Arther Maregrave
@hwww-arther.bsky.social
อาเทอร์ แมร์เกรฟ - Arther Maregrave | Y7 | Slytherin #HWWW_Commu
Doc: https://docs.google.com/document/d/1pGLOs7fW6vI1SmlERL2smXPzFmp36cc9AUSTwRE1nc0/edit?usp=sharing
head cr. : cms.SHIBELL
Doc: https://docs.google.com/document/d/1pGLOs7fW6vI1SmlERL2smXPzFmp36cc9AUSTwRE1nc0/edit?usp=sharing
head cr. : cms.SHIBELL
(แซงคิวฟอรูทเบเบ้)
November 1, 2025 at 5:33 PM
(แซงคิวฟอรูทเบเบ้)
คิ้วเลิกขึ้นสูงพร้อมสองเท้าที่หยุดนิ่งชะงักกึก
"...แยกนอนก่อน?"
อยู่ๆก็โดนจับแยกกลางดึกทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังนอนด้วยกันก็แอบรู้สึกแปลกๆพิกล
"ก็...คงได้ละมั้ง"
งุนงงสงสัย แต่ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาพิสูจน์คน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคงจะจบดี
ก่อนจะค้นพบเพียงเมอร์ลินที่ขู่ฟ่อราวกับรับรู้ได้ในยามเช้าตรูและผู้ก่อเหตุที่หนีไปแล้ว
(จบโรล)
"...แยกนอนก่อน?"
อยู่ๆก็โดนจับแยกกลางดึกทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังนอนด้วยกันก็แอบรู้สึกแปลกๆพิกล
"ก็...คงได้ละมั้ง"
งุนงงสงสัย แต่ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาพิสูจน์คน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคงจะจบดี
ก่อนจะค้นพบเพียงเมอร์ลินที่ขู่ฟ่อราวกับรับรู้ได้ในยามเช้าตรูและผู้ก่อเหตุที่หนีไปแล้ว
(จบโรล)
November 1, 2025 at 5:33 PM
คิ้วเลิกขึ้นสูงพร้อมสองเท้าที่หยุดนิ่งชะงักกึก
"...แยกนอนก่อน?"
อยู่ๆก็โดนจับแยกกลางดึกทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังนอนด้วยกันก็แอบรู้สึกแปลกๆพิกล
"ก็...คงได้ละมั้ง"
งุนงงสงสัย แต่ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาพิสูจน์คน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคงจะจบดี
ก่อนจะค้นพบเพียงเมอร์ลินที่ขู่ฟ่อราวกับรับรู้ได้ในยามเช้าตรูและผู้ก่อเหตุที่หนีไปแล้ว
(จบโรล)
"...แยกนอนก่อน?"
อยู่ๆก็โดนจับแยกกลางดึกทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังนอนด้วยกันก็แอบรู้สึกแปลกๆพิกล
"ก็...คงได้ละมั้ง"
งุนงงสงสัย แต่ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาพิสูจน์คน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคงจะจบดี
ก่อนจะค้นพบเพียงเมอร์ลินที่ขู่ฟ่อราวกับรับรู้ได้ในยามเช้าตรูและผู้ก่อเหตุที่หนีไปแล้ว
(จบโรล)
"ให้ตายสิ..."
เขาลอบถอนหายใจเสียงเบาพร้อมกลั้วหัวเราะกับคำหยอกเอินนั่น สองมือเองก็เกาคางเบาๆและประคองมันขึ้นอีกครั้ง
"เห็นแก่ที่คุณดูถูกชะตากับมันเมอร์ลิน"
"แต่เมอร์ลินต้องไม่พอใจแน่ๆ"
แน่นอนว่าชื่อที่เหมือนกันนั้นไม่ได้หมายถึงสิ่งเดียวกัน
"ก็เมอร์ลินขี้หวงมากนี่ โดยเฉพาะถ้าเกี่ยวกับฉัน"
เขาลอบถอนหายใจเสียงเบาพร้อมกลั้วหัวเราะกับคำหยอกเอินนั่น สองมือเองก็เกาคางเบาๆและประคองมันขึ้นอีกครั้ง
"เห็นแก่ที่คุณดูถูกชะตากับมันเมอร์ลิน"
"แต่เมอร์ลินต้องไม่พอใจแน่ๆ"
แน่นอนว่าชื่อที่เหมือนกันนั้นไม่ได้หมายถึงสิ่งเดียวกัน
"ก็เมอร์ลินขี้หวงมากนี่ โดยเฉพาะถ้าเกี่ยวกับฉัน"
November 1, 2025 at 4:52 PM
"ให้ตายสิ..."
เขาลอบถอนหายใจเสียงเบาพร้อมกลั้วหัวเราะกับคำหยอกเอินนั่น สองมือเองก็เกาคางเบาๆและประคองมันขึ้นอีกครั้ง
"เห็นแก่ที่คุณดูถูกชะตากับมันเมอร์ลิน"
"แต่เมอร์ลินต้องไม่พอใจแน่ๆ"
แน่นอนว่าชื่อที่เหมือนกันนั้นไม่ได้หมายถึงสิ่งเดียวกัน
"ก็เมอร์ลินขี้หวงมากนี่ โดยเฉพาะถ้าเกี่ยวกับฉัน"
เขาลอบถอนหายใจเสียงเบาพร้อมกลั้วหัวเราะกับคำหยอกเอินนั่น สองมือเองก็เกาคางเบาๆและประคองมันขึ้นอีกครั้ง
"เห็นแก่ที่คุณดูถูกชะตากับมันเมอร์ลิน"
"แต่เมอร์ลินต้องไม่พอใจแน่ๆ"
แน่นอนว่าชื่อที่เหมือนกันนั้นไม่ได้หมายถึงสิ่งเดียวกัน
"ก็เมอร์ลินขี้หวงมากนี่ โดยเฉพาะถ้าเกี่ยวกับฉัน"
"หรือบางทีอาจจะแค่ปล่อยให้เจ้าแมวนี่กลับไปห้องของตัวเองด้วยตัวของตัวเอง"
เขาเอ่ยเสนอพร้อมสองเท้าที่หยุดลง แล้วจึงย่อตัวลงปล่อยแมวลงพื้น
แต่กระนั้นเจ้าแมวแปลกหน้ากลับติดหนึบไม่ยอมปล่อย กางเล็บเกาะเสื้ออาเทอร์แน่นตาใสพร้อมส่งเสียงออดอ้อน
"เดี๋ยวเถอะ..."
เขาเอ่ยเสนอพร้อมสองเท้าที่หยุดลง แล้วจึงย่อตัวลงปล่อยแมวลงพื้น
แต่กระนั้นเจ้าแมวแปลกหน้ากลับติดหนึบไม่ยอมปล่อย กางเล็บเกาะเสื้ออาเทอร์แน่นตาใสพร้อมส่งเสียงออดอ้อน
"เดี๋ยวเถอะ..."
November 1, 2025 at 4:38 PM
"หรือบางทีอาจจะแค่ปล่อยให้เจ้าแมวนี่กลับไปห้องของตัวเองด้วยตัวของตัวเอง"
เขาเอ่ยเสนอพร้อมสองเท้าที่หยุดลง แล้วจึงย่อตัวลงปล่อยแมวลงพื้น
แต่กระนั้นเจ้าแมวแปลกหน้ากลับติดหนึบไม่ยอมปล่อย กางเล็บเกาะเสื้ออาเทอร์แน่นตาใสพร้อมส่งเสียงออดอ้อน
"เดี๋ยวเถอะ..."
เขาเอ่ยเสนอพร้อมสองเท้าที่หยุดลง แล้วจึงย่อตัวลงปล่อยแมวลงพื้น
แต่กระนั้นเจ้าแมวแปลกหน้ากลับติดหนึบไม่ยอมปล่อย กางเล็บเกาะเสื้ออาเทอร์แน่นตาใสพร้อมส่งเสียงออดอ้อน
"เดี๋ยวเถอะ..."
เขาเพ่งสายตามอง พร้อมทั้งใช้มือปัดป่ายขนยาวๆที่คอ
“มี”
แล้วจึงขยับเข้าไปใกล้แสงไฟและหรี่ตามองอย่างจริงจัง ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกายพร้อมหลุดรอยยิ้มมุมปาก
“ชื่อคล้ายคุณเลย เมอร์รี่”
“มี”
แล้วจึงขยับเข้าไปใกล้แสงไฟและหรี่ตามองอย่างจริงจัง ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกายพร้อมหลุดรอยยิ้มมุมปาก
“ชื่อคล้ายคุณเลย เมอร์รี่”
October 30, 2025 at 6:26 PM
เขาเพ่งสายตามอง พร้อมทั้งใช้มือปัดป่ายขนยาวๆที่คอ
“มี”
แล้วจึงขยับเข้าไปใกล้แสงไฟและหรี่ตามองอย่างจริงจัง ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกายพร้อมหลุดรอยยิ้มมุมปาก
“ชื่อคล้ายคุณเลย เมอร์รี่”
“มี”
แล้วจึงขยับเข้าไปใกล้แสงไฟและหรี่ตามองอย่างจริงจัง ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกายพร้อมหลุดรอยยิ้มมุมปาก
“ชื่อคล้ายคุณเลย เมอร์รี่”
“ขอดูขาหน้าหน่อย”
เขาเอ่ยขอพอเป็นพิธี แล้วจึงพลิกอุ้งมือแมวเพื่อตรวจเช็คลักษณะและขนาด เพราะแมวในที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่มีแค่ตัวเดียว
สายตาสังเกต จดจำ แล้วจึงกวาดตามอง ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่รอยหนึ่ง
“น่าจะรอยเท้านั่น”
พร้อมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
เขาเอ่ยขอพอเป็นพิธี แล้วจึงพลิกอุ้งมือแมวเพื่อตรวจเช็คลักษณะและขนาด เพราะแมวในที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่มีแค่ตัวเดียว
สายตาสังเกต จดจำ แล้วจึงกวาดตามอง ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่รอยหนึ่ง
“น่าจะรอยเท้านั่น”
พร้อมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
October 26, 2025 at 6:28 PM
“ขอดูขาหน้าหน่อย”
เขาเอ่ยขอพอเป็นพิธี แล้วจึงพลิกอุ้งมือแมวเพื่อตรวจเช็คลักษณะและขนาด เพราะแมวในที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่มีแค่ตัวเดียว
สายตาสังเกต จดจำ แล้วจึงกวาดตามอง ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่รอยหนึ่ง
“น่าจะรอยเท้านั่น”
พร้อมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
เขาเอ่ยขอพอเป็นพิธี แล้วจึงพลิกอุ้งมือแมวเพื่อตรวจเช็คลักษณะและขนาด เพราะแมวในที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่มีแค่ตัวเดียว
สายตาสังเกต จดจำ แล้วจึงกวาดตามอง ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่รอยหนึ่ง
“น่าจะรอยเท้านั่น”
พร้อมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
คิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยกับประโยคที่ว่า รวมเข้ากับการเกาปลายคางเบาๆ ริมฝีปากไร้เครื่องประทินเหยียดรอยยิ้มบาง
ไม่ตอบสิ่งใดต่อ เพียงแค่ทำตามที่อีกคนบอกอย่างไม่ยี่หระ ยืนที่มุมพร้อมแมวในอ้อมแขน
ไม่ตอบสิ่งใดต่อ เพียงแค่ทำตามที่อีกคนบอกอย่างไม่ยี่หระ ยืนที่มุมพร้อมแมวในอ้อมแขน
October 26, 2025 at 6:07 PM
คิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยกับประโยคที่ว่า รวมเข้ากับการเกาปลายคางเบาๆ ริมฝีปากไร้เครื่องประทินเหยียดรอยยิ้มบาง
ไม่ตอบสิ่งใดต่อ เพียงแค่ทำตามที่อีกคนบอกอย่างไม่ยี่หระ ยืนที่มุมพร้อมแมวในอ้อมแขน
ไม่ตอบสิ่งใดต่อ เพียงแค่ทำตามที่อีกคนบอกอย่างไม่ยี่หระ ยืนที่มุมพร้อมแมวในอ้อมแขน
“อ่า”
เขาตอบรับพร้อมทำตามสั่งในทันที เจ้าแมวแปลกหน้าที่ตื่นจากการถูกอุ้มไร้ซึ่งท่าทีตื่นตระหนก ซ้ำยังมองรอบๆ แล้วกลับมาซบลงบนอกเขาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าฉงนเล็กน้อย เป็นแมวที่เชื่องเหลือเกินนะ
“นำทางเลย”
เขาตอบรับพร้อมทำตามสั่งในทันที เจ้าแมวแปลกหน้าที่ตื่นจากการถูกอุ้มไร้ซึ่งท่าทีตื่นตระหนก ซ้ำยังมองรอบๆ แล้วกลับมาซบลงบนอกเขาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าฉงนเล็กน้อย เป็นแมวที่เชื่องเหลือเกินนะ
“นำทางเลย”
October 26, 2025 at 5:40 PM
“อ่า”
เขาตอบรับพร้อมทำตามสั่งในทันที เจ้าแมวแปลกหน้าที่ตื่นจากการถูกอุ้มไร้ซึ่งท่าทีตื่นตระหนก ซ้ำยังมองรอบๆ แล้วกลับมาซบลงบนอกเขาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าฉงนเล็กน้อย เป็นแมวที่เชื่องเหลือเกินนะ
“นำทางเลย”
เขาตอบรับพร้อมทำตามสั่งในทันที เจ้าแมวแปลกหน้าที่ตื่นจากการถูกอุ้มไร้ซึ่งท่าทีตื่นตระหนก ซ้ำยังมองรอบๆ แล้วกลับมาซบลงบนอกเขาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าฉงนเล็กน้อย เป็นแมวที่เชื่องเหลือเกินนะ
“นำทางเลย”
อาเทอร์มองแขกที่ไม่ได้รับเชิญด้วยสายตานิ่ง
"แต่มันควรจะกลับไปหาเจ้าของมัน"
เขาเอ่ยเสียงนิ่ง
"ถ้าเจ้าของตามหาอยู่ คงกระวนกระวายพอตัว"
เขาไม่ได้อยากไล่เพราะเจ้าแมวเหมียวมาแย่งที่หรอก จริง
"แต่มันควรจะกลับไปหาเจ้าของมัน"
เขาเอ่ยเสียงนิ่ง
"ถ้าเจ้าของตามหาอยู่ คงกระวนกระวายพอตัว"
เขาไม่ได้อยากไล่เพราะเจ้าแมวเหมียวมาแย่งที่หรอก จริง
October 26, 2025 at 3:20 PM
อาเทอร์มองแขกที่ไม่ได้รับเชิญด้วยสายตานิ่ง
"แต่มันควรจะกลับไปหาเจ้าของมัน"
เขาเอ่ยเสียงนิ่ง
"ถ้าเจ้าของตามหาอยู่ คงกระวนกระวายพอตัว"
เขาไม่ได้อยากไล่เพราะเจ้าแมวเหมียวมาแย่งที่หรอก จริง
"แต่มันควรจะกลับไปหาเจ้าของมัน"
เขาเอ่ยเสียงนิ่ง
"ถ้าเจ้าของตามหาอยู่ คงกระวนกระวายพอตัว"
เขาไม่ได้อยากไล่เพราะเจ้าแมวเหมียวมาแย่งที่หรอก จริง
ซ้ำสัมผัสยังไม่คุ้นเคย หัวคิ้วขมวดลงน้อยๆ ก่อนจะจุดไฟตะเกียงบนหัวเตียง
“มาจากไหนเนี่ย”
มองแมวสีเปรอะที่นอนสบายใจราวกับเป็นเตียงของตัวเองคั่นกลางระหว่างเราสอง
“มาจากไหนเนี่ย”
มองแมวสีเปรอะที่นอนสบายใจราวกับเป็นเตียงของตัวเองคั่นกลางระหว่างเราสอง
October 24, 2025 at 7:28 PM
ซ้ำสัมผัสยังไม่คุ้นเคย หัวคิ้วขมวดลงน้อยๆ ก่อนจะจุดไฟตะเกียงบนหัวเตียง
“มาจากไหนเนี่ย”
มองแมวสีเปรอะที่นอนสบายใจราวกับเป็นเตียงของตัวเองคั่นกลางระหว่างเราสอง
“มาจากไหนเนี่ย”
มองแมวสีเปรอะที่นอนสบายใจราวกับเป็นเตียงของตัวเองคั่นกลางระหว่างเราสอง
ทุกประโยคถูกกลั่นกรองไม่นานก่อนข้อสรุปที่ได้จะทำให้เขาตื่นเต็มตา
แต่กระนั้นเขาก็ยังคงนิ่ง
“เมอร์ลิน คุณไม่ได้จับฉันอยู่”
เอ่ยเสียงเบาไม่ให้รบกวนเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและเริ่มคลำเตียงก่อนจะพบก้อนขนที่ตัวกระเพื่อมราวกับกำลังหายใจ
“น่าจะสัตว์ซักตัว….แมว?”
โดยปกติแมวเขาจะไม่ปีนมานอนบนเตียงกลางดึก แปลว่านี่คือแมวแปลกหน้า
แต่กระนั้นเขาก็ยังคงนิ่ง
“เมอร์ลิน คุณไม่ได้จับฉันอยู่”
เอ่ยเสียงเบาไม่ให้รบกวนเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและเริ่มคลำเตียงก่อนจะพบก้อนขนที่ตัวกระเพื่อมราวกับกำลังหายใจ
“น่าจะสัตว์ซักตัว….แมว?”
โดยปกติแมวเขาจะไม่ปีนมานอนบนเตียงกลางดึก แปลว่านี่คือแมวแปลกหน้า
October 24, 2025 at 7:28 PM
ทุกประโยคถูกกลั่นกรองไม่นานก่อนข้อสรุปที่ได้จะทำให้เขาตื่นเต็มตา
แต่กระนั้นเขาก็ยังคงนิ่ง
“เมอร์ลิน คุณไม่ได้จับฉันอยู่”
เอ่ยเสียงเบาไม่ให้รบกวนเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและเริ่มคลำเตียงก่อนจะพบก้อนขนที่ตัวกระเพื่อมราวกับกำลังหายใจ
“น่าจะสัตว์ซักตัว….แมว?”
โดยปกติแมวเขาจะไม่ปีนมานอนบนเตียงกลางดึก แปลว่านี่คือแมวแปลกหน้า
แต่กระนั้นเขาก็ยังคงนิ่ง
“เมอร์ลิน คุณไม่ได้จับฉันอยู่”
เอ่ยเสียงเบาไม่ให้รบกวนเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและเริ่มคลำเตียงก่อนจะพบก้อนขนที่ตัวกระเพื่อมราวกับกำลังหายใจ
“น่าจะสัตว์ซักตัว….แมว?”
โดยปกติแมวเขาจะไม่ปีนมานอนบนเตียงกลางดึก แปลว่านี่คือแมวแปลกหน้า
ริมฝีปากกระตุกรอยยิ้มพร้อมดวงตาที่จดจ้องมองไม่วางตา
“คุณพูดกับใครอยู่เมอร์ลิน”
เมื่ออีกคนจากไป ไม่ให้เวลาคอยท่า เขาก็โปรยผงหายไปตาม
(จบโรล เย้)
“คุณพูดกับใครอยู่เมอร์ลิน”
เมื่ออีกคนจากไป ไม่ให้เวลาคอยท่า เขาก็โปรยผงหายไปตาม
(จบโรล เย้)
September 15, 2025 at 4:47 PM
ริมฝีปากกระตุกรอยยิ้มพร้อมดวงตาที่จดจ้องมองไม่วางตา
“คุณพูดกับใครอยู่เมอร์ลิน”
เมื่ออีกคนจากไป ไม่ให้เวลาคอยท่า เขาก็โปรยผงหายไปตาม
(จบโรล เย้)
“คุณพูดกับใครอยู่เมอร์ลิน”
เมื่ออีกคนจากไป ไม่ให้เวลาคอยท่า เขาก็โปรยผงหายไปตาม
(จบโรล เย้)
ยังไม่ทันได้ตอบก็ถูกพาออกมาอีกพื้นที่
อาเทอร์เงียบไปครู่หนึ่งราวกับประมวลผล
“โอเค”
แม้ช่วงที่ผ่านมาจะทำตัวเป็นแมวจร แต่คงถึงเวลาที่ต้องอยู่นิ่งๆกับที่รอวันเปิดเทอม
“แล้วจะกลับเลยไหม?”
อาเทอร์เงียบไปครู่หนึ่งราวกับประมวลผล
“โอเค”
แม้ช่วงที่ผ่านมาจะทำตัวเป็นแมวจร แต่คงถึงเวลาที่ต้องอยู่นิ่งๆกับที่รอวันเปิดเทอม
“แล้วจะกลับเลยไหม?”
September 15, 2025 at 4:33 PM
ยังไม่ทันได้ตอบก็ถูกพาออกมาอีกพื้นที่
อาเทอร์เงียบไปครู่หนึ่งราวกับประมวลผล
“โอเค”
แม้ช่วงที่ผ่านมาจะทำตัวเป็นแมวจร แต่คงถึงเวลาที่ต้องอยู่นิ่งๆกับที่รอวันเปิดเทอม
“แล้วจะกลับเลยไหม?”
อาเทอร์เงียบไปครู่หนึ่งราวกับประมวลผล
“โอเค”
แม้ช่วงที่ผ่านมาจะทำตัวเป็นแมวจร แต่คงถึงเวลาที่ต้องอยู่นิ่งๆกับที่รอวันเปิดเทอม
“แล้วจะกลับเลยไหม?”
เขายืนรออีกคนอย่างสงบเสงี่ยม เม่อทุกอย่างเรียบร้อยรวมไปถึงการจ่ายค่าหนังสือเขาและเมอร์ลินจึงออกจากร้าน
“อยู่ใกล้ฉันไว้สิ”
เขาเอ่ยพร้อมดันอีกคนให้เข้ามาใกล้ อย่างน้อยตัวเขาก็ใหญ่และมั่นคงมากพอที่จะพาฝ่าฝูงชนออกไปโดยไม่ไหลไปตามกระแสผู้คน
“อยู่ใกล้ฉันไว้สิ”
เขาเอ่ยพร้อมดันอีกคนให้เข้ามาใกล้ อย่างน้อยตัวเขาก็ใหญ่และมั่นคงมากพอที่จะพาฝ่าฝูงชนออกไปโดยไม่ไหลไปตามกระแสผู้คน
September 15, 2025 at 4:26 PM
เขายืนรออีกคนอย่างสงบเสงี่ยม เม่อทุกอย่างเรียบร้อยรวมไปถึงการจ่ายค่าหนังสือเขาและเมอร์ลินจึงออกจากร้าน
“อยู่ใกล้ฉันไว้สิ”
เขาเอ่ยพร้อมดันอีกคนให้เข้ามาใกล้ อย่างน้อยตัวเขาก็ใหญ่และมั่นคงมากพอที่จะพาฝ่าฝูงชนออกไปโดยไม่ไหลไปตามกระแสผู้คน
“อยู่ใกล้ฉันไว้สิ”
เขาเอ่ยพร้อมดันอีกคนให้เข้ามาใกล้ อย่างน้อยตัวเขาก็ใหญ่และมั่นคงมากพอที่จะพาฝ่าฝูงชนออกไปโดยไม่ไหลไปตามกระแสผู้คน
เขาหลับตาพริ้มรับ จับมือที่ลูบหัวอยู่มานาบข้างแก้มราวออดอ้อน แพขนตาปรือลืมขึ้นพร้อมตอบรับในลำคอ
"อือฮึ"
แล้วจึงพาอีกคนออกจากพื้นที่นั้น ที่มีสิ่งเกลื่อนพื้น มีหลายสิ่งที่ควรถูกกลบลบหาย
"กลับห้องเรากัน"
"อือฮึ"
แล้วจึงพาอีกคนออกจากพื้นที่นั้น ที่มีสิ่งเกลื่อนพื้น มีหลายสิ่งที่ควรถูกกลบลบหาย
"กลับห้องเรากัน"
September 15, 2025 at 4:06 PM
เขาหลับตาพริ้มรับ จับมือที่ลูบหัวอยู่มานาบข้างแก้มราวออดอ้อน แพขนตาปรือลืมขึ้นพร้อมตอบรับในลำคอ
"อือฮึ"
แล้วจึงพาอีกคนออกจากพื้นที่นั้น ที่มีสิ่งเกลื่อนพื้น มีหลายสิ่งที่ควรถูกกลบลบหาย
"กลับห้องเรากัน"
"อือฮึ"
แล้วจึงพาอีกคนออกจากพื้นที่นั้น ที่มีสิ่งเกลื่อนพื้น มีหลายสิ่งที่ควรถูกกลบลบหาย
"กลับห้องเรากัน"
เขารับฟังก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ เลือกที่จะจับหนังสือเข้าตัวเปรียบดังคำตอบที่จะครอบครองหนังสือนี่
"คงเพียงพอแล้วล่ะ"
แต่เป้าประสงค์แรกๆเขาจะเพียงแค่ต้องการหาอะไรอ่านแบบอีกคน กระนั้นหนังสือเล่มนี้ก็ฟังดูไม่แย่
"คุณจะซื้ออะไรอีกไหม
"คงเพียงพอแล้วล่ะ"
แต่เป้าประสงค์แรกๆเขาจะเพียงแค่ต้องการหาอะไรอ่านแบบอีกคน กระนั้นหนังสือเล่มนี้ก็ฟังดูไม่แย่
"คุณจะซื้ออะไรอีกไหม
September 15, 2025 at 4:03 PM
เขารับฟังก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ เลือกที่จะจับหนังสือเข้าตัวเปรียบดังคำตอบที่จะครอบครองหนังสือนี่
"คงเพียงพอแล้วล่ะ"
แต่เป้าประสงค์แรกๆเขาจะเพียงแค่ต้องการหาอะไรอ่านแบบอีกคน กระนั้นหนังสือเล่มนี้ก็ฟังดูไม่แย่
"คุณจะซื้ออะไรอีกไหม
"คงเพียงพอแล้วล่ะ"
แต่เป้าประสงค์แรกๆเขาจะเพียงแค่ต้องการหาอะไรอ่านแบบอีกคน กระนั้นหนังสือเล่มนี้ก็ฟังดูไม่แย่
"คุณจะซื้ออะไรอีกไหม
"เมอร์ลิน"
ริมฝีปากที่ถูกทาบด้วยลิปสีสดขยับเรียกชื่ออีกคน
"คุณเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากให้พูดคำนั้นออกมา"
ต่อให้คนทั้งโลกจะพูดยังไง แม้เขาจะไม่แคร์ใครต่อใครแค่ไหน
"อย่างน้อยก็ไม่อยากให้รู้สึกว่าฉันหยิ่งกับคุณ"
ริมฝีปากที่ถูกทาบด้วยลิปสีสดขยับเรียกชื่ออีกคน
"คุณเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากให้พูดคำนั้นออกมา"
ต่อให้คนทั้งโลกจะพูดยังไง แม้เขาจะไม่แคร์ใครต่อใครแค่ไหน
"อย่างน้อยก็ไม่อยากให้รู้สึกว่าฉันหยิ่งกับคุณ"
September 15, 2025 at 3:39 PM
"เมอร์ลิน"
ริมฝีปากที่ถูกทาบด้วยลิปสีสดขยับเรียกชื่ออีกคน
"คุณเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากให้พูดคำนั้นออกมา"
ต่อให้คนทั้งโลกจะพูดยังไง แม้เขาจะไม่แคร์ใครต่อใครแค่ไหน
"อย่างน้อยก็ไม่อยากให้รู้สึกว่าฉันหยิ่งกับคุณ"
ริมฝีปากที่ถูกทาบด้วยลิปสีสดขยับเรียกชื่ออีกคน
"คุณเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากให้พูดคำนั้นออกมา"
ต่อให้คนทั้งโลกจะพูดยังไง แม้เขาจะไม่แคร์ใครต่อใครแค่ไหน
"อย่างน้อยก็ไม่อยากให้รู้สึกว่าฉันหยิ่งกับคุณ"
เพียงแค่ชื่อหนังสือก็ทำให้คิ้วเลิกขึ้น
"เป็นยังไง"
ว่าพร้อมหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย กระนั้นก็ยังอยากฟังรีวิวจากอีกคนมากกว่า
"เป็นยังไง"
ว่าพร้อมหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย กระนั้นก็ยังอยากฟังรีวิวจากอีกคนมากกว่า
September 15, 2025 at 3:35 PM
เพียงแค่ชื่อหนังสือก็ทำให้คิ้วเลิกขึ้น
"เป็นยังไง"
ว่าพร้อมหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย กระนั้นก็ยังอยากฟังรีวิวจากอีกคนมากกว่า
"เป็นยังไง"
ว่าพร้อมหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย กระนั้นก็ยังอยากฟังรีวิวจากอีกคนมากกว่า
เมื่อข้อมือถูกปล่อย ลิปในมือก็ถูกย้ายไปยัดใส่มืออีกคนแทน
"ไม่มั่นใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังตอนพวกมันพล่ามขนาดนั้น"
ดวงตายังคงมั่นคงจดจ้องอยู่ที่เดิม แขนเสื้อถูกยกขึ้นมาเช็ดรอยลิปเก่าลวกๆต้องบอกว่าดีที่ครั้งนี้ปากไม่มีแผลอะไรสินะ
"แต่คิดว่าคงใช่ เหมือนได้ยินแนวๆ แก้แค้น รอบก่อน กับหยิ่ง?"
"ไม่มั่นใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังตอนพวกมันพล่ามขนาดนั้น"
ดวงตายังคงมั่นคงจดจ้องอยู่ที่เดิม แขนเสื้อถูกยกขึ้นมาเช็ดรอยลิปเก่าลวกๆต้องบอกว่าดีที่ครั้งนี้ปากไม่มีแผลอะไรสินะ
"แต่คิดว่าคงใช่ เหมือนได้ยินแนวๆ แก้แค้น รอบก่อน กับหยิ่ง?"
September 13, 2025 at 4:18 PM
เมื่อข้อมือถูกปล่อย ลิปในมือก็ถูกย้ายไปยัดใส่มืออีกคนแทน
"ไม่มั่นใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังตอนพวกมันพล่ามขนาดนั้น"
ดวงตายังคงมั่นคงจดจ้องอยู่ที่เดิม แขนเสื้อถูกยกขึ้นมาเช็ดรอยลิปเก่าลวกๆต้องบอกว่าดีที่ครั้งนี้ปากไม่มีแผลอะไรสินะ
"แต่คิดว่าคงใช่ เหมือนได้ยินแนวๆ แก้แค้น รอบก่อน กับหยิ่ง?"
"ไม่มั่นใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังตอนพวกมันพล่ามขนาดนั้น"
ดวงตายังคงมั่นคงจดจ้องอยู่ที่เดิม แขนเสื้อถูกยกขึ้นมาเช็ดรอยลิปเก่าลวกๆต้องบอกว่าดีที่ครั้งนี้ปากไม่มีแผลอะไรสินะ
"แต่คิดว่าคงใช่ เหมือนได้ยินแนวๆ แก้แค้น รอบก่อน กับหยิ่ง?"
ก็ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจที่อีกคนเป็นกังวล แต่กระนั้นอาเทอร์ก็ไม่มีท่าทีที่จะซื้อตามแม้แต่น้อย
หนึ่งเพราะหากต้องการเขาก็เพียงแค่อ่านร่วมกับเมอร์ลิน สองเขาไม่ได้สนใจใคร่รู้ในหนังสือเวทมนตร์แสนมหัศจรรย์
และสาม อาเทอร์เกินจะเยียวยาในสายตาอาจารย์ไปแล้ว เพราะต่อให้ถูกเพ่งเล็งเจ้าตัวก็ดูจะไม่สนใจ
กระนั้น
"มีหนังสือแนะนำไหม"
หนึ่งเพราะหากต้องการเขาก็เพียงแค่อ่านร่วมกับเมอร์ลิน สองเขาไม่ได้สนใจใคร่รู้ในหนังสือเวทมนตร์แสนมหัศจรรย์
และสาม อาเทอร์เกินจะเยียวยาในสายตาอาจารย์ไปแล้ว เพราะต่อให้ถูกเพ่งเล็งเจ้าตัวก็ดูจะไม่สนใจ
กระนั้น
"มีหนังสือแนะนำไหม"
September 13, 2025 at 4:07 PM
ก็ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจที่อีกคนเป็นกังวล แต่กระนั้นอาเทอร์ก็ไม่มีท่าทีที่จะซื้อตามแม้แต่น้อย
หนึ่งเพราะหากต้องการเขาก็เพียงแค่อ่านร่วมกับเมอร์ลิน สองเขาไม่ได้สนใจใคร่รู้ในหนังสือเวทมนตร์แสนมหัศจรรย์
และสาม อาเทอร์เกินจะเยียวยาในสายตาอาจารย์ไปแล้ว เพราะต่อให้ถูกเพ่งเล็งเจ้าตัวก็ดูจะไม่สนใจ
กระนั้น
"มีหนังสือแนะนำไหม"
หนึ่งเพราะหากต้องการเขาก็เพียงแค่อ่านร่วมกับเมอร์ลิน สองเขาไม่ได้สนใจใคร่รู้ในหนังสือเวทมนตร์แสนมหัศจรรย์
และสาม อาเทอร์เกินจะเยียวยาในสายตาอาจารย์ไปแล้ว เพราะต่อให้ถูกเพ่งเล็งเจ้าตัวก็ดูจะไม่สนใจ
กระนั้น
"มีหนังสือแนะนำไหม"
หากเป็นปกติเขาก็จัดการก่อนที่จะถูกถึงตัว แต่เพราะเป็นเมอร์ลิน และเพราะคนตรงหน้าคือเมอร์ลิน ทำให้อาเทอร์ไม่ขัดขืน ซ้ำยังปล่อยให้อีกคนทำตามใจอย่างว่าง่าย
ดวงตาดำประกายแดงมองแผลที่ไม่ได้เจ็บเท่าที่ควรค่อยๆเลือนหาย
"ฉันพกลิปมาอยู่"
พร้อมให้อีกมือล้วงหยิบออกมา อีกมือที่ถูกจับเอาไว้พลิกด้านให้หงาย แล้ววางลิปลง
ดวงตาดำประกายแดงมองแผลที่ไม่ได้เจ็บเท่าที่ควรค่อยๆเลือนหาย
"ฉันพกลิปมาอยู่"
พร้อมให้อีกมือล้วงหยิบออกมา อีกมือที่ถูกจับเอาไว้พลิกด้านให้หงาย แล้ววางลิปลง
September 13, 2025 at 4:04 PM
หากเป็นปกติเขาก็จัดการก่อนที่จะถูกถึงตัว แต่เพราะเป็นเมอร์ลิน และเพราะคนตรงหน้าคือเมอร์ลิน ทำให้อาเทอร์ไม่ขัดขืน ซ้ำยังปล่อยให้อีกคนทำตามใจอย่างว่าง่าย
ดวงตาดำประกายแดงมองแผลที่ไม่ได้เจ็บเท่าที่ควรค่อยๆเลือนหาย
"ฉันพกลิปมาอยู่"
พร้อมให้อีกมือล้วงหยิบออกมา อีกมือที่ถูกจับเอาไว้พลิกด้านให้หงาย แล้ววางลิปลง
ดวงตาดำประกายแดงมองแผลที่ไม่ได้เจ็บเท่าที่ควรค่อยๆเลือนหาย
"ฉันพกลิปมาอยู่"
พร้อมให้อีกมือล้วงหยิบออกมา อีกมือที่ถูกจับเอาไว้พลิกด้านให้หงาย แล้ววางลิปลง
เห็นคนตัวเล็กกว่าถูกฝูงชนเดินเบียดและชนจนเซ อาเทอร์จึงใช้มือที่ว่างนั้นโอบกอดเมอร์ลินให้อยู่ใกล้ แล้วใช้ตัวเองที่ยืนฝ่าคนได้อย่างมั่นคงเป็นโล่กำบังให้เมอร์ลินได้เดินเข้าร้านอย่างสะดวก
"สุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนซื้อไว้ประดับหัวเตียง"
เขาเอ่ยติดขบขัน แม้ใบหน้าและน้ำเสียงจะเรียบเฉยสุดๆก็ตาม
"สุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนซื้อไว้ประดับหัวเตียง"
เขาเอ่ยติดขบขัน แม้ใบหน้าและน้ำเสียงจะเรียบเฉยสุดๆก็ตาม
September 13, 2025 at 3:46 PM
เห็นคนตัวเล็กกว่าถูกฝูงชนเดินเบียดและชนจนเซ อาเทอร์จึงใช้มือที่ว่างนั้นโอบกอดเมอร์ลินให้อยู่ใกล้ แล้วใช้ตัวเองที่ยืนฝ่าคนได้อย่างมั่นคงเป็นโล่กำบังให้เมอร์ลินได้เดินเข้าร้านอย่างสะดวก
"สุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนซื้อไว้ประดับหัวเตียง"
เขาเอ่ยติดขบขัน แม้ใบหน้าและน้ำเสียงจะเรียบเฉยสุดๆก็ตาม
"สุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนซื้อไว้ประดับหัวเตียง"
เขาเอ่ยติดขบขัน แม้ใบหน้าและน้ำเสียงจะเรียบเฉยสุดๆก็ตาม