เขารีบก้มไปค้นๆที่ถุงสัมภาระต่างๆที่เขาไปซื้อเอาไว้ก่อนหน้า และเงยหน้ามาพร้อมยื่นกล่องที่มีช็อกโกแลตรูปกบที่มีการ์ดอยู่ด้านในไปให้ร่างสูงตรงหน้า พร้อมซ่อนใบหูที่เริ่มจะมีสีเดียวกับเส้นผมของเขาแทบไม่ต่างกัน

" นี่ครับ.. เอาไว้ทานตอนนั่งรถไฟนะ "

กับคนที่ไม่ค่อยชอบทานของหวานกลับซื้อของหวานมาแบบนี้มันก็แปลกๆและไม่ได้เห็นบ่อยๆนัก แต่ดูเหมือนเขาจะมีมากกว่าหนึ่งกล่องเสียด้วยที่ยังอยู่ภายในถุง

อควาพยายามควบคุมสติให้กลับมาสงบเสงี่ยมตามเดิม ก็หวังว่าอีกฝ่ายไม่ได้สังเกตุอาการเมื่อครู่เขาออก

" อืมม แต่สำหรับผม ไม่ว่าวิลจะใส่ชุดอะไรก็คงจะดูดีไปทั้งหมดนั้น..แหละ..ครับ "

ประโยคที่พูดไปเพื่อจะเปลี่ยนเรื่อง แต่ก็ดูไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ แต่กว่าจะนึกขึ้นมาได้ก็เอ่ยจนจบประโยคไปเสียแล้ว

" อ-เออ...อ่อ! ใช่! ผ-ผมซื้อขนมมาด้วย ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่.. "

(+)

" ยินดีครับ ดีใจที่ผมช่วยได้ไม่มากก็น้อยนะ"

เขามองคนตรงหน้าออกเลยว่า คงจะลืมไปเลยจริงๆเรื่องเสื้อน่ะ

" ร้านที่ผมไปดูมา ร้าน Twilfitt and Tattings ดีไซน์สวยมากเลยครับ! "

เขาเอ่ยพร้อมท่าทีที่ดูจะชื่นชอบมากเป็นพิเศษ เหมือนเด็กน้อยที่เจอร้านขนมร้านโปรดก็ไม่มีผิดเพี้ยน

" อ-อ่ะ..แต่วิลคงไม่ค่อยสนใจเรื่องนั้น..เออ..อืมม...ร้าน Madam Malkin’s ก็น่าสนใจนะครับ.. "

(+)

(เห็นยูกม๋าง่วงๆผมไม่อยากกวน🥺🫳)

" ยินดีครับ "

เขายิ้มเป็นการตอบรับ พอตนเห็นว่าถูกหันมามองก็กวาดสายตาทำเป็นนึกคิด

" อ-เออ...พวกตำรา น้ำหมึก...อืม พวกโพชั่นสำเร็จรูปเอาไว้ช่วยตอนสอบ... "

เขานับนิ้วตามที่เอ่ย แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่คนตรงหน้าจำได้หมดแล้วหลังจากที่ก้มมองของเขาเมื่อครู่นี้

" แต่ที่ผมพูดไปวิลน่าจะจำได้แล้ว...อ่อ! "

" ชุดสำหรับงานเต้นรำกับชุดที่ต้องใช้ในงานพีธีวิลก็ห้ามลืมนะครับ! "

" นม...ขวดใหญ่? "

คิ้วของเขาค่อยๆขมวดเข้าหากันช้าๆ จนอ่านชิ้นถัดไป

" ชีส? น้ำ..ตาล? "

เอ่ยจบเขาก็ค่อยๆกลับมาจ้องมองคนที่ก้มๆมองสิ่งของที่เขาซื้อมาอยู่ แค่นี้เขาก็พอจะรู้แล้วว่าทำไมอีกฝ่าย มีท่าทีแปลกๆ

"วิลครับ..."

" จะจำทั้งหมดนั้นได้จริงๆ....ใช่มั้ยครับ? "

เพราะของที่เขาซื้อและจำเป็นก็ใช่ว่าจะมีน้อยๆซะที่ไหน..

" เสื้อคลุม..พวกหนังสือด้วย วิลซื้อหรือยังครับ? "

เขายิ้มและพยักหน้าเพื่อตอบรับ

" อื้อ..ผมซื้อของกับเพื่อนมาแล้ว "

เขาเอียงคอสงสัยกับสายตาอีกฝ่ายที่ดูไม่นิ่งเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไป

มือเรียวสวยหยิบกระดาษจิ๋วออกมาดูให้แน่ใจอีกทีและเช็คให้แน่ใจ

" แต่..วิลลืมของสำคัญหรือป่าวครับ? "

เขากลับมาเงยหน้าสบตากันอีกครั้ง

" ผมพอจะช่วยวิลได้มั้ย? "

เอ่ยจบเขาก็แอบๆมองสำรวจสิ่งผิดปกติรอบๆตัวเองไปพลางๆ

(บีบๆก้อนมะเขือเทศได้นะคับ😌🫴🍅)

(กฟกไแน่ไื ถ้าเป็นวิลถึงคลุกโคลนก็ยอมคับ😭❤️🫳)

"จะว่าไปคุณก็เป็นฝ่ายเข้ามาแตะตัวฉันก่อนตลอดเลยนี่นา ติดนิสัยหรอคะ? เอ้ะ หรือว่าจริงๆแล้วนี่เป็นวิธีตีสนิท?"

"ถ้าฉันเป็นฝ่ายแตะคุณบ้างจะเป็นยังไงนะ?"

ระหว่างถามมืออีกข้างก็จับปีกหมวกเธอไปพลาง หล่อนยิ้มกรุ่มกริ่ม ท่าทางเหนียมอายราวกับสาวน้อยที่หน้าตาน่าขนลุก หากแต่ทุกกิริยาเป็นการยั่วโมโหเธอทั้งสิ้น