"ผมชอบทุกอย่างแหละครับ ยกเว้นหัวหอมนะ อึ๋ย"

เขาทำหน้าหยือกลับไปบ้างสุดท้ายก็ยิ้มออกมาอยู่ดี

"แต่ทุกอย่างมีเหตุผลที่เกิดมาของตัวเอง ผมเลยขอบคุณที่ทุกอย่างนั้นทำตามเหตุผลด้วยการอยู่บนโลกน่ะครับ"

"ผมพูดกำกวมรึเปล่านะ ฮ่าฮ่า ผมหมายถึงไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น"
"แค่สิ่งนั้นได้เกิดมาหรือได้ถูกสร้าง ผมก็รู้สึกขอบคุณแล้วล่ะครับ"

ดีแลนยิ้มแล้วจึงวาดมือชี้ท้องฟ้าเล่นไป
(ลูกชายทางนั้นน่ารักมากเลยค่ะ)

“ตายจริง มังกรนี่นา!”

ดวงตาเธอเบิกขึ้นอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันกลับมาแซวคนตรงหน้า

“ว้าววว ว่าแต่นายนี่เข้ากับสัตว์ได้ดีกว่าที่คิดแฮะ ต่อจากนี้วิชาสัตว์วิเศษไม่ต้องพึ่งฉันแล้วหรือเปล่าเนี่ย อุ้บ ฮ่ะๆๆ“

เจ้าตัวเล็กกำลังหลับอยู่ ถึงอย่างนั้นก็อดที่จะขำท่าทีของคนตรงหน้าไม่ได้จึงได้แต่พยายามกลั้นขำกับภาพตรงหน้า

/เดินมาเข้าเรียนตกกะปิ

"ว้า ดีเลยล่ะครับ น่ารักจริงๆ"

"คุณอาเธอร์ตั้งว่าเวลเวต งั้นผม..."
"รูบี้ อัญมณีงามที่จะส่องประกายได้ดีหากเราไม่รั้งเขาไว้.."

ชายหนุ่มล้มตัวนอนบนหญ้านแล้วอุ้มชูมังกรน้อยไว้ด้วยรอยยิ้มปลื้มปิติ

"อย่างน้อยเราก็ได้เจอกัน ดีกว่าไม่เคยได้เจอ"

ว่าแล้วจึงหันขวับมองคนที่นั่งตรงดูตนอยู่

"คุณอาเธอร์นอนดูมั้ยครับ สบายมากเลยนะ?"

รอยยิ้มจ้ากลับมาเปื้อนบนหน้าชายสกุลแอนน์อีกครั้ง

ดีแลนจับเมนเดรกลงกระถางได้สำเร็จ แต่เมื่อหันไปทำสีหน้าแสดงความดีใจให้คนข้างกายกลับมีของในชั้นพร้อมตกใส่เขา

"โคลต์!!ระวังครับ!!"

"เอ้ะ!? นั่นสิครับ"

ดีแลนผงกหัวขอบคุณคนข้างกาย เขาคว้ากระถางเข้มบนชั้นสูงมาตั้งไว้ด้านข้าง แล้วจึงใส่ดินลงในนั้นบ้างนิดหน่อย

"เอาล่ะ ผมจะย้ายแล้วนะครับ"

หลังจากยกเมนเดรกออกมา ดูเหมือนนอกจากจะเสียงดังเป็นพิเศษเจ้าตัวยังดิ้นพล่านราวอึดคึกคล้ายวัวชน
เสียงดังขึ้นกว่าหลายรอบที่แล้ว
+

(ปักค่ะๆ)

"ยินดีที่ได้รู้จักคุณพี่สาวนะครับ"

ดีแลนยิ้มและยืนขึ้นตัวตรง ส่วนสูงของเขาต่างจากหญิงสาวตรงข้ามพอสมควร แต่ความรู้สึกจากการแสดงออกของเขากลับดูอบอุ่น

"บทเพลงเมื่อกี้ไพเราะมากๆเลยล่ะครับ"

เขายิ้มจ้าพร้อมปรบมือขณะพูด

"ว่าแต่.. ขอถามได้มั้ยครับ ว่าคุณพี่สาวตั้งใจจะเล่นเพลงนี้ในโอกาสอะไรหรอครับ"

(ปักค่ะ!)

"ผมดูเห็นแก่ตัวซะแล้วสิ ฮ่าฮ่า"

เสียงหัวเราะก้องตัดบทพึงเงียบ

"ผมดันคิดถึงการจากลา แต่ไม่นึกถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันซะแล้ว"

ดีแลนยิ้มมุมปากอย่างผ่อนคลาย

"เพราะงั้น.."
"อาเธอร์! มาตั้งชื่อมังกรน้อยพร้อมกับผมกันเถอะครับ!!!"

ดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรมากจนเผลอเรียกอีกฝ่ายแบบไม่ขึ้นสรรพนามคุณซะแล้วสิ

ดีแลนนิ่งไปสักพักกับคำตอบพร้อมท่าทางอีกฝ่าย เขามองดูแล้วเงียบไป

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณอาเธอร์"

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยิ้มจ้าอีกครั้ง

"ป่าวหรอกครับ ผมคิดว่าเดี๋ยวเราคงต้องลามังกรจิ๋วนี่..."
"ผมเลยเรียกเขาตามที่เจอ.. ไม่รู้ว่าเป็นชื่อรึเปล่า"

เขาเงียบลงอีกครั้ง มือหนาลูบมังกรน้อยแล้วส่งไปเล่นกับอีกตัวข้างกาย
บรรยากาศอบอุ่นตามสีสันโทนร้อน แต่ถึงอย่างนั้นดีแลนกลับดูเงียบผิดปกติราวคิดอะไร

+

"ว่าแต่ คุณผู้ชายเจอผมด้วย ผมคิดว่าผมเนียนในต้นไม้นี้ซะอีก ฮ่าฮ่า"

เจ้าของผมบลอนด์สาดแสงเย้อยิ้มขณะเอื้อมมือคล้ายตบพื้นหญ้าให้อีกฝ่ายนั่งลง

"มานั่งสิครับๆ เดี๋ยวขาชาเอาหน่า~"

เสียงลากต่ำยาวเหมือนต้องการเชิญชวนเชิงบังคับ

"ผมติดหนี้คุณผู้ชายซะแล้ว! อ้ะ ลืมไป ผมดีแลนนะครับ เติมแอนน์ มีNด้วย!"

"ยินดีที่ได้เจอนะครับ"

ยิ้มจ้าพร้อมมือที่เอื้อมไปเชิงทักทายให้จับตอบมาจากชายหนุ่มสกุลแอนน์