เขาหัวเราะเบาๆแล้วแล้วลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเงินออกมา
“ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ได้คุยกับคุณฮารุกะสนุกมากเลยล่ะ เอาเป็นว่ามื้อนี้เดี๋ยวผมออกให้นะครับ^^ ”
เขาเคยเห็นตัวละครในหนังทำแบบนี้ก็นึกอยากลองบ้าง พอพูดไปแบบนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่า เราก็เท่ดีเหมือนกันนะเนี่ย
เขาหัวเราะเบาๆแล้วแล้วลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเงินออกมา
“ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ได้คุยกับคุณฮารุกะสนุกมากเลยล่ะ เอาเป็นว่ามื้อนี้เดี๋ยวผมออกให้นะครับ^^ ”
เขาเคยเห็นตัวละครในหนังทำแบบนี้ก็นึกอยากลองบ้าง พอพูดไปแบบนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่า เราก็เท่ดีเหมือนกันนะเนี่ย
อาหารที่สั่งมาลดลงเรื่อยๆตามเวลาที่สนทนากัน จนตอนนี้ก็เริ่มเหลือน้อยแล้ว
“ อ๊ะ จริงสิ! ฉันทำพาร์ทไทม์ร้านบอร์ดเกมแถวย่านอากะล่ะ ไว้วันไหนว่างๆก็แวะมาได้นะ เดี๋ยวจะลดให้พิเศษเลย(。•̀ᴗ-)✧ ”
อาหารที่สั่งมาลดลงเรื่อยๆตามเวลาที่สนทนากัน จนตอนนี้ก็เริ่มเหลือน้อยแล้ว
“ อ๊ะ จริงสิ! ฉันทำพาร์ทไทม์ร้านบอร์ดเกมแถวย่านอากะล่ะ ไว้วันไหนว่างๆก็แวะมาได้นะ เดี๋ยวจะลดให้พิเศษเลย(。•̀ᴗ-)✧ ”
จู่ๆบรรยากาศก็เหมือนเกมที่ใครเขินก่อนจะแพ้ซะแล้ว พอคิดว่าเป็นเกมแล้วดันแพ้ขึ้นมา คงจะเสียชื่อพนักงานร้านบอร์ดเกมน่าดู
เขาเริ่มตักซุปขึ้นมากิน
“ อื้ม อร่อยขึ้นตามที่คุณฮารุกะบอกเลยล่ะ^^ ”
จู่ๆบรรยากาศก็เหมือนเกมที่ใครเขินก่อนจะแพ้ซะแล้ว พอคิดว่าเป็นเกมแล้วดันแพ้ขึ้นมา คงจะเสียชื่อพนักงานร้านบอร์ดเกมน่าดู
เขาเริ่มตักซุปขึ้นมากิน
“ อื้ม อร่อยขึ้นตามที่คุณฮารุกะบอกเลยล่ะ^^ ”
“ โอ๊ะ จะดีหรอครับ ของดีทั้งนั้นเลยนะเนี่ย~ งั้นเดี๋ยวฉันให้หมูชาชูนะ ถือว่าแลกกันชิม ”
ว่าแล้วก็คีบหมูชาชูในชามใส่ในจานเล็กแล้วยื่นให้อีกคน
“ โอ๊ะ จะดีหรอครับ ของดีทั้งนั้นเลยนะเนี่ย~ งั้นเดี๋ยวฉันให้หมูชาชูนะ ถือว่าแลกกันชิม ”
ว่าแล้วก็คีบหมูชาชูในชามใส่ในจานเล็กแล้วยื่นให้อีกคน
“ เอ๋ ค่ายมวย???? ”
ระหว่างที่นั่งฟังสิ่งที่อีกคนพูด ก็ทำเอานึกคำถามออกหลายๆอย่างออกมาในหัว แต่ช่วงเวลาถามตอบก็ได้จบลงแล้ว เพราะตอนนี้สิ่งที่รออยู่ตรงหน้าของเขาคือ ‘ทงคตสึราเมง’
+
“ เอ๋ ค่ายมวย???? ”
ระหว่างที่นั่งฟังสิ่งที่อีกคนพูด ก็ทำเอานึกคำถามออกหลายๆอย่างออกมาในหัว แต่ช่วงเวลาถามตอบก็ได้จบลงแล้ว เพราะตอนนี้สิ่งที่รออยู่ตรงหน้าของเขาคือ ‘ทงคตสึราเมง’
+
“ เห้ ฉันพึ่ง20เองนะ ยังวัยรุ่นน่า ”
“ ก็พวกสอบยิบย่อยระหว่างเรียนน่ะ เห็นแบบนี้ฉันเรียนนิติปี2แล้วนะ~ พวกกฎหมายเนี่ยจำยากจนอยากลาออกเลยล่ะ ”
“ จะว่าไป คุณฮารุกะล่ะ? เห็นบอกพึ่งกลับจากทำงานใช่ม้า พาร์ทไทม์หรอ หรืองานประจำล่ะ? ”
“ เห้ ฉันพึ่ง20เองนะ ยังวัยรุ่นน่า ”
“ ก็พวกสอบยิบย่อยระหว่างเรียนน่ะ เห็นแบบนี้ฉันเรียนนิติปี2แล้วนะ~ พวกกฎหมายเนี่ยจำยากจนอยากลาออกเลยล่ะ ”
“ จะว่าไป คุณฮารุกะล่ะ? เห็นบอกพึ่งกลับจากทำงานใช่ม้า พาร์ทไทม์หรอ หรืองานประจำล่ะ? ”
“ จะว่าไป บทสนทนาอย่างกับอยู่อิซาคายะเลยแหน่ะ ฮ่าๆ ”
( เเอบเปลี่ยนคำแทนตัวเองริคุโตะนะครับ ลืมไปว่าไม่ได้แทนตัวเองว่าผมWw )
“ จะว่าไป บทสนทนาอย่างกับอยู่อิซาคายะเลยแหน่ะ ฮ่าๆ ”
( เเอบเปลี่ยนคำแทนตัวเองริคุโตะนะครับ ลืมไปว่าไม่ได้แทนตัวเองว่าผมWw )
พอเห็นว่าอีกคนตอบกลับมุกก็ทำเอารู้สึกดีไม่น้อย เพราะปกติเวลาเขาพูดอะไรแบบนี้กับเพื่อน ก็มีแต่จะโดนตอบกลับแบบรุนแรง แต่รีแอคชั่นแบบนั้นก็ฮาดีเหมือนกัน(?)
+
พอเห็นว่าอีกคนตอบกลับมุกก็ทำเอารู้สึกดีไม่น้อย เพราะปกติเวลาเขาพูดอะไรแบบนี้กับเพื่อน ก็มีแต่จะโดนตอบกลับแบบรุนแรง แต่รีแอคชั่นแบบนั้นก็ฮาดีเหมือนกัน(?)
+
“ เอ๋~ แบบนั้นก็จะเป็นเดตน่ะสิครับ ฮ่าๆ ล้อเล่นนะครับ ”
เขาพูดจาหยอกล้ออีกฝ่ายไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร
“ เห อย่างนั้นเอง~ เหนื่อยหน่อยนะครับ^^ คงจะเป็นความโชคดีในความโชคร้ายอะไรแบบนั้นสินะ ”
พูดจบ เขาก็สั่งอาหารต่อจากฮารุกะที่พึ่งสั่งไป
“ เอ๋~ แบบนั้นก็จะเป็นเดตน่ะสิครับ ฮ่าๆ ล้อเล่นนะครับ ”
เขาพูดจาหยอกล้ออีกฝ่ายไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร
“ เห อย่างนั้นเอง~ เหนื่อยหน่อยนะครับ^^ คงจะเป็นความโชคดีในความโชคร้ายอะไรแบบนั้นสินะ ”
พูดจบ เขาก็สั่งอาหารต่อจากฮารุกะที่พึ่งสั่งไป
“ ผมพึ่งทำธุระเสร็จน่ะ กะว่าจะไปหลังจากหาข้าวกินแล้วมาเจอฮารุกะซังพอดี ถือว่าโชคดีเลยล่ะที่ค่าข้าวมื้อนี้จะถูกลง(*´ω`*) "
“ แล้วฮารุกะซังล่ะ เห็นว่ายืนอยู่หน้าร้าน หรือว่านัดใครไว้หรือเปล่า? "
“ ผมพึ่งทำธุระเสร็จน่ะ กะว่าจะไปหลังจากหาข้าวกินแล้วมาเจอฮารุกะซังพอดี ถือว่าโชคดีเลยล่ะที่ค่าข้าวมื้อนี้จะถูกลง(*´ω`*) "
“ แล้วฮารุกะซังล่ะ เห็นว่ายืนอยู่หน้าร้าน หรือว่านัดใครไว้หรือเปล่า? "
ริคุโตะที่กำลังเดินหาข้าวกินหลังจากไม่ได้กินอะไรมานานเพราะอ่านหนังสือ ก็ได้บังเอิญเจอกับคนคุ้นหน้าคุ้นตา พอสังเกตุดูดีๆก็พบว่าเป็นฮารุกะที่เคยเจอกันที่สวนสาธารณะนี่เอง
พอจะเข้าไปทักทาย เจ้าตัวก็สังเกตเห็นและทักเขาก่อนซะแล้ว
“ ดีเลยครับ ผมเองก็อยากหาคนหารอยู่เหมือนกัน "
ริคุโตะที่กำลังเดินหาข้าวกินหลังจากไม่ได้กินอะไรมานานเพราะอ่านหนังสือ ก็ได้บังเอิญเจอกับคนคุ้นหน้าคุ้นตา พอสังเกตุดูดีๆก็พบว่าเป็นฮารุกะที่เคยเจอกันที่สวนสาธารณะนี่เอง
พอจะเข้าไปทักทาย เจ้าตัวก็สังเกตเห็นและทักเขาก่อนซะแล้ว
“ ดีเลยครับ ผมเองก็อยากหาคนหารอยู่เหมือนกัน "