"ของปลอบใจคนแพ้ก็พอมีอยู่“

กระป๋องอาหารเพื่อนรักสัตว์สี่ขาถูกตั้งวางตรงหน้าโต๊ะของนาซาร์ พร้อมงูดำอีกตัวที่ไหลขึ้นมือของแซค

“แต่ถ้าสัตว์เลี้ยงของนายกินไม่ได้ เจ้านายก็จัดการแทนแล้วกันนะ“ แซคคาเรียสตอบพร้อมกับรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ดูจะไม่ยี่หระที่ต้องแข่งกับอะไรก็ตามตราบใดที่เขายังชนะอยู่

”ถ้าไม่พอใจ ไว้ค่อยมาลองแข่งใหม่แล้วกัน
จะกับฉัน กับคิง หรือสมาชิกชมรมคนอื่นๆก็ตามใจ“

( 😇 )

อาเบลที่เดินตามมาทีหลัง เขามองไปยังผู้มาใหม่พร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มเล็กๆ

“ช่วยลุกออกไปได้รึเปล่า”

“นั่นเป็นสิ่งที่พวกเราจะพูดน่ะ”

เจ้าของเส้นผมสีบลอนด์เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สวนทางกับความอารมณ์ดีที่ยังเด่นหราบนหน้าตา ดูท่าแล้วประโยคนี้มันก็ดูเหมือนจะเป็นคำสั่งมากกว่าคำขอเสียอีกนะ

[ แจมต่อที่ตรงนี้ได้เลยค่ะ ( ◜ᴗ◝ ) ]

( เลือกนั่งข้างแจส = นั่งเล่าความรักของกริมเบิลและมิสเพ๊บเบิลให้ฟัง )

( ลองพูดให้มากกว่าอาเบลดูสิค้ะ )