปแล้ว

"ค คุณ...ไม่เจ็บใช่มั้ยครับ? ขอโทษนะครับ"

หนุ่มบ้านเขียวปวดหัวตุ้บ พยายามปั้นยิ้มกล่าว "ใช่ครับ ชื่อไฮเลย์...."

"เจ้ากระต่ายอ้วนนี่น่ะ"

แม้แต่เจ้าของ ก็ยังว่าพุงมันเลย!

สีหน้าเจ้าหนุ่มบ้านเขียวเริ่มหนักใจ

อยากได้แต่ก็มีมากแล้วสิ แต่ถ้าพลาดไปแล้วไม่เจออีก?

เขาขมวดคิ้วเดี๋ยวคลายอยู่หลายที ต่อสู้กับความคิดในหัว

"เอ๋...เก่ามากเลยเหรอครับ.."

ไฮเลลว่าพลางหันมาสนใจกองหนังสือฝั่งคุณ ราวกับเด็กเล็กได้ลูกกวาด ดวงตาประกายวาว

"ว้าว คุณอ่านเยอะหลายแนวจังเลย? ผมเองก็ชอบสมุนไพรปรุงยา..."

เขาหยุดมองหนังสือรวมคำสาป บนหัวมีเครื่องหมาย ?

ก้อนขาวอวบอ้วนกำลังดี ใบหูกระติกสองที ก่อนยื่นขาสั้นออกมาตะกุยใส่

มันจ้องคุณตากลมดิ๊ก อ้าปากจนเห็นฟันขาวกับลิ้น ทำท่าเหมือนจะขบเข้าไป

"ไฮเลย์?!"

ชายคนหนึ่งโผล่หัวออกมาทันใด สภาพเขาดูเหนื่อยเหมือนชราภาพไปหลายปี

"อา เอ๊ะ สวัสดีครับ..." ไฮเลลหอบเหนื่อย รีบก้มหัวผงกทักทาย

"จริงด้วยสิ..." ไฮเลลกุมคาง สีหน้าครุ่นคิด

"ผมอุ้มมันมาตั้งแต่เล็ก ดันเคยชินไปแล้ว... บางทีใส่รถเข็น คงจะดีกว่าจริงๆครับ"

กันผลัดหลงแบบเมื่อครู่ไงเล่า

เจ้ากระต่ายเอนคอถูไถมือเธออย่างเชื่องๆ แม้ปากจะยังกินชายแขนเสื้อเข้าไป

ไฮเลลเห็นเข้าก็เอามือกุมขมับเข้าให้ "คุณดูเหมือนเจ้าของผมมากกว่าผมซะแล้ว ไฮเลย์จะทิ้งผมแล้วเหรอเนี่ย?" เขาเย้าหยอก

เจ้าของกระต่ายปรากฏตัวตามหลังไม่นาน สภาพเขาหัวยุ่งเหยิง เหนื่อยหอบ ท่าทางจะล้ามาก

“อา…สวัสดีครับ?...”

เขาเปล่งเสียงทัก เงยหน้ามองมา

จังหวะนั้นกระต่ายก็อ้าปาก พยายามจะแทะเสื้อผ้าของคุณเข้าไปด้วย

ไฮเลลนิ่งค้าง อ้าปากพะงาบแตกตื่น "ไฮเลย์--เดี๋ยวสิ!"

แต่มันก็เคี้ยวเสื้อผ้าของคุณเข้าไปแล้ว!