"นั่นสิเนอะ ฉันเองก็ดีใจเหมือนกันนะ ที่ยังสนิทกับฟลินน์อยู่"

ตอบยิ้มๆ แล้วเหลือบมองมือที่จับกันไว้

"ทำแบบนี้เหมือนกับตอนเด็กๆ เลยเนอะ"
"แต่งตัวเป็นผี? แล้วก็จูงมือกันไปขอขนมแบบนี้ คิดถึงจังน้า"

พูดจบก็เบนสายตากลับมาที่ใบหน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง

"...จะว่าไปแล้ว ใต้หน้ากากเนี่ย ใส่แว่นมาด้วยรึเปล่า? "
"อย่าว่าจู้จี้งู้นงี้เลยนะ..แค่กลัวว่าถ้าไม่ใส่แล้วฟินน์จะเดินชน ไม่ก็ล้มเอาได้น่ะ.."

“ลักพาตัว? ยังเร็วไปสิบปีล่ะมั้งนั่น”

พูดติดตลกพร้อมกับขำนิดๆ ก่อนจะวางมือของตนลงบนมืออีกฝ่ายเบาๆ

และคงเพราะว่าอากาศกระมัง มือเธอจึงเย็นหน่อยๆ

“จริงเหรอ ดีใจจัง”
“ปกติไม่ค่อยใส่อะไรแบบนี้สะด้วยสิ”

ส่งยิ้มให้ ดูจะเขินที่ได้รับคำชมแบบนั้น

“ว่าไปแล้วช่วงนี้ฟินน์เป็นไงบ้างเหรอ อย่างชมรมหรือว่าเพื่อนๆ?”

“ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เลยนี่นะ เว้นแต่ตอนที่ออกบูธขนมก่อนหน้านี้”

“อื้อ เพราะว่าชอบนี่นา”

“ของทำมือเนี่ย ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่เคยเบื่อเลยล่ะ“

ประสานมือข้างแก้มตัวเองขณะที่ยิ้มขำเบา ๆ

”ถ้าฟินน์ชอบเหมือนกันฉันก็ดีใจนะ จะไม่ทำหายเหมือนกันแน่นอน!“

”จะว่าไป วันนี้ชุดของฟินน์เท่มากเลยนะ!“
”มองผ่าน ๆ นึกว่าเป็นคนละคนเลยล่ะ”

“วันนี้ไม่มีใบไม้แฮะ แอบรู้สึกแปลก ๆ สะแล้วสิ”

ว่าพลางไล่สายตามองชุดอีกฝ่ายหัวจรดเท้าแล้วขำเบา ๆ กับประโยคท้ายของตน

(มีอ้าตให้เท่าเทียมกันกับน้งฟินน์งาย ฮี่🌸✨)

(ให้มาให้กลับเยย .แปะ)

เธอเอียงคอมองเด็กหนุ่มที่เตือนเรื่องคุ้กกี้ สลับกับหูแมว

" ! "

" น่ารักจัง ไลร่าอยากมีบ้าง " แทนที่จะกลัวหรือระวัง เธอกลับยิ้มชอบใจ ก่อนจะหม่ำ ๆ คุ้กกี้รัว ๆ เลย

ปุ้ง !

จนหูงอกออกมา ???

" ดูสิ ๆ ไลร่ามีเหมือนนายแล้ว " ยิ้มร่าเริง

(แวะแปะพวงกุญแจชัด ๆ ไว้ให้ด้วยค่ะ🥺🤲🏻)

“นี่ ฉันเองก็มีของให้ฟินน์เหมือนกันนะ”

“เหมือนว่าเราจะใจตรงกันเลยล่ะ นี่!”

เธอชูพวงกุญแจจากซุ้มเดียวกันให้ดู

เป็นรูปทานุกิโอริกามิของฟินน์ล่ะ!

“แบมืออีกรอบหน่อยสิ”

ว่าแล้ววางมันลงในมืออีกฝ่ายเบา ๆ

“สุขสันต์วันฮาโลวีนเหมือนกันนะ!”

“โถ่ ไม่ได้หนักหนาอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”

เธอหัวเราะกลบเกลื่อน พลางเลื่อนสายตามองตามมือของอีกฝ่าย

“—”

เหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบเอาไว้ กระทั่งอีกฝ่ายวางพวงกุญแจที่ว่าลงบนมือของเธอ

“น่ารักจัง”
“อะพอลโล่นี่นา..ยังจำได้ด้วยเหรอ?”

หยิบจับพวงกุญแจอย่างเบามือราวกับเป็นของสำคัญ

“ฟินน์เก่งจัง ฉันชอบมากเลย ถูกใจสุด ๆ!”

ว่าพลางยิ้มออกมา

|