( ผมแค้นนน อ้ากก )

“ หืม มังกร? ”

เจ้าตัวทำหน้าแปลกใจ

“ โถ่ว รุ่นพี่อย่าพึ่งล้อผมสิครับ ”

แล้งหันไปหาเสียงที่คุ้นเคยพรางแกล้งทำหน้ามุ้ยเล็กน้อยตอบกลับไป

“ กว่าจะทำให้เจ้านี่หยุดร้องได้แก้วหูเกือบจะแตก ”

“ สงสัยชีวิตนี้ผมคงต้องพึ่งรุ่นพี่จนกว่าจะเรียนจบเลยละมั้งครับ ”

เกือบรอดแล้วเชียว—

” คร้าบบ “

สุดท้ายเขาก็ยอมเดินตามแต่โดยดีแม้ในใจจะกรีดร้องก็ตาม

“ อา ก็เดินผ่านมาแล้วมันก็กลิ้งออกมาจากตะกร้าฟักทองน่ะครับ ”

เขาค่อยก้าวตามจังหวะฝีเท้าของคนอายุมากกว่าให้เดินไปพร้อมๆกัน

“ จะว่าไป รุ่นพี่ไม่สนใจเลี้ยงจิ้งจ— มังกรจิ๋วนี่บ้างหรอครับ ”

( ไอร่ารู้ไหม ว่าถ้ามีคนบอมเราแปลว่าคนนั้นต้องโดนกลับเป็นสองเท่าค่ะ😔💥 )

" บ้าน่า เรื่องนั้น.... "

เขาก้มมองเจ้าตัวที่ถูกบอกว่าเป็นลูกมังกร ถึงไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่ฟัง แต่สิ่งที่เห็นก็ประจักษ์เกินกว่าจะปฏิเสธ

' ตั้งแต่เรียนฮอกวอตส์นี่มีเรื่องมาเซอไพรส์ตลอดเลยแฮะ '

" งั้นแปลว่ามันเลี้ยงได้อย่างงั้นหรอ "

เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

" นายสนใจรับไปเลี้ยงไห-- "

ไพ่สามใบถูกหยิบทำนายชะตาไปแล้ว
แต่ละเดือนกล่าวบอกล่วงหน้าว่าจะเจอสิ่งใด

"แต่...เหมือนจะยังไม่ครบนะ?" ริมฝีปากระเรื่อคลี่ออก
ใบสุดท้ายที่เอ่ยคำสรุปของทุกอย่าง...ยังไม่ถูกหยิบขึ้นมา

ให้ตนเป็นฝ่ายยื่นมือไปหยิบไพ่ใบบนสุดจากกองสำรับคนตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ

และเมื่อได้เห็นไพ่ที่ตนหยิบได้ ก็เผลอหัวเราะคิกออกมาเบาๆ ก่อนหยิบยื่นให้คุณได้ดูด้วย

[WHEEL OF FORTUNE]

+

(อ-อ๋า ^_^ ซุ่มมานานแล้วสินะคะ..../กำมือแน่น)

เขาค่อยๆลุกขึ้น ปัดฝุ่นเล็กน้อย พอได้ยืนเต็มความสูงเรียบร้อยแล้ว ก็มีความคิดผุดเข้ามาในหัว

‘หรือเราจะฝาก(ทิ้ง)เจ้าจิ๋วไว้กับรุ่นพี่แล้ววิ่งหนีไปเลยดี…’

” !? “

“ รุ่นพี่ส่งมาหน่อยครับ “

แต่พอได้ยินว่ามันกำลังจะตื่นร่างกายก็ทำงานอัตโนมัติ แล้วรีบรับก้อนผ้ามาไว้ในอ้อมแขนด้วยความเบามือ ก่อนจะโยกตัวไปมาเอ่เอ๊มันให้หลับ

แต่พอดูดีๆแล้วเหมือนมันแค่ขยับเปลี่ยนท่านอนเฉยๆ

” … ”

” นั้นสินะครับ “

“ เลี้ยงหรอ—”

หลังจากได้ยินแบบนั้นเจฟฟี่กลับมีสีหน้าเหมือนกับแมนเดรกที่กำลังกรี๊ดร้องอยู่ในใจ

” คงไม่หรอกมั้งครับ.. “

ไม่อยากนึกสภาพตัวเองที่จะต้องมาดูแลเจ้าตัวขี้โวยวายนี่เลย

” อ๊ะ— “

เขาสดุ้งโหยงเมื่อเห็นนิ้วอีกฝ่ายจมหายไปในปากสิ่งมีชีวิตบนอกตัวเอง แต่เหมือนอีกฝ่ายดูจะไม่เป็นอะไร และมันก็ไม่ตื่นด้วย บางทีเจ้าขี้แงนี่อาจจะหลับลึกกว่าที่คิด

“ ก็ใช่แหละครับ แต่มันก็ไม่เหมือนกันนี่นา… ”

เขาตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายอธิบายทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น

“ อา อย่างนั้นเอง สบายใจขึ้นเยอะ(มั้ง) “

ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ใจจริงเขาก็ยังไม่อยากนับมันเป็นมังกรอยู่ดี

” เดี๋ยวนะ แม่หรอ… “

คนที่เกือบจะไม่ผ่านวิชาดูแลสัตว์วิเศษอย่างเขาอะนะ แค่คิดก็เครียดขึ้นมาแล้วเนี่ย ถึงอย่างนั้นก็รับผักมาแบบงงๆ

” ขอบคุณครับ “

’ นั้นสิ…‘

พอมาคิดดีๆแล้วเขาเองก็ไม่รู้จะขอความช่วยเหลือเรื่องอะไรดี

“ คือแบบว่า พอจะรู้ไหมครับว่าเจ้านี่ ”

เขาเหลือบตามองสิ่งมีชีวิตที่หลับอยู่ในก้อนผ้าในระหว่างที่พูดถึง

“ มันเป็นตัวอะไร ”

“ หรือไม่ก็ข่าวว่ามีใครทำไข่หายอะไรแบบนั้น เผื่อว่าผมจะได้เอามันไปคืนเจ้าของ ”

เปิดมาคำแรกก็เหมือนจะหาเรื่องกันเลยเลอะ...

แต่ก็นะ เหมือนเขาดูไม่แปลกใจเท่าไหร่ สงสัยจะชินแล้วละมั้ง

" พอจะรู้ไหมว่านี่ตัวอะไรน่ะ "

เขายกก้อนผ้ายื่นให้อีกฝ่ายดูชัดๆเผื่อจะรู้จัก หรือไม่ก็ช่วยอะไรได้บ้าง