ถึงอย่างนั้น หากนานๆครั้งพูด มันคงจะเป็นอะไรที่ทำให้จดจำได้ดีมากเช่นกัน

สายตาจับจ้องดวงตาคู่สีฟ้านิ่ง มือที่ใช้โอบเอวเมื่อครู่ เปลี่ยนมาลูบไล้เรือนผมด้านข้างอย่างน่าเอ็นดู ก่อนใช้นิ้วเลื่อนลูบใบหูและสันคอ

“ ฉันรักเธอ, ..เอสเทลล์ ”

“…คบกับฉันนะ ”

เขาเอ่ยขึ้นอย่างระวังคำพูด ราวกับไม่คุ้นชินกับการพูดประโยคเมื่อครู่ แต่ไร้ซึ่งความประหม่าเพราะมั่นใจในคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า

" ...อื้ม "

ปลายนิ้วของการ์เรตนั้นเย็นเฉียบ ทันที่ที่สัมผัสกันก็ทำใจเขาเต้นโครมครามอย่างห้ามไม่ได้

มันแปลก...แปลกมาก ๆ

แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกอบอุ่น..

ปลายนิ้วก้อยค่อย ๆ ขยับไปเกี่ยวทีละนิด ใบหน้าแดงซ่านตัดกับสีผมขาวสว่าง แม้อากาศจะเย็นลงมากแล้วแต่ทำไมถึงรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา

" ฉันเองก็จะ..รอดูนายนะ "

" ต้องดูดีมากแน่ ๆ "

" เลย... "

เสียงแทบหายไปกับอากาศแล้วล่ะ...

"เธอล้อเล่นได้น่ากลัวมากเลยล่ะ..."
เธอตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

เธอหยุดนิ่งไปสักพัก ครุ่นคิดเกี่ยวกับชนิดของต้นหญ้าที่เมเดลกล่าวถึง

"ถ้าเป็นหญ้าน้ำประสานล่ะก็ เธอรดน้ำมันถูกแล้วล่ะ" เธอยิ้มออกมาจนตาหยี้ในขณะที่พูด

"เธอแค่ต้องรดน้ำวันละครั้งให้ชุ่มๆ ก็พอแล้ว พอต้นหญ้าโตขึ้นเธอค่อยรดให้น้อยลง แล้วก็ลดจำนวนวันลงล่ะ!"

ซินเทียหันไปทางคนต้นเสียง เธอมองลงไปที่กระถางต้นไม้ของเมเดล

เธอพิจารณาอยู่สักครู่หนึ่ง

"เมเดลปลูกต้นอะไรหรอ ถ้ารู้ชนิดของมัน ฉันจะแนะนำได้ดีขึ้นน่ะ"

เธอถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสบายๆ และใจเย็น