" เนื้อหาก็ดีพอกับสารานุกรมนั่นแหละ แต่ส่วนใหญ่อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะไม่มีสมาธิ " หัวเราะนิดๆ เอื้อมมือข้ามหัวจอร์จไปหาฮาร์เปอร์เพื่อทักทาย

" แต่เธออาจชนะใจเขาจนยอมหยุดพูดก็ได้ " หันไปยิ้มให้รุ่นน้องแทนการบอกว่า 'ฉันเอาใจช่วยนะ'

หนังสือในมือของโรบินกำลังมองเหยื่อ(?)คนใหม่อย่างเริงรื่นและเริ่มการโฆษณาตัวเองอีกครั้งว่าถ้าเปิดอ่านแล้วจะดีต่อใจขนาดไหน

" ..ถ้าถามฉัน ฉันว่าอย่าดีกว่า " ลูบๆแก้มตัวเองแบบว่า เธอดูสิ หูฉันยังอื้อไม่หายเลย

ึยิ้ม

" ใช่ " เช็ดเก็บเศษเปลือกเศษขยะหมดแล้ว ตอนนี้ที่นั่งก็กลับมาดูเรียบร้อยค่อยเหมาะเป็นตัวอย่างที่ดีกับรุ่นน้องหน่อย

ดีใจแหละที่รุ่นน้องจำได้

"เจอกันอีกแล้วนะ "

(ผมน่ะพร้อมแล้วพี่อ่ะพร้อมยัง)

ฮีโร่มองสีหน้าร่าเริงของรุ่นน้องแล้วก็ยิ้มโล่งใจ

" นี่หรอ? " ดึงหนังสือกลับขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่ลืมอุดปากมันไว้ก่อนด้วย

" เจอในกองลดราคาน่ะ..เจ้าของเก่าคงเบื่อแล้ว " พูดไปก็ยิ้มหวานๆใส่คู่กรณีไปหนึ่งที

ก่อนจะรีบสะบัดทิ้งเพราะโดนกัด มันกระเด็นไปตกตรงหน้าเด็กสาวแบบพอดิบพอดี

" โทษที " จะก้มลงไปเก็บก็ดูจะยังไงอยู่เลยปล่อยมันนอนกองตรงนั้นแหละ

" โรบิน ใช่ไหม?? "

(กัดวงเล็บแตกแล้วมุดเข้าไปหา)

" ไม่รู้เป็นโชคดีหรือร้ายที่เหลือตู้นี้ที่เดียวนะ..ไม่..ฉันหมายถึงเธอ ไม่ได้จะบอกว่าโชคร้ายที่เธอมา-หมายถึงฉันโชคดีที่เธอมานั่ง อ่า..หมายถึงว่าเธอไม่มีทางเลือก- "

...

พอดีกว่ายิ่งพูดยิ่งดูเงอะ ช่วงปิดเทอมไม่ได้เจอคนรุ่นเดียวกัน ทำตัวไม่ถูกยังไงไม่รู้

" ได้สิ " เอ่ยปากอนุญาตขณะตามองอีกคนจัดวางข้าวของ มือหนึ่งก็ดันตัวจอร์จที่กลอกตามองแรงทั้งเจ้าของทั้งเจ้าแมวที่กระโดดมาแย่งที่ กวาดเศษเปลือกถั่วมากองให้ดูเรียบร้อย อีกมือจัดการยัดหนังสือลงกระเป๋าไป

ฮีโร่ทักทายเจ้าแมวด้วยรอยยิ้มต่อด้วยนกตัวใหญ่ในกรงและจบลงที่เจ้าของ

" โทษที รกไปหน่อย " พอมองหน้าชัดๆถึงรู้ว่าเป็นเด็กผู้หญิง..น่าจะรุ่นน้องที่เคยคุยกันผ่านๆครั้งสองครั้ง

+

(ยินดีเลยค่า 😳✨)

จังหวะกำลังเงื้อมมือเต็มที่เตรียมจะเขวี้ยงก็ได้ยินเสียงประตูเปิด
พอดี

" เอ่อ.. " หันมองคนมาใหม่แล้วรีบเปลี่ยนท่าทีอย่างไว ได้ทีหนังสือก็ด่าชุดใหญ่แถมฟ้องหญิงสาวไม่หยุดทั้งที่เขาตั้งใจแค่จะขู่มันเท่านั้นเอง

+

(พี่ชายก็อยู่ด้วยเร๊อะ งั้นเปลี่ยนจากแทะถั่วไปแทะหัวพี่แทน)

(เรียกสุดหล่อเดี๋ยวแบ่งถั่วให้เม็ดนึง /อ่าวไม่ได้คุยกับจอร์จหรอ- )