ปีศาจสาวถอนหายใจ ค่อยๆ โน้มหน้าเข้าหาแหล่งที่มาอีกครา

ขยับปากพึมพัมเสียงแผ่วได้ความว่า

“ขอโทษค่ะ”

“ขอบคุณด้วย…”

นั่นแปลได้ว่ารอบที่สองกำลังจะเริ่ม

อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ?

【𝕿𝖍𝖊 𝕰𝖓𝖉】

ลิ้นเล็กๆ ไล่เลียปิดปากแผลที่เธอเป็นคนทำราวไถ่โทษ น้ำเสียงแสร้งหงอยซึมบ่นเนื้อหาชวนเชื่อว่าเป็นห่วง ถ้าเพียงแต่เขี้ยวแหลมคมไม่สะกิดรูบนลำคอนั่นอีกรอบก่อนเธอจะทำใจถอยออกมาตั้งหลัก กลิ่นหอมหวนบงการดวงตาเป็นประกายให้หรี่แคบลงกว่าเดิมไม่อาจปกปิดความคิดที่ฉายวาบ หล่อนพลิกลิ้นสลับมาเลียริมฝีปากตนระลึกรสชาติที่ยังติดฟันยันความรู้สึกที่ผิวเนื้อฉีกขาดและความร้อนจากร่างกายของอีกฝ่ายที่ติดมา

+

ไวกว่าความคิด, อาหารของข้ากำลังไหลบ่าเข้าปาก ความไม่รู้จักพอทำให้รูบนลำคอของเขาเด่นชัดอย่างกับโดนสัตว์ร้ายขย้ำ กว่าจิตใต้สำนึกที่อยู่ลึกจะทำงานก็นานพอดู

“ท่านควรรับประทานอาหารให้มากกว่านี้อีกหน่อย…”

“เดี๋ยวเลือดก็จางหมดหรอก”

+

อาจเป็นเพราะมันเป็นกลไกธรรมชาติของการดำรงชีวิต

ข้าก็เช่นกัน

สิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตของข้าคือของเหลว มันมีลำดับขั้นของมันแต่ตอนนี้ข้าหิวจนไม่อาจไตร่ตรองได้สัญชาตญาณจึงขับเคลื่อนแทนที่ ท่านคงเข้าใจใช่หรือไม่? เส้นเลือดที่กระจายตัวทั่วร่างมีเส้นเลือดใหญ่ที่อาจถึงแก่ชีวิตอยู่ตรงนั้น… กำลังเต้นตุบล่อสายตาจะให้หักห้ามใจได้อย่างไร

ทำไม่ได้
ทำไม่ได้
ทำไม่ได้

ไม่อยากทำ
ไม่อยากทำ
ไม่อยากทำ

+

“𝒀𝒐𝒖 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒃𝒆 𝒇𝒐𝒖𝒏𝒅 𝒐𝒇 𝒎𝒆. 𝑰 𝒓𝒆𝒑𝒓𝒆𝒔𝒆𝒏𝒕 𝒕𝒐 𝒚𝒐𝒖 𝒂𝒍𝒍 𝒕𝒉𝒆 𝒔𝒊𝒏 𝒚𝒐𝒖 𝒏𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒉𝒂𝒅 𝒕𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒖𝒓𝒂𝒈𝒆 𝒕𝒐 𝒄𝒐𝒎𝒎𝒊𝒕.”
— 𝑂𝑠𝑐𝑎𝑟 𝑊𝑖𝑙𝑑𝑒'𝑠, 𝑇ℎ𝑒 𝑃𝑖𝑐𝑡𝑢𝑟𝑒 𝑜𝑓 𝐷𝑜𝑟𝑖𝑎𝑛 𝐺𝑟𝑎𝑦

ไม่ค่อยมีใครเฉลียวใจกับอาหารการกินของตนนัก เช่นว่า เหตุใดมนุษย์จึงต้องบริโภคซากพืชซากสัตว์น่าขยะแขยง เสียงร้องโหยหวนของสัตว์ที่ถูกฆ่าและพืชผักเหม็นเขียวอย่างกับอะไรดีนั่นมันน่าพิศวาสตรงไหน?
+

ฮึบๆๆ รอผ่านมาเจอกันนะคะ 😭🫶✨

ยินดีด้วยนะคะ! วันนี้วิ่งนักเรียนกับชาวเมืองแล้วอยากผ่านมาเจออาจารย์เลยค่ะ 💕💕💕

เพิ่งสังเกตว่าผิดระเบียบทางถุงเท้ากันทั้งคู่ มันเกินห้ามใจสินะ

ติดหนี้ตัวเองเยอะแล้วพี่ชาย .ปางห้าม

ไม่มีรูปไม่มีแรงค่ะ

หึฟ์ ดอคมันพร้อมจนไม่มีอะไรทำแล้วน่ะ

กี่โมง

ขวัญเอ้ยขวัญมานะคะคุณเจ หนูก็คิดถึงคุณ้จเหมือนกาน 😭😭😭 เข้าแอปนี้มาแล้วนึกถึงคุณคนแรกเลย!