อะ ถ้าติดเงา ปกติเสิร์ชคนติดไม่ขึ้นนินา

มันเช็คได้ด้วยเหรอก๊ะว่าโดนเพราะอะไร

เกินเซม…..

เพราะเป็นอย่างนั้น...

"ไฟนอน...อย่าหยุด..."

เพราะอย่างนั้นพวกเขาจึงได้ดึงดูดกันอย่างสุดท้ายก็ไม่อาจปฏิเสธ แม้ว่าบางที...บางทีที่พวกเขากำลังทำแบบนี้จะเป็นการตัดสินใจที่โง่งมที่สุดก็ตาม

FIN

วีรบุรุษผมเงินจุมพิตเขาอีก จูบซ้ำๆ จูบแบบที่ต่างจากจูบหิวกระหายบ้าคลั่ง จูบเนิบช้าละมุนหวาน จูบเนิ่นนานดูดดื่ม จูบจนใบหน้าของยุพราชแห่งเครมนอสขึ้นสีแดงก่ำ จนลมหายใจของคนที่แทบไม่เคยเหนื่อยอ่อนใดๆ ในสนามรบถี่กระชั้น จูบจนองค์ชายที่ชาวเครมนอสแสนภาคภูมิ ที่ชาวโอคีห์มาเคารพปนหวาดเกรง ที่ปัจจามิตรที่ได้ยินยลต้องขยาด จูบจนเขาละลายอ่อนยวบยาบ จนหยาดน้ำใสเกาะพราวบนแพขนตาสวย

ยิ้มของไฟนอนขยายกว้างขึ้น "ฉันรู้ ก็เพราะอย่างนั้น ฉันถึงได้ยิ่งต้องการนาย"

"..." ไมเดย์เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย "อนุญาตให้เรียกที่รักได้เฉพาะในห้องนอน"

จิตวิญญาณของพวกเขาปริแตกไม่สมบูรณ์ พวกเขามีบาดแผล และที่กำลังทำอาจเป็นการเลียแผลซึ่งกันและกัน แต่เพราะว่าเป็นแบบนั้น...

"ไมเดย์ ที่รัก ที่รัก ที่รักของฉัน"

"นายมันคนคลั่งรัก"

"แปลว่านายรู้นานแล้ว นายใจร้ายชะมัด ไมเดมอส"

"ไม่มีคำว่าโรแมนติกอยู่ในพจนานุกรมของชาวเครมนอส ทำไม มันเจ็บปวดมากที่ฉันไม่เคยเรียกนายว่าที่รักเหรอ"

"ฉันมั่นใจว่าเคยได้ยินชาวเครมนอสเรียกคนรักว่าที่รักนะ นายก็แค่แมวดื้อที่ชอบตั้งแง่"

ไมเดย์พ่นลมทางจมูก "นายมีปัญหาของนาย ฉันก็มีปัญหาของฉัน"

แผ่นอกของพวกเขาแนบชิด หน้าท้องของพวกเขาเสียดสีกัน ส่วนอ่อนไหวของพวกเขาประทับแนบ พวกเขาเคยร่วมรักโดยแสร้งทำเป็นไร้รักมานับครั้งไม่ถ้วน แต่จูบครานี้แตกต่าง สัมผัสครานี้ต่างไป เสียงที่หลุดจากลำคอของเขาก็ต่างไปเช่นกัน

"นายครางเหมือนแมว" ไฟนอนยิ้มตอนที่ถอนริมฝีปากออก สายน้ำลายยังเชื่อมริมฝีปากช้ำจูบของพวกเขาไว้ด้วยกัน "น่ารัก ไมเดย์น่ารัก"