เด็กนี่ช่างเป็นนิฟเฟลอร์เสียจริง อยู่ๆก็โผล่มา ยังดีที่ไม่มือไวหยิบของคนอื่นมั่วซั่ว

"แล้วนายรู้ได้ยังไงละว่าฉันยังเลือกไม่ได้ อีกอย่าง อย่าเดินไปไหนมาไหนคนเดียวสิเด็กน้อย หรือว่านายหลงกับพ่อแม่ของนาย?"

ว่าเสร็จเขาก็รีบหันไปตะโกนตามหาพ่อแม่ให้เจ้าเด็กคนนี้ เป็นการปั่นประสาทเพิ่มเข้าไปอีก

"คุณพ่อคุณแม่คนไหนทำเด็กหล่นหายหรือเปล่าครับ ตรงนี้มีเด็กหลง~"

"ช่างเปรียบเทียบสะจริง งั้นก็อย่าถือสาพวกอีรัมเพนท์ไปเลย "

ช่างเป็นนักเปรียบเทียบที่เก่งจริงๆ อควิลัสยังต้องยอมรับในฝีปากของเจ้าหมอนี่เลยละ

"นายมาซื้อของก่อนเข้าเรียนหรอ ได้ครบหรืยังละ"

เหมือนอควิลัสได้ยินเสียงแมลงแว่วๆมาที่หู พอเจ้าตัวหันไปก็ไม่ได้พบใครแต่พอมองลงข้างล่าง ก็ได้พบตัวเจ้าเด็กเรือนผมสีทองที่กำลังทำหน้ายับยู่ยี่อยู่

"โธ่ นึกว่าเสียงหนูที่ไหน ที่แท้ก็...'เด็กจิ๋ว' นี้เอง"

ว่าเสร็จเธอก็หันไปเลือกไอศกรีมต่อ คราแรกอควิลัสเลือกได้แล้วละว่าจะทานรสไหน แต่พอมีเด็กจิ๋วจากกริฟฟินดอร์มาพูดจาไม่ลื่นหูใส่เธอ มันก็รู้สึกว่ายอมไม่ได้เสียอย่างนั้น ถึงจะรู้ว่าทะเลากับเด็กมันไม่ควร

เจ้าของเรือนผมสีฟ้าหันไปก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ เพราะที่มาสะกิดเอนั่นคือแอนโทนี่ยังไงละ

"อ้าว! นายเองหรอ โชคดีจริงๆเลยที่เจอนาย"

ไม่ว่าปล่าวเจ้าตัวก็ได้ดึงแอนโทนี่ให้ขยับมาข้างตัวของหล่อนอย่างลนๆ

"ฉันยืนเลือกรสไอศกรีมนี่มานานแล้วน่ะ! แต่ยังเลือกไม่ได้เลยว่าจะเอารสไหน นายช่วยแนะนำฉันหน่อยสิ"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส เพราะในที่สุดก็ได้เจอคนที่ช่วยเจ้าตัวได้

"ช่วงนี้พี่ของฉันช่วงนี้พักร้อนน่ะ ที่บ้านเลยมีแต่เรื่องวุ่นๆ"

อควิลัสเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อหน่ายเมื่อนึกถึงเรื่องที่บ้าน

"ส่วนนายนี้ไม่ว่าจะมองกี่ที ก็ยังเหมือนโกลเด้นแถวบ้านฉันเหมือนเดิมเลยนะ"

ในขณะที่เอ่ยออกไป มือของอควิลัสก็ได้ยื่นไปจิ้มที่แก้มของธีโอด้วยความมั่นเขี้ยว

"เอาละ ฉันยังมีของต้องไปซื้อน่ะ ไว้เจอกันนะ"

เด็มหนุ่มในชุดโทนสีดำยังคงยืนมองไอศกรีม เพราะยังเลือกไม่ได้ว่าจะทองทานรสไหน จน[คุณ]ได้มาสกิดข้างหลังเขา

เขาหันกลับไปมองก่อนที่จะกล่าวทักทายคุณด้วยรอยยิ้ม ไม่เหลือเค้าโครงเด็กหน้าบึ้งเหมือนก่อนหน้านี้

(สามารถมาแจมกันได้น้า ฝากเอ็นดูเด็กเล็ก185 หน่อยนะคะ🥺🥺)

(มาแล้วคับ🥹 มาซะช้าเลย..👉👈)

เสียงตะคอกแดกดันนั่นดึงดูดความสนใจเขามากจนอดไม่ได้ที่จะหันไปดู

"อ้าว เจค นายมานั่งเล่นอะไรตรงนี้ละ นี่ไม่ใช่สถานที่นั่งเล่นที่ดีเท่าไรหรอกนะ"

เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังอารมณ์เสียนั้นคือรุ่นน้องของตน มันก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวคำหยอกล้อใส่ ก่อนที่จะช่วยดึงเจคให้ลุกขึ้น

"ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม" ถึงแม้เจ้าตัวจะติดเล่น แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะห่วงใยรุ่นน้องคนนี้

(มาแล้วคับ มาซะช้าเลยขออภัยด้วย🥹🥹)

อควิสลัสหันตามเสียงเรียกนั่น คราแรกเจ้าตะวยังไม่เห็นว่าใครกันที่เรียกหล่อน--และเมื่อลองเพ่งมองก็ได้เห็นว่าเสียงเรียกนั้นคือ ธีโอ เด็กหนุ่มจากกริฟฟินดอร์ที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้

"อ้าว สวัสดีธีโอ ยังสดใสไม่เปลี่ยนเลยนะ"

ที่เจ้าตัวพูดออกไปน่ะไม่เกินจริงเลยสักนิด เพราะทุกครั้งที่เด็กหนุ่มคนนี้ยิ้ม มันเหมือนมีดอกไม้ฟุ้งออกมาเลยล่ะ

(ว้ากกก มาแล้วคับ มาช้าแต่มานะ🥹)

เจ้าของเรือนผมสีฟ้าอ่อนได้ที่ได้หยุดฉะงักเพราะดันมีนกแก้วมาคอว์บินมาเกาะที่หัวก็ได้หันไปตาคำเรียกของอีกฝ่าย

"อะไร...เจ้านี่น่ะหรอ"

คราแรกเจ้าตัวกะว่าจะคืนให้ง่ายๆอยู่หรอก แต่พอรู้ว่าเจ้าของนกตัวนี้คือใครก็ดันอยากแกล้งมาเสียนี่

"อืมมม...คงไม่สะดวกคืนให้หรอกนะ"ว่าเสร็จเจ้าตัวก็ได้ให้นกตัวนั้นมายืนที่มือของตนพร้อมกัมหัวตัวเตรียมเดินออกไป

( มาปักไว้คับบ!! )

( มาปักไว้คับ🙌 )

(มาปักค้าบบ )