(55555555555555555555555 องศาไม้ของดีดี้มีปัญหา หรือแพะลี่คือสนามอารมณ์ จงใจไม่จงโจ้ # เซฟพอลลี่ 😭)

“ว้า! จริงด้วย!”

เจ้าหล่อนมองมันด้วยตาเป็นประกาย ตื่นตาตื่นใจเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไปดูวินาทีที่เต่าทะเลวางไข่ เเต่นี่มันวินาทีที่ลูกมังกรกำลังฟักเชียวนะ!

“อ้อ..ใช่ๆผ้าๆ…ผ้าสะอาด“

ว่าเเล้วก็ค้นหาทั่วกระเป๋าเสื้อตัวเอง แต่หยิบมาปรากฏว่ามีเพียงทิชชู่พับสะอาดไว้ห่อหุ้มสารพัดของก๊อกก๋อยการช่าง…

“…”

เธอยื่นมันให้ยินมินซับกำเดาแทน

”พาเจ้าตัวน้อยไปที่หอกันเถอะ!

ว่าพลางลุกยืนเต็มตัว

(.สะบักสะบอม เบ่งกล้ามระยะสุดท้ายล็อกอารตี้
มันก้มก็เลี้ยวมือลงไปตามสิดีดี้!! ครั้งที่ 3 นี่ไม่ควร โอกาสสุดท้าย ตีมัน!)

(น่ารักมากก🥺🥺 สุขสันต์วันเกิดทั้งสามคนเลยนะคะ🎂🤲🏻🤲🏻 )

(อะโอร้ยยยยย5555555555 กะระยะดีๆมันไม่โดนนางอารตี้!! ชั้นให้โอกาสเทอเล็งใหม่ )

(พอลลี่เบาๆพอ ตีไอ่แตร้แรงๆเรยงับ ถ้าต้องการอุปกรณ์เสริมก็มี .ยื่นไม้หน้าสาม🤩)

(คนที่ควรถูกตีปากคือไอ่แตร้มากกว่านะแม่555555555555555 พอลลี่แค่ป้องกันตุว(?)😭😭)

"แหม ยังติดใจอยู่อีกหรือไง"

เขาหยุดคิดกับสิ่งนั้นนิดหน่อย อุตส่าห์ไม่เอามาใส่ใจแล้วแท้ๆ แต่หากไม่ใช่เรื่องเดียวกัน เขาก็คงวิตกจริตไปเอง

ก่อนออกจากห้องเขาใช้ยาตามข้อตกลงของศาตราจารย์ แล้วจึงก้าวเท้าออกไปยังโถงทางเดิน

(ขอบคุณที่ให้เกียน หมายถึง น้ำยาเพิ่มโชค นะงับ🤩)

แน่ล่ะอีกฝ่ายไม่รับ แต่ก็แอบเสียดาย เหมือนพลาดโอกาสที่มีเท่าการถูกหวยรางวัลที่ 1

เขาไหวไหล่ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ว่าพอลเลชจะจ้องมองเขาตาเขียวยังไงก็ไม่เคยสะท้านอะไร หน้ามึนเกินเยียวยา

แต่งงาน น่าแปลกที่ต้องบอกว่ามี แต่เจ้าตัวไม่ได้นำมาพูดอวดเพราะเขาไม่อยากผูกพันธะกับคนคนนั้นเลย

ครั้นประโยคสุดท้ายถูกเปล่งออกมา และอีกฝ่ายได้เดินจากไป อลาสแตร์เลิกคิ้วก่อนแค่นยิ้ม

+

(จาบจ้วงพวกเนิ้ดมันสนุกนิ)

(ไม่เปงไยคับ ผมก็ช้า😭🫳🏻🫳🏻 ลืมก้อปท่อนนี้ในโน้ตมาวางแงๆ😭)

เขาชอบฟังเรื่องชาวบ้าน ยกเว้นเรื่องรักๆใคร่ๆที่เขาไม่ใส่ใจที่จะรู้มากมายเท่าไหร่ แต่กับบุคคลที่เป็นเพื่อนใกล้ชิดเขาอยากจะรับรู้ทุกเรื่องราว จะว่าบันเทิงก็ใช่ แต่นอกนั้นเขาก็ได้รับข่าวสารด้วยว่าขณะนี้เพื่อนๆของเขาอยู่ในสภาวะใด

อลาสแตร์ยื่นมือออกไปพลางแบมือ

"ไหนขนม"

เหมือนจะเออออเองว่าที่ตนทำไปเมื่อครู่เป็น trick และตอนนี้กำลังทวงค่าขนมตามประเพณี ไม่ได้ปล้นแต่อย่างใด

หากแต่ในมุมมองของเขา ความสัมพันธ์ที่ต่างคนต่างชอบแต่ไม่รู้ตัว และเอาแต่ปากแข็งนั้นช่างซื่อบื้อเสียเหลือเกิน ดูเป็นหนทางรักที่ลำบากลำบน ความซื่อตรงที่ไม่ประสีประสาอาจนำไปสู่ความเข้าใจผิด แต่กระนั้น ความสัมพันธ์ที่ปราศจากความเสแสร้งและเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ ทำให้มันดูปลอดภัย

"ก็ไม่ได้ผิดหวังซะทีเดียวนะ สนุกอยู่"

ใบหน้าที่ยังคงมีรอยยิ้มยียวนประดับอยู่เป็นเครื่องยืนยันคำพูดนั้น

+

นั่นสินะเรื่องที่เกิด เห็นเองสนุกกว่าเยอะ แต่ก็เสียดายนิดหน่อยที่ไม่มีเรื่องใหม่ๆ

เขายืนฟังเนอัส แววตาคนตรงหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพูดถึงเพื่อนคนนั้น เขารู้ดี ว่าสายตาแบบนั้นหมายถึงอะไร

"พวกนายนี่นะ ชอบทะเลาะ ปากหนักแต่ห่วงกันไปห่วงกันมาอย่างกับพระเอกนางเอกในนิยายรักน้ำเน่า~"

อลาสแตร์ไม่ได้เอ่ยอะไรมากไปกว่านั้น เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจกับพฤติกรรมของเพื่อน

+

คงเพราะไม่คาดคิดมาก่อน เอสเทลล์เลยยืนนิ่งไปชั่วครู่ แม้มือจะรับช่อดอกไม้นั่นมาแล้ว

และเสียงหัวเราะก็ดังออกมาเบาๆ ก่อนหยิบยกช่อดอกไม้นั้นมาแนบใบหน้าของตน

"...ขอบคุณนะ"

พร้อมรอยยิ้มใสที่เผยให้เห็นความดีใจ
คงดีใจมากจนไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาชั่วขณะนึงทีเดียว

ไม่ต้องเอ่ยอธิบายอะไร แค่ได้เห็นใบหน้าตอนนี้ คนตรงหน้าก็คงพอเดาออกว่าของขวัญนี้ถูกใจเธอแค่ไหน

+

ขณะที่อีกฝ่ายเตรียมจะออกจากห้อง เขาถือวิสาสะยื่นมือไปหยิบยาที่อีกฝ่ายทิ้งไว้

"อันนี้ไม่เอาใช่ไหม งั้นขอนะ"

น้ำยาหยดเดียวดูจะช่วยให้แค่ชีวิตประจำวันราบรื่นขึ้นเท่านั้น ไม่ได้ให้โชคลาภที่น่าตื่นเต้นอะไรนัก แต่ถ้าสองหยดอาจมีลุ้นอยู่กระมัง

ไม่รับผิดชอบ แถมเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่พอลเลชจะขาดทุนอย่างหนัก ประหนึ่งเอาทองคำเปลวแลกทองคำแท่งมาก เป็นข้อเรียกร้องที่ฟังดูเหมือนเป็นการหยอกล้อ แต่เขาพูดจริง

"ฉันคงจะแปลกใจมากกว่าที่มีคนยอมแต่งงานกับนายด้วย"

อลาสแตร์ตอบกลับคนตรงหน้าที่พูดประชด ถึงจะเป็นการพูดเล่น แต่ก็เป็นการดูหมิ่นชาวเนิร์ดอย่างมาก บูลลี่แล้วบูลลี่อีก

+

เหมือนเขาได้กระทำการหลอกเด็กน้อยคนหนึ่งว่าจริงๆแล้วโรงงานซานต้าอยู่อินเดีย และความจริงได้เปิดเผยว่าโดนต้มจนเปื่อย สรุปโรงงานซานต้าอยู่ที่ไหนหรือไม่มีอยู่จริง💔

อลาสแตร์ยิ้มกริ่มมองพอลเลชงอแงอย่างสนุกสนาน ไม่สำนึกกับการปล่อยเฟคนิว

"เอาน่า~ ไว้ฉันบอกความรู้สึกจริงๆให้เป็นไง"

"แลกกับแปลไดอารี่ภาษาคนป่าอันนั้นให้ฟัง ไม่ก็เรื่องครอบครัวของนายก็ได้"

+

(.สะบัดหน้าเปนหมาบ้า ไม่สามารถปิดปากข้าพเจ้าได้

เ ข ◌า ร ◌ั ก ก ◌ั น /ตะโกน)