“งั้นก็เป็นว่า หนูน้อยหมวกแดงยอมร่วมทางกับหมาป่าแต่โดยดี”

เขาหัวเราะเบา ๆ เช่นเคย กุมมือน้อย ๆ พอให้อุณหภูมิร่างกายส่งต่อถึงกันและเดินนำเข้างานไปอย่างไม่เร่งรีบ

“ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่สำหรับเราทั้งคู่ยังไงล่ะ“

เมื่อได้รับรอยยิ้มมาก็ส่งตอบกลับไป

“ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ผมรักฮอกวอตส์เหมือนเดิมเลย”
“แต่ถึงจะไม่ค่อยได้คุยกัน ผมก็ดีใจนะที่ยังสนิทกับเอลลี่อยู่”

“ถ้ามีใบไม้มาวางอีกจะแย่เอาน่ะสิ”

“เพราะว่าวันนี้ผมไม่ใช่ทานูกิไงล่ะ”
ทำท่ายิ้มโชว์เขี้ยวอวดการแต่งตัววันนี้

“แต่เป็นหมาป่ารอลักพาตัวหนูน้อยหมวกแดงเข้างานเลี้ยงต่างหาก”

หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้น ส่งมือรอรับอีกฝ่ายเข้างาน

“ชุดเข้ากับเธอมากเลยนะเอลลี่”
“เป็นหนูน้อยหมวกแดงที่น่ารักที่สุดเลย”

(ให้มา...พร้อมอ้าต.../ร้องไห้)

“จะลืมได้ยังไงกัน ผมอยากจดจำเรื่องทุกอย่างให้ได้นี่นา”
ส่งเสียงหัวเราะคลอเบา ๆ

ปล่อยมือที่กุมไว้ช้า ๆ และพอเห็นพวงกุญแจที่ถูกชูขึ้นมาก็เบิกตาฉงนใจไปครู่

“เอ๋— เอลลี่ก็ทำมาเหมือนกันหรอ คิดว่าจะเซอร์ไพร์สคนเดียวซะอีก”

รับพวงกุญแจจอร์แดนมาชูขึ้นส่องกับแสงไฟ
สายตาของเขาดูเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม

“จะไม่ทำหายแน่นอน สัญญาเลย”

“ขอบคุณนะ”

(แพทหลาน🫳 ลุงรับขนมย้อนหลังก่อนเดินเข้างานได้!?)

”ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะห้ามก็มุ่ยหน้าทำเป็นน้อยใจออกมา

“ผมอายุ 16 แล้วนะ ตอนนี้ก็โตพอจะปกป้องเอลลี่ได้แล้วเหมือนกัน”
“ถ้าเกิดเอลลี่ต้องบาดเจ็บผมคงเสียใจแย่เลย“

เขาใช้มือข้างหนึ่งประคองมือของเธอไว้ แล้วใช้มืออีกข้างหยิบบางอย่างวางบนฝ่ามือ

“พวงกุญแจ diy จากบูธของชิฟ ชาร์มาน่ะ”

“สุขสันต์วันฮาโลวีนนะ” ยิ้มให้

ทำเป็นรูปอะพอลโล่!?

/ได้ใบไม้เพิ่ม

เห็นอีกฝ่ายล้มหน้าคะมำก็รีบพุ่งตัวเข้าไปช่วยประคองอย่างลุกลี้ลุกลน

“หวา— เป็นอะไรมั้ย“

เขาคุกเข่าลงไปผูกเชือกรองเท้าให้ใหม่ดี ๆ ก่อนค่อยลุกขึ้นมารับคุกกี้และเก็บเอาไว้โดยที่ยังไม่ได้แกะเข้าปาก

“ขอบคุณนะครับ”
“รอไม่นานหรอก ผมแค่เป็นห่วงน่ะ”

เจ้าตัวส่งยิ้มให้อย่างเคย แล้วยื่นมือไปหาคนตรงหน้าอีกครั้ง

“เอลลี่ ขอมือหน่อยสิ”

(แบบถอดหน้ากาก ไม่มีใบไม้บนหัวเพราะวันนี้เปนหมาป่า)

(ช่วยด้วยยยยย😭😭😭😭)

(ข้างหลังนับเป็นทรงซ้อมั้ย)

(ข่าวการใช้ความรุนแรงของหัวหน้าชมรม ep 2 😭😭😭)

(ทุกคนที่กินซุปจะได้เป็นหนี้น้องเจคร่วมกัน)

(สมาชิกที่...น่ารัก😭)