" เจอกันที่ฮอกวอตส์ "

มือข้างที่ว่างยกขึ้นโบกเบา ๆ เป็นการบอกลาอีกฝ่าย

" ... เราก็กลับกันเถอะทิม "

เมื่อแผ่นหลังของเพื่อนหายไป เธอจึงหันหลังเดินฝ่าฝูงชนเพื่อกลับบ้านตนเองพร้อม ๆ กันกับฝาแฝดหนุ่มข้างตัวเช่นกันด้วยเครือข่ายผงฟลูในตรอกไดแอกอนที่พวกเธอใช้ในการเดินทางมาก่อนหน้านี้

( เย่ ขอบคุณเช่นกันค่า 🎉 )

" ถือจนถึงบ้านไหวแน่นะเคล "

รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้น เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทางที่แทบจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ของคนตัวเล็กกว่า

" งั้นรีบกลับก่อนที่จะไม่มีแรงแบกกระเป๋าขึ้นรถไฟในวันเปิดเทอมกันเถอะ "

" นายกลับยังไงล่ะเคล ? "

โดโรธีถามเขาด้วยท่าทางสงสัยเล็กน้อยพร้อมกับถือหนังสือใหม่ในมือทั้งสองเล่มเอาไว้แนบกาย

โดโรธีที่เข้ามาภายในร้านเป็นคนแรกเธอไม่ได้ซื้อหนังสืออะไรมากมายเหมืนนกับเคลิสส์ หยิบติดไม้ติดมือมาเพียงแค่ 2 เล่มเท่านั้น เพราะที่บ้านก็มีหนังสือที่เหมือนกับที่นี่แทบจะหมดทั้งร้านเรียงรายอยู่บนห้องสมุดอยู่แล้ว

" เสร็จแล้วเหมือนกัน "

" ฉันว่าซื้อเพิ่มอีกสัก 5 เล่มดีไหมเคล ? บ้านหนังสือของนายน่าจะขาดหลังคานะ "

เธอหัวเราะออกมาเล็กน้อยในการแซวเขาเล่น ก่อนจะตรงไปเพื่อจ่ายค่าหนังสือ

มุมปากยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มบาง ๆ พร้อมกับขาที่ก้าวเดินไปยังจุดหมายแรกที่ตกลงกันไว้เมื่อครู่ ...

เวลาผ่านไปราว ๆ 2 ชั่วโมงได้ ทั้งตัวเธอและชายหนุ่มอีกสองคนก็ได้มาลงเอยที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกในที่สุด แน่นอนว่าพวกเด็กที่รักการอ่านจนแทบจะสิงเข้าไปในหนังสือเหล่านั้นอย่างพวกเธอย่อมไม่รอช้าแน่นอนและเป็นโดโรธีที่รีบเดินนำเข้าร้านไปก่อนด้วยความตื่นเต้นแม้จะต้องเบียดเสียดกับผู้คนก็ตาม

เธอเหลือบมองคนข้าง ๆ ที่ทำทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวแม้ในมือจะกำเจ้าหนูนั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงอยู่ด้วยความขบขันเล็กน้อย ก่อนละความสนใจกลับมาอ่านจดหมายฉบับที่เขียนเกี่ยวกับของใช้จำเป็นสำหรับชั้นปีที่ 6 นี้ เพื่อทวนสิ่งที่จำเป็นต้องซื้ออีกครั้ง

" แล้วปีนี้นายต้องตัดเสื้อคลุมใหม่หรือเปล่าเคล ? "

เธอนึกขึ้นมาได้ว่าปีนี้ทิโมธีก็เหมือนจะต้องตัดชุดคลุมใหม่อีกครั้งเพราะเขาตัวยืดขึ้นแทบจะทุก ๆ ปี ส่วนเธอหยุดยืดไปแล้ว

" ตอนแรกพวกเราว่าจะแวะไปซื้อพวกของปรุงยาสำหรับปี 6 ก่อนน่ะ เพราะมันน่าจะไม่หนักเท่าหนังสือที่ต้องแบกเทียวไปเทียวมา "

เพราะหนังสือที่ใช้เรียนในแต่ละชั้นปีมีน้ำหนักมาก การจะแบกไปด้วยตลอดการซื้อของเลยเป็นอะไรที่พวกเธอไม่ค่อยอยากจะทำนัก

" แต่ถ้านายคิดว่าตัวเองแข็งแรงมากพอที่จะแบกมันไปตลอดทาง พวกเราก็จะไปด้วยนะ "

ว่าจบเธอก็ยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อยราวกับมีแผนในใจที่ไม่ได้บอก

โดโรธีพยักหน้ารับคำตอบของอีกฝ่าย มันไม่น่าแปลกใจนักที่จะมีเหล่าผู้วิเศษมากหน้าหลายตามารวมตัวกันในวันเช่นนี้

ก็มันใกล้กับวันเปิดเทอมประจำปีของโรงเรียนแล้วนี่นะ

" พวกเราเองก็เหมือนกัน "

" ถ้างั้นพวกเราไปด้วยกันดีไหม ? ซื้อของให้ครบพร้อมกันเลย "

เธอเสนอไอเดียออกไปเพราะไม่ว่าจะยังไงพวกเธอทั้ง 3 คนก็เรียนอยู่ในชั้นปีเดียวกัน ของที่จำเป็นต้องซื้อในวันนี้ก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้วด้วย

มือเรียวยกขึ้นโบกทักทายรูมเมทคนสนิทของฝาแฝดหนุ่มด้วยท่าทางที่ดูเป็นมิตร พร้อมรอยยิ้มที่ยิ้มไม่ถึงดวงตาอันเป็นเอกลักษณ์ ก่อนสาวเท้าก้าวเดินเข้าไปหาพร้อมกับฝาแฝดข้างๆที่ไม่แม้แต่จะเปิดปากพูดด้วยซ้ำ

" มาซื้อของวันนี้เหมือนกันเลยสินะ ? "

" ซื้ออะไรไปบ้างแล้วหรือยังล่ะ ? "

โดโรธีกล่าวพร้อมกับเอียงคอกอดอกมองคนตัวเล็กกว่า จะบอกว่าตัวเธอสูงเกินไปก็คงจะถูก แหม๋ ก็ยีนที่บ้านมันดีนี่นะ ทำไงได้

( สนใจค่า 🤏🎉)