(เซมไปน่ารักไม่เคยเปลี่ยน🥺🌷)

เธอค่อยเดินไปนั่งย่องๆข้างๆ ตั้งกล้องเตรียมถ่าย ขยับปรับเลนส์ให้โฟกัสนายแบบ เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นไม่ทันให้ตั้งตัว

ถอยหน้าออกมาดูภาพในกล้อง เธอพึงพอใจในผลงานของตัวเอง

"ขอบคุณนะ...ดูสิ"

หันจอกล้องไปทางอีกคนให้ดูด้วย

เขาประหม่าเมื่อเธอเข้ามาใกล้จนเผลอกลั้นหายใจแต่ไม่ทันได้ตั้งตัวเสียงชัตเตอร์ดังขึ้น

“ ...ครับ! ”

เสร็จแล้วสินะแล้วความรู้สึกโล้งอย่างบอกไม่ถูกนี้มันยังไง เขาตาลุกวาวเมื่อเห็นภาพในกล้อง

“ นี้ผมหรอ!? ” เขินนิดๆที่ได้เห็นรูปตัวเองที่คนอื่นถ่ายได้ออกมาดูดีมาก ////

“ แต่ผมชอบมากเลยครับ สมแล้วที่เป็นรุ่นพี่ฟุยูมิ!!! ”

(ขอเนียนรู้จักฟุยูมินะคะ)
ยืนเหม่อมองบรรยากาศตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายเหมือนกับกำลังรอใครบางคนกลับมา เสียงเรียกจากด้านหลังดึงความสนใจของเขาไว้จนต้องหันกลับมามอง

“ โอ๊ะ! รุ่นพี่โฮชิ!?สวัสดีตอนเย็นนะครับ ”

ตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะโบกมือทักทาย

“ ถ่ายตามสบายเลยครับ^^ จะว่าไปตรงนี้ก็วิวสวยจริงๆด้วยทำเอาผมละสายตาไม่ได้เลย ”

ใบหน้ายิ้มแย้มพลางขำเบาๆ