(อเบล ลินเดน แคมป์เบลล์)
♪(´▽`)
Muggle-born
Y.7 Hufflepuff🙌💖
#HWWW_Commu
✌️Doc. >> https://shorturl.asia/pG5TL
Co Role > DM 24/7
*งดแอคทีฟสักพัก ติดต่อหลังไมค์และดิสคอร์ดมู*
แอคเคาท์สำหรับเล่นคอมมู คนนอกคอมมูขออนุญาตบล็อก🥹
ปลายนิ้วของการ์เรตนั้นเย็นเฉียบ ทันที่ที่สัมผัสกันก็ทำใจเขาเต้นโครมครามอย่างห้ามไม่ได้
มันแปลก...แปลกมาก ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกอบอุ่น..
ปลายนิ้วก้อยค่อย ๆ ขยับไปเกี่ยวทีละนิด ใบหน้าแดงซ่านตัดกับสีผมขาวสว่าง แม้อากาศจะเย็นลงมากแล้วแต่ทำไมถึงรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา
" ฉันเองก็จะ..รอดูนายนะ "
" ต้องดูดีมากแน่ ๆ "
" เลย... "
เสียงแทบหายไปกับอากาศแล้วล่ะ...
ปลายนิ้วของการ์เรตนั้นเย็นเฉียบ ทันที่ที่สัมผัสกันก็ทำใจเขาเต้นโครมครามอย่างห้ามไม่ได้
มันแปลก...แปลกมาก ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกอบอุ่น..
ปลายนิ้วก้อยค่อย ๆ ขยับไปเกี่ยวทีละนิด ใบหน้าแดงซ่านตัดกับสีผมขาวสว่าง แม้อากาศจะเย็นลงมากแล้วแต่ทำไมถึงรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา
" ฉันเองก็จะ..รอดูนายนะ "
" ต้องดูดีมากแน่ ๆ "
" เลย... "
เสียงแทบหายไปกับอากาศแล้วล่ะ...
เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป
มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน
ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้
" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "
" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"
เพราะเสียงนั้นค่อยๆหายไปยากเกอนจะจับใจความว่าคนข้างๆพูดว่าอะไร จึงกล่าวถามออกไป
มือเองก็สัมผัสว่าอีกฝ่ายเกี่ยวเอาไว้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา ก็คงเป็นปกติที่อยากจะจับมือกัน
ดังนั้นกิลเบิร์ตจึงขยับมือกุมมือการ์เรตเอาไว้
" มือนายเย็นเฉียบเลยนะ! "
" กุมเอาไว้แบบนี้คงไม่หนาวมือแล้วล่ะ! ✨"
เจ้าหล่อนมองมันด้วยตาเป็นประกาย ตื่นตาตื่นใจเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไปดูวินาทีที่เต่าทะเลวางไข่ เเต่นี่มันวินาทีที่ลูกมังกรกำลังฟักเชียวนะ!
“อ้อ..ใช่ๆผ้าๆ…ผ้าสะอาด“
ว่าเเล้วก็ค้นหาทั่วกระเป๋าเสื้อตัวเอง แต่หยิบมาปรากฏว่ามีเพียงทิชชู่พับสะอาดไว้ห่อหุ้มสารพัดของก๊อกก๋อยการช่าง…
“…”
เธอยื่นมันให้ยินมินซับกำเดาแทน
”พาเจ้าตัวน้อยไปที่หอกันเถอะ!
ว่าพลางลุกยืนเต็มตัว
เจ้าหล่อนมองมันด้วยตาเป็นประกาย ตื่นตาตื่นใจเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไปดูวินาทีที่เต่าทะเลวางไข่ เเต่นี่มันวินาทีที่ลูกมังกรกำลังฟักเชียวนะ!
“อ้อ..ใช่ๆผ้าๆ…ผ้าสะอาด“
ว่าเเล้วก็ค้นหาทั่วกระเป๋าเสื้อตัวเอง แต่หยิบมาปรากฏว่ามีเพียงทิชชู่พับสะอาดไว้ห่อหุ้มสารพัดของก๊อกก๋อยการช่าง…
“…”
เธอยื่นมันให้ยินมินซับกำเดาแทน
”พาเจ้าตัวน้อยไปที่หอกันเถอะ!
ว่าพลางลุกยืนเต็มตัว
หากมานึกดูอย่างละเอียดอีกที เรื่องที่แลนทราซทำอะไรในแต่ละวัน อาจถึงหูพ่อกับแม่เขาอยู่เสมอ
“ เอ้านี่ ฉันให้เธอคืน “
มือเรียวยื่นช่อดอกไม้ให้ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ
ตั้งใจไว้ว่าเป็นของขวัญในการมาพบกันครั้งนี้
+
หากมานึกดูอย่างละเอียดอีกที เรื่องที่แลนทราซทำอะไรในแต่ละวัน อาจถึงหูพ่อกับแม่เขาอยู่เสมอ
“ เอ้านี่ ฉันให้เธอคืน “
มือเรียวยื่นช่อดอกไม้ให้ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ
ตั้งใจไว้ว่าเป็นของขวัญในการมาพบกันครั้งนี้
+
ดวงตาเธอเบิกขึ้นอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันกลับมาแซวคนตรงหน้า
“ว้าววว ว่าแต่นายนี่เข้ากับสัตว์ได้ดีกว่าที่คิดแฮะ ต่อจากนี้วิชาสัตว์วิเศษไม่ต้องพึ่งฉันแล้วหรือเปล่าเนี่ย อุ้บ ฮ่ะๆๆ“
เจ้าตัวเล็กกำลังหลับอยู่ ถึงอย่างนั้นก็อดที่จะขำท่าทีของคนตรงหน้าไม่ได้จึงได้แต่พยายามกลั้นขำกับภาพตรงหน้า
ดวงตาเธอเบิกขึ้นอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันกลับมาแซวคนตรงหน้า
“ว้าววว ว่าแต่นายนี่เข้ากับสัตว์ได้ดีกว่าที่คิดแฮะ ต่อจากนี้วิชาสัตว์วิเศษไม่ต้องพึ่งฉันแล้วหรือเปล่าเนี่ย อุ้บ ฮ่ะๆๆ“
เจ้าตัวเล็กกำลังหลับอยู่ ถึงอย่างนั้นก็อดที่จะขำท่าทีของคนตรงหน้าไม่ได้จึงได้แต่พยายามกลั้นขำกับภาพตรงหน้า
และเสียงหัวเราะก็ดังออกมาเบาๆ ก่อนหยิบยกช่อดอกไม้นั้นมาแนบใบหน้าของตน
"...ขอบคุณนะ"
พร้อมรอยยิ้มใสที่เผยให้เห็นความดีใจ
คงดีใจมากจนไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาชั่วขณะนึงทีเดียว
ไม่ต้องเอ่ยอธิบายอะไร แค่ได้เห็นใบหน้าตอนนี้ คนตรงหน้าก็คงพอเดาออกว่าของขวัญนี้ถูกใจเธอแค่ไหน
+
และเสียงหัวเราะก็ดังออกมาเบาๆ ก่อนหยิบยกช่อดอกไม้นั้นมาแนบใบหน้าของตน
"...ขอบคุณนะ"
พร้อมรอยยิ้มใสที่เผยให้เห็นความดีใจ
คงดีใจมากจนไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาชั่วขณะนึงทีเดียว
ไม่ต้องเอ่ยอธิบายอะไร แค่ได้เห็นใบหน้าตอนนี้ คนตรงหน้าก็คงพอเดาออกว่าของขวัญนี้ถูกใจเธอแค่ไหน
+