“ ไม่ทำงานกูก็ไม่มีแดกสิว่ะ ”

“ เออๆ กลับดีๆแล้วกันมึง ลงข้างทางไปคนเจออีกทีเช้านู้นนะเว้ย ”

อย่างว่า นอกจากเวลามาดื่มสังสรรค์มันก็น่าจะคุยแค่กับควายชื่อ อะไรนะ? อีหวาย ตัวโปรดมัน

งายเลี้ยงย่อมมีเลิกรา เขาโบกมือลาอีกฝ่ายแล้วขึ้นคร่อมไอ้แก่เหล็กคู่ใจกลับที่พัก…

(( *หลบตา* แหะ มาปิดช้ามากเลย แต่ขอบคุณที่มาโรลกับหรัดนะคะ❤️ ))

“ โอ้ย โอ้ย โอ้ย ”

เพื่อนเข้มตอนโวยวายเหมือนกระทิงแข่ง ถ้าหยอกมากๆท่าจะโดนขวิดจริง

“ กูก็มีการมีงานพรุ่งนี้มั้ยว่ะ เอานี่ ”

“ ตั้งแต่แก้วแรกถึงแก้วที่อยู่หน้ามึงนั้นกูเลี้ยงเอง ”

เตรียมลุกว่างเงินไว้บนโต๊ะเกินไปนิดหน่อยก็เป็นทิปเล็กๆน้อยๆ

ถึงโดนทำอย่างนั้นก็ยังหัวเราะเพราะมันจี้เส้นจังๆ ในระแวกที่เที่ยวดีๆเขาก็มีการป้องกันอยู่ แต่เหมือนหมอนี้ไม่จำเป็นต้องรู้

“ จ้าาาจ้าาา พ่อพระเอก ”

พอบทสนทนาครึกครื้นเวลาก็ผ่านไปไว้อย่างไม่น่าเชื่อ เขาเหลือบมอนาฬิกาแขวนในซุ้ม

” เดี๋ยวกูกลับล่ะ “

” เรื่องนี้เดี๋ยวกูรูดซิบปากไว้เองเพื่อนยาก👍 “

ทำหน้าแบบ‘เรื่องนี้ไว้ใจฉันได้เลย!’

“ เอ๊า กูกะเคียวพอโต๋กูเนาะ ”

เขาพูดภาษาบ้านเขามาไอ้เรามันก็ไม่ยอมคน ทั้งยังเน้นคำว่าเคียวเข้าไปอีก ก่อนจะทำแกล้งทำปากคว่ำตามองเหยียดไป

“ หว่าย… จริงเหรือจ้ะพี่เข้ม ”

“ ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ เดี๋ยวสามสิบพี่ก็ได้ใช้แล้ว555555 ”

ล้อเขาแก่ดีนัก คุณตำรวจคนดี(ในหน้าที่)ก็ขำกร๊ากตบโต๊ะเหมือนเสียงไก่ขัน ไม่ได้ยินกับหูใครจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง

ถึงประโยคจะเสียดหูไปบ้าง แต่ก็เรียกเสียงขำได้เป็นอย่างดี…อย่างว่า คงเป็นสไตล์คนปากหมาแต่หวังดี

“ มึงนี้ก็ทู่ซี้จังว่ะ. ”

“ เออๆ ,เคยมี แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว ”

“ อีกนิดมึงไม่เค้นด้วยเลยล่ะว่ากูไปขึ้นครูโรงไหน ”

ว่าหยอกก็ตบไหล่กวนๆไปสามสี่ที อายุปูนนี้แล้วเรื่องอย่างนั้นเอามาพูดเล่นก็ไม่ได้กระดากปากอีกต่อไป

“ อ้าว ไอ้ห่าฟัดนี่ ”

“ หน้าตากูออกจะหล่อ โหงวเฮ้งก็ใช่ย่อยนะเหว้ย ”

ว่าแล้วก็เก็กหล่อเสยผมที่มีอยู่นิดหน่อยยิ้มโชว์ฟันไปที แต่ก็ทำได้ไม่นานหรอกมาเสียเส้นขำเอง

“ คิก- กูว่ากูเริ่มสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวล่ะว่ะ “

” กูจอด พอล่ะ “

เขายังไม่อยากได้ใช้วลีอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาในวันนี้ แค่ได้พูดเรื่องกลุ้มใจก็พาใจเบาไปด้วย

พอมีแก้วที่สองก็เริ่มมี สาม สี่ ห้า จนเข้าหกจากทรงเครียดหน้าเข้มเริ่มกรึ่มๆก็ค่อยๆไหลเป็นหมาเปียก

“ …กูก็อยากมีลูกมีเมียกับเขาบางอ้าาา- “

” ถ้ามีเด็กตัวเล็กๆหน้าเหมือนกูใครจะไม่รักว่ะไอ้เข้ม ”

จึ้ก! จึ้ก!

เป็นเสียงมีดปักกลางอกสองเล่ม นี่สินะ การเป็นคนพื้นที่มันได้เปรียบแบบนี้นี่เอง

“ นลัท? กูไม่รู้ว่ะ ก็ชายเหมือนกันใครจะมองออกว่ะ “

เรื่องอื่นมันก็ไหวพริบดีอยู่หรอก แต่เรื่องรักๆใคร่ๆขนาดกับสาวน้อยยังทึ่ม พวกมีพวงเหมือนกันเรอะ ฝันเถอะว่าไอ้หรัดจะมองออก

เรียกได้ว่า โสดด้วยความสามารถ

” ถ้ามีก็มีหลานให้กูอุ้มซักสิบคนล่ะกัน “

พูกหยอกครึ่งหวังจริงครึ่ง

“ จะว่ามีมันก็เคย… ”

เสียงพูดค่อยลงทำปากงุบงิบคล้ายพึมพัมเอาคนเดียวแล้วหันหลบไปสั่งแก้วใหม่

“ จะทำไงเล่ากูแทบไม่คลุกคลีกับสาวๆเลย ตอนยังหนุ่มๆก็อยู่แค่ในรั้วโรงเรียนนายสิบ “

“ แต่นี่มึงว่าใครแก่ ”

มองค้อนใหญ่ ไอ้เด็กพวกนี้ไม่รู้จักใจอายุสิบแปด

“ มึงก็ไม่ต่าง นานเข้าเดี๋ยวก็เป็นไอ้เฒ่าเมากันอยู่สองคนนั้นแหละ ”

“ ก็นานแล้วเหรอ. “

” เห่อะ! กูรู้สึกเหมือนพึ่งผ่านยี่สิบสามมาเมื่อวาน “

พูดไปแล้วก็แอบรู้สึกแก่ แต่ก็รู้สึกเหมือนวันเวลาพึ่งผ่านไปได้ไม่นานจริงๆทั้งๆที่สังขารใกล้เลขสามเข้าไปทุกที

” พี่สาวกูเขียนจดหมายหา แกว่ากูพึ่งมีหลานคนที่ห้า “

ว่าแล้วก็กางมือห้านิ้ว

” หลานคนแรกพี่กูก็มีตอนแกยี่สิบกว่าแล้ว… “

” หรือกูจะไม่มีวาสนากับเขาว่ะ. “

ชายโสดซินโดรมกำเริบ