(กอด ต้อนรับกลับค่า)

"อ๊ะ..พอดีว่าเขาคิดหนี้ดิฉันนิดหน่อยเลยทำฃานให้ดิฉันน่ะค่ะ คิดว่าต่อจากนี้กับแองจี้ก็คงจะได้เจอเขาบ่อยๆเหมือนกัน"

ออเรกล่าวด้วยรอยยิ้มเปล่งประกาย ส่วนเรื่องเบื้องลึกเบื้องหลังว่ามันเกิดอะไรขึ้นจริฃๆ ก็ใฟ้รู้กันแค่เธอกับชายคนนั้นคงจะดีกว่า

เธอยังอยากเป็นเด็กสาวแสนดีในสายตาอฝ.อยู่นี่นา

"การลูบผมเด็กสาวที่ตนเองไม่ได้ชอบเป็นการกระทำของชายเจ้าชู้นะคะ ทราบรึเปล่า"

ออเรกล่าวยิ้มๆ เธอแค่พูดหยอกเล่นเท่านั้นไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก

ดวงตาของเธอค่อยๆปิดลง ก่อนที่จะแทนที่ด้วยเสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอเป็นสัญญาณว่าเธอนั้นหลับไปแล้ว

ใบหน้าของเธอไร้รอยยิ้มใดๆ ต่างจากตอนที่ตื่นนอน คงเป็นใบหน้าที่หายากน่าดู

"ก็หวังว่าจะเป็นแบบที่ออสตินว่าล่ะนะคะ"

"ว่าแต่เริ่มหนักซะแล้วสิ"

เธอบ่นออกมาเล็กน้อยเพราะช่วยอฝ.ถือฟนัวสือ แม้ในความเป็นจริง กับคนที่เล่นกีฬาเช่นเอนั้นแค่นี้มันสบายมากก็ตาม

ก็แค่อยากแกล้งเท่านั้นนั่นล่ะเจตนาของเธอ

แกล้งอฝ.เท่าไฟร่ก็ไม่เบื่อเลยนี่นา..

"อย่าไปทำแบบนี้กับใครใช่มั้ยล่ะคะ เข้าใจแล้วค่ะๆ"

แต่จะทำมั้ยก็.. ออเรคิดก่นจะยิ้มออกมาจากนั้นจึงบิดขี้เกียจเล็กน้อยและเอนตัวพิงไหล่อฝ.

แก้มของเธอหนุนบนไหล่ของอฝ.พลางยิ้มเล็กน้อย

"ตัวอุ่นจังเลยนะคะ ดิฉันขอพักสายตาหน่อยจะได้รึเปล่า"

ออเรใช้เวล่เลือกอยู่สักพัก ของก็เต็มไม้เต็มมืสุดๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็วันนี้เธอมีคนช่วยถือของนี่นา

"ฝากด้วยนะ^^"

ว่าแล้วก็ให้ชายหนุ่มผู้โชคร้ายถือของไป ส่วนพวกเธอก็ขอไปเดท(?)กันต่อแล้วกัน

"อ๊ะ จริงด้วยนะคะ"

"ดิฉันได้ยินว่ามีร้านนึงเปิดใหม่ พายฟักทอฃอร่อยสุดๆ ไปทานด้วยกันมั้ยคะ"

"จริงๆดิฉันว่าจะตั้งชมรมล่ะค่ะ ชมรมหมากรุกพ่อมด!"

"ฟังดูน่าสนใจมั้ยคะ ดูเหมือนดิฉันจะชื่นชอบมันมากจริงๆล่ะค่ะ"

ออเรกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพลางยิ้มออกมาเบาๆ ถ้าไม่ชื่นชอบก็คงไม่ถึงขั้นตั้งชมรมขึ้นมาหรอก

"ออสตินคิดว่า..จะมีคนมาสมัครมั้ยคะ..กังวลจัง..ถ้ามีสมาชิกไม่กี่คนก็จะโดนยุบสินะคะ.."

"อะไรกัน คำเอ่ยชวนแรกที่ฉันพูดก็พูดกับออสตินนะคะ นี่คิดว่าดิฉันเป็นคนยังไงที่จะให้ขนมสัตว์เลี้ยงเพื่อนก่อนเพื่อนน่ะ"

ออเรกล่าวพลางหัวเราะเบาๆก่อนจะหยิบคุกกี้ขึ้นมาคาบไว้และขยับใบหน้าเข้าไปใกล้อีกคน

ใบหน้าของเธอคล้ายกำลัฃบอกให้อฝ.งับคุกกี้จากปากเธอซะแต่สุดท้ายไม่กี่วิเธอก็ถอนหน้าออกและกินคุกกี้ดังกล่าวเอง

"ไม่แกล้งแล้วค่ะ เอาล่ะ อ้ามสิคะ^^"

พูดพลางป้อนทำท่าป้อนคุกกี้ให้อีกคน

"เป็นคำพูดที่ดูมีประสบการณ์จังค่ะ คงต้องมองออสตินใหม่แล้วสิ"

ออเรลิอุสกล่าว จริงๆเดทเนี่ยเธอคิดว่ามันจะใช้ได้ทั้งกับเพื่อนและคู่รักเสียอีก ไม่ได้ใช้เหมือนกันสินะเนี่ย..

เป็นอะไรที่ตำราสอนไม่ได้จริงๆ

คิดจบก็ดึงให้อฝ.เดินตามเธอไปอีกครา จนถึงหน้าร้านขายไม้กวาด ออเรลิอุสมองดูไม้กวาดที่ตั้งโชว์อยู่หน้าตู้กระจก

"เหมือนจะยังไม่มีรุ่นใหม่แหะ น่าเสียดาย งั้นพาไปซื้อหมากรุกแทนหน่อยสิ"

"ว่ากันว่าสัตว์เลี้ยงจะเหมือนเจ้าของล่ะค่ะ คิดว่าคำพูดนั่นเชื่อได้มากน้อยเท่าไหร่หรือคะ"

เธอกล่าวพลางขยับมือเกาใต้คอของมันไปพลาง รอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนปรากฎขึ้น

"ดิฉันคิดว่าค่อนข้างเชื่อได้เลยล่ะค่ะ ก็นะคะ น่ารักเหมือนกันเลยนี่นา"

ว่าจบก็จุ๊บที่เจ้านกแก้วครั้งนึงและผละมือออก

"จริงด้วยดิฉันพกขนมมาด้วย อยากทานด้วยกันสักหน่อยมั้ยคะ เป็นคุกกี้น่ะ ว่าแต่พวกนกกินอะไรพวกนี้มากๆคงไม่ดีสินะคะ"

"ก็ต้องชอบสิคะ มันสนุกนี่นา"

เธอกล่าวพลางยิ้มไปพลางฮัมเพลงไปพลางคล้ายกับอารมณ์ดีสุดๆ

"ว่าแต่นิยามของคำว่าเดทก็ไม่ใช่ว่าการที่คน2คนออกมาเที่ยวเล่นด้วยกันหริกฟรือคะ เพราะแบบนั้นนี่ก็คือเดทไม่ใช่หรอคะ หรือดิฉันเข้าใจผิด?"

ออเรลิอุสกล่าวถามพลางเอียงคอเล็กน้อบและจ้องมอฃอฝ.ราวกับต้องการให้ช่วยตอบคำถามที่เธอได้ถามออกไป

"ถ้ามีเวทมนต์ที่ไว้ช่วยในการบันทึกเสียงได้คงดีไม่น้อยเลยนะคะ เอ๊ะหรืมีกันนะ ดิฉันควรจะลองหาดูเสียแล้ว"

ออเรลิอุสกล่าวด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ ก่อนจะปล่อยคุณพั้มกินให้ไปนั่งที่เบาะตรงข้ามที่มีกระเป๋าวางไว้ก่อนหน้าแล้ว

"แต่ก็อย่าที่เห็นที่นั่งตรงข้ามดิฉันเต็มแล้วค่ะ เพราะงั้นก็เหลือแค่ที่นั่งข้างดิชั้นแล้วล่ะค่ะ"

เราทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆตามแรงดึงของออเรลิอุสที่มีมหาศาล..

เมื่อเดินไปได้สักพัก เธอก็หันกลับไปมองหน้าออสตินก่อนจะยิ้มออกมาจนดวงตากลายเป็นสระอิ

"นี่เหมือนกับว่า..เรากำลังเดทกันอยู่สินะคะ"

ว่าจบก็หัวเราะออกมา คาดหวังกับปฎิกิริยาของทางนั้นสุดๆ คงจะไม่ชอบใจสินะ ใช่แน่ๆ

"อืมมม แต่หุ่นแบบแองจี้สวยมากเลยนี่คะ แถมผิวยังดีสุดๆอีก"

เธอกล่าวพลางจ้องหน้าของอฝ.ไปพราง สวย สวยจริงๆนั่นแหละ ก่อนจะกระแฮ่มไอและได้เข้าไปในร้านหนังสือด้วยกันในที่สุด

เธอค่อยๆเดินไปเลือกหนังสือตามรายการที่ได้จดเอาไว้ก่อนหน้าพร้อมทั้งไม่ลืมทีจะซื้อปากกาขนนกตามที่ตั้งใจไว้ก่อนหน้านี้ด้วย

"ว่าแต่หลังซื้อของเสร็จอยากไปทานอาหาด้วยกันมั้ยคะ"

เธอหันไปคุยกับอีกคน

"จะให้นั่งดีรึเปล่านะ"

เธอกล่าวพร้อมยิ้มให้อฝ. ตู้ของเธอมีเธอแค่เพียงผู้เดียวจริงๆนั่นแหละนะ แต่เธออยากจะพักผ่อนเสียหน่อยเนี่ยสิ

ว่าจบก็เงียบไปพลางมือก็นั่งลูบแมวเปอร์เซียขนส้มนามพัมกิ้นไปพลาง คิดไปสักพักจึงเอ่ยขึ้น

"อ๊ะถ้าสมมุติขอร้องล่ะก็ดิฉันจะลองพิจจารณาดูก็ได้นะคะ?"

เธอมองสีหน้าจากอีกคนก่อนจะหัวเราะออกมา

"ดิฉันจะยอมให้นั่งด้วยแล้วกันค่ะ กรณีพิเศษ"

"ไม่ถามกับใครแบบนี้ยู่แล้วค่ะ อีกอย่างก็ทร่ยแหละค่ะว่าไม่อ่านแค่อยากหลอกเล่นเพียงเท่านั้นเอง"

เธอกล่าว ก่อนจะยิ้มให้อฝ.และจึงใช้แขนข้างที่ว่างควงแขนของอฝ.ที่ไม่ได้ถือหนังสือก่อนจะพาเดินมาด้วยกัน

"ไหนๆก็เจอกันแล้ว ไปเดินเล่นด้วยกันเถอะนะคะ^^ ดิฉันอยากไปดูไม้กวาดรุ่นใหม่เสียหน่อย"

"อืมมม เราไปซื้อหนังสือสำหรับปี6กันก่อนดีกว่านะคะ! แล้วก็ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ วันนี้ดิฉันเอาคนถือของ"

ออเรลิอุสคร่าวพลางผายมือให้เห็นชายหนุ่มคนนึงที่อยู่ในชั้นปีเดียวกัน

"วันนี้เค้าจะมาถือของให้พวกเราล่ะค่ะ งั้น ไปกันเถอะนะคะ"

ว่าจบก็ควงแขนอฝ.เดินไปเลือกซื้อหนังสือด้วยกันทันที

"ว่าแต่ดิฉันอยากจูงใฟ้ได้เท่าแองจี้จังเลยค่ะ สูงประมาณนั้นคงจะดีน่าดูเชียว"

"อะไรกันคะ"

"..นี่อย่าบอกนะคะว่า.."

ปมคิ้วค่อยๆขมวดเข้าหากัน ราวกับทราบว่าอฝ.กำลังคิดอะไรอยู่ นี่กำลังกล่าวหาว่าเธออ่านอะไรพวกนั้นรึเปล่า

แน่นอนว่าไม่

"ไม่ค่ะไม่มีทาง"

แต่ถ้าเป็นหนังสือจำพวกร่างกายก็พอจะอ่านอยู่บ้างนั่นแหละนะ แต่ไอ่หนังสือที่ไม่มีแก่นสารเช่นนั้นน่ะเธอไม่มีทางที่จะหยิบมันมาอ่านอยู่แล้ว

"เสียมารยาทจริงๆเลยค่ะ"

เธอจ้องมองผลลัพธ์ที่น่าพอใจนี้อย่างอารมณ์ดี พลางมือก็ค่อยๆยื่นไปจับที่ใบหูที่ขึ้นสีแดงออกมา จนเด่นหรา

ราวกับกำลังบอกความรู้สึกทุกอย่างโดยไม่สามารถที่จะปิดบังอะไรจากใครได้เลย

น่าพอใจ นั่นคือสิ่งที่เธอคิด

"ดิฉันรู้ตัวว่ากำลังพูดอะไรค่ะ เพราะงั้นเลยพูดออกไป"

"แถม ถึงวัยแล้วแท้ๆ ไม่ได้อ่านจริงๆหรอคะ"

"มองหน้าดิฉันขนาดนั้น มีอะไรติดหน้ดิฉันหรือคะ"

เธอกล่าวถามพลางเลิ่กคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอียงคออฝ. ดูเหมือรจะไม่เข้าใจที่เธอพูดสินะ..ก็คงต้องพูดตรงๆให้เข้าใจแล้วล่ะ

รอปฎิกิริยาเลยล่ะ.. หญิงสาวค่อยๆขยับใกล้อีกคนและเขย่งเท่าและกระซิบที่ข้างหูอฝ.

"หนังสือ..—--น่ะค่ะ..^^"

แล้วจึงถอนหน้าออก

"ดิฉันสังเกตุถึงความเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆของคนที่สำคัญได้เสมอนั่นแหละค่ะ"

ว่าจบเธอก็ยิ้มให้อฝ.และจึงเอื้อมมือที่ว่างแล้วเกลี่ยเส้นผมที่ดูจะบังตาอฝ.ให้จากนั้นจึงถอนมือออก

"ว่าแต่ซื้อหนังสือมาเยอะเชียวนะคะ ถึงขะผิดหวังก็ตามที่เป็นเพียงหนังสือทั่วไป"

"ดิฉันคิดว่าจะซื้อหนังสือที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ซะอีก ทั้งที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นแล้วแท้ๆเชียว น่าผิดหวังจังค่ะ"<--กำลังหาเรื่องแบล็คเมล์อีกคนเล่น

"เขียนไว้เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ"

เธอกล่าวพลางยิ้มให้เพื่อนสาวไปพลาง

"ว่าแต่ ขอบคุณนะคะ คงต้องไปดูชุดหมากรุกตามที่แองจี้แนะนำซะแล้วสิคะ ดิฉันมีแค่ชุดเดียวเอง ถึงจะไม่ทราบว่าจะมีใครสนใจมั้ยแต่มีเพิ่มอีกสักชุด2ชุดก็คงไม่เสียหาย"

"แองจี้ช่วยพาไปเลือกหน่อยได้มั้ยคะ"

เธอว่าจบก็ยิ้มออกมาและจับมือเพื่อนสาวของเธอไว้และยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูค่ดหวังว่าจักได้ไปเดินเที่ยวกับเพื่อนของเธอ

"จริงๆคิดว่าสูฃขึ้นสัก2-3มิลได้ล่ะมั้งคะ"

ออเรลิอุสกล่าวพึมพำก่อนจะยิ้มให้เพื่อนสาวอีกครา

เธอไม่ได้พูดเล่นนะ แต่คิดว่าสูงเพิ่มขึ้นเท่านั้นจริงๆนั่นแหละ

"โอ๊ะ ได้สิคะ ไว้จะแวะดูนะคะ จริงๆว่าจะศึกษาเรื่องหมากรุกเพิ่มขึ้นสักหน่อย ดิฉันอยากตั้งชมรมน่ะค่ะ"

"แองเจล่านี่เอง คิดว่าใครซะอีก พอดีดิฉันจะมาเลือกดูปากกาขนนกด้านใหม่เสียหน่อยน่ะค่ะ เหมือนด้ามเดิมที่มีตะห่ยไปไหนเสีนแล้วก็ไม่รู้"

ออเรลิอุสตอบกลับพล่งยิ้มอ่อนๆให้หญิงสาสตรงหน้า ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้พบเจออฝ.เช่นนี้

"อ๊ะดูเหมือนแองจี้จะดูสูงขึ้นกว่าครั้งก่อนที่เจอรึเปล่าคะ"

เธอกล่าวขึ้นพลางยิ้มออกมาและจ้องมองอีกฝีายโดยละเอียด

"ซุ่มซ่ามจังนะคะ"

"บางทีอาจจะได้เวลาตัดแว่นแล้วรึเปล่าคะ"

ออเรลิอุสกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มพลางมือก็หยิบหลังสือที่อฝ.มาถือไว้2-3เล่มและมองอฝ.ก่อนจะยิ้มหวานออกมา

"สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเป็นเช่นไรบางคะ^^"

"ดูเหมือนผมจะยาวขึ้นจากครั้งล่าสุดที่เห็นนะคะ ถ้าปล่อยทิ้งไว้ให้ยาวไปมันจะทิ่มตาเอาได้นะคะ ระวังด้วยล่ะ"